به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، استقلال هم‌اکنون در صدر جدول قرار دارد و هزینه‌هایش نسبت به ریخت و پاش‌های گذشته کاهشی چشمگیر داشته است اما روزی نیست که حاشیه‌ای جدید در اطراف این تیم رویت نشود و عجیب آن است که مقصر این حواشی، مدیریت و مربی هستند.
در یک سو علی خطیر مجبور است با ریاضت اقتصادی فصل جاری را بگذراند تا قرارداد‌های به شدت غیر منطقی را کاهش دهد و در این زمینه بسیار خوب کار کرده اما تعاملش با سرمربی، در روزهای اخیر به صفر میل کرده. مساله‌ای که نه تنها نکونام، بلکه هر سرمربی دیگری را عصبی و پریشان می‌کند. خطیر تا امروز در فصل نقل و انتقالات در تصمیمات سرمربی دخالت‌های فراوانی کرده که شاید از برخی منظر درست باشد اما پاسخگوی نتایج فنی سرمربی است و نباید دست او را در این زمینه خالی گذاشت.
در سمت دیگر جواد نکونام تیمی بسیار شایسته و محکم ساخته که جز یک دیدار مقابل سپاهان هیچ‌کجا «وا» نداده و جنگندگی‌اش حتی در دربی، کلاس درسی برای دیگر تیم‌ها است. خود سرمربی استقلال اما بخش عمده‌ای از تمرکزش صرف مصاحبه علیه مدیر می‌شود و خیلی هم تمایلی به همکاری با مدیرعامل فعلی ندارد. این عدم تمایل هم باعث شده تا حلقه پشتیبانی او در باشگاه تنگ‌تر شود که چنین مساله‌ای برای یک سرمربی موفق تا این مقطع از فصل، اتفاقی ناگوار است.
از ابتدای فصل این دو طرف بارها به جنگ هم پرداختند و در این روزها حرف‌های کاملا صحیحی به زبان آورده‌اند که البته به هیچ‌کدامش هم عمل نمی‌کنند. خطیر کاملا صحیح می‌گوید: «نکونام اگر درخواستی دارد، برای تقویت استقلال است و شخصی نیست» و در سمت مقابل نکونام هم به درستی می‌گوید: «شمشیر را نباید از بازیکنان‌مان بگیریم و به جنگ هم بپردازیم» اما سوال اینجاست کدام یک از این دو، به حرف‌های خود معتقدند؟
ماحصل این جنگ‌های کاملا بی‌مورد بین مدیر و مربی «جنگ اعصاب» شدید هواداران استقلال است که باید طرفداران متعصب و اخل یک‌طرفه به قاضی رفتن هر دو طرف را تحمل کنند. روزی اطرافیان سرمربی و روزی نزدیکان مدیر سم‌پاشی می‌کنند و جو استقلال مسموم‌تر می‌شود. عاقبت؟ هیچ‌کدام از هواداران استقلال از موفقیت و صدرنشینی تیمش در شرایط فعلی لذت نمی‌برد. بس نیست گل بخودی و لج‌بازی آقایان؟
انتهای پیام/