به گزارش گروه فرهنگر و هنر برنا؛ محمد کلهر منتقد سینما در یادداشتی در رابطه با فیلم «احمد» نوشت:۲۰ سال از زلزله ویرانگر و مرگبار بم می‌گذرد؛ زلزله‌ای که جان‌های عزیزی را گرفت و البته، یکدلی و ابراز همدری نه فقط هموطنان که دیگر کشورها را هم به همراه داشت. حالا در بیستمین سالگرد این واقعه تلخ، فیلمی ساخته شده که قرار است روایتگر روز نخست زلزله باشد. فیلم با وضوگرفتن حاج احمد کاظمی برای نماز صبح آغاز می‌شود و با اقامه نماز صبح فردا توسط او، پایان می‌یابد و از آنجایی که به نقش کلیدی این سردار شهید در ساماندهی اوضاع پس از زلزله می‌پردازد؛ «احمد» نام گرفته است.
«احمد» را امیرعباس ربیعی کارگردانی کرده که پیش از این، دو فیلم «لباس شخصی» و «ضد» را مقابل دوربین برده؛ اولی همچنان رنگ پرده بر خود ندیده است اما دومی به تازگی روی پرده رفته و فروش کمی بیشتر از ۲ میلیارد تومان را تجربه کرده است. اما به نظر می‌رسد «احمد» در گیشه با اقبال بیشتری از سوی مخاطبان مواجه شود. داستان پرکشش، بازی‌های باورپذیر، طراحی صحنه باجزئیات، جلوه‌های ویژه استاندارد و موسیقی التهاب‌آفرین از «احمد» فیلمی ساخته که همذات‌پنداری مخاطب را به همراه دارد. البته که مدت‌زمان حدوداً ۲ ساعته فیلم طولانی است و برای اکران عمومی باید کوتاه‌تر شود.
۸۰ دقیقه ابتدایی «احمد» مثل قهرمانش گنگ است و لحظات تلخ و پرتنش، پشت سر هم یکی پس از دیگری در لوکیشن باند فرودگاهِ بمِ زلزله‌زده روایت می‌‌شوند و فرصت تأمل را از تماشاچی می‌گیرند. به همه این‌ها، معرفی شخصیت‌های قصه نظیر رهنما، گلپونه، خانم دکتر و جوان طلبه را هم باید اضافه کرد. شاید همین ریتم تند فیلم موجب می‌شود که برخی حفره‌های فیلمنامه، کمتر هویدا شود.
«احمد» در یک‌سوم پایانی با تنفسی که به خودش و تماشاچی می‌دهد، تازه موتور فیلم را روشن میکند و می‌درخشد. کاهش تعداد دیالوگ‌های شعاری هم به این روند کمک میکند و چهره‌ای کاریزماتیک و فراجناحی از حاج احمد کاظمی در ذهن مخاطب نقش می‌بندد.
انتهای پیام/