به گزارش خبرگزاری برنا از مازندران ، موسیقی ایران اگر به صورت کلی تعریف یا از آن یاد شود، طیف‌های رنگارنگی را شامل می‌شود و می توان گفت موسیقی قوم‌ها و اقلیم های ایران هریک ضرب آهنگ ویژه و ساز و نواهای مختلف دارند.
فراتر از این تقسیم بندی، نوعی موسیقی با عنوان اصیل یا سنتی در ایران رواج دارد و بحث این گزارش متمرکز به همین نوع موسیقی است.
هنگامی که این نوع موسیقی نواخته یا شنیده می‌شود، برخی افراد غمناک بودن این نوع موسیقی را مطرح می‌کنند که برخی استادان و هواداران با پذیرش اندوهناک بودن این نوع موسیقی در مواردی، پاسخ می‌دهند نواهای شاد هم می توان از موسیقی سنتی انتظار داشت.برخی دیگر می گویند موسیقی سنتی یا اصیل درون گراست و همین ویژگی قضیه اندوهناک بودن را به ذهن می‌آورد ولی قطعه شاد هم در این نوع موسیقی داریم.
مرتضی جعفرزاده خواننده و کارشناس موسیقی سنتی در خصوص اهمیت بحث موسیقی سنتی اظهار داشت: اگر این موسیقی سنتی حفظ نشود اندوخته ها و سرمایه بزرگی را ضایع كردیم و به این می‌نازم كه جوان‌هایی در این عرصه شروع به كار كرده‌اند و تمام دغدغه و هم و غم خود را برای این كار گذاشته اند.وی در پاسخ به این سوال كه چرا گرایش به سمت موسیقی پاپ بیشتر شده است، گفت: این یك پدیده جهانی است و در كشورهایی همچون مجارستان و لهستان و انگلستان كه از موسیقی برخوردار هستند نیز جوانان به موسیقی پاپ و جاز روی آورده‌اند و این اجتنناب ناپذیر است.
مرتضی جعفرزاده گفت: ما در موسیقی كار و زحمت خود را كشیده‌ایم ولی دشمن سرمایه گذاری كرده تا فرهنگ خود را تحمیل کند و باید در كشور از موسیقی بومی حمایت شود؛ امروز تهاجم فرهنگی به سینه ما می خورد و ما از هیچ جایی حمایت نمی شویم.
وی مقام امیری را استخوان و ستون موسیقی مازندرانی دانست و تصریح كرد: موسیقی‌های مازندرانی شاخ و برگ های مقام امیری هستند. جعفرزاده موسیقی را دستگاه تنظیم خدایی در میان جامعه دانست و گفت: مادری كه برای فرزند خود لالایی می خواند، تنظیم شب و روز ، وجود چهار فصل، طلوع خورشید و غروب آن، آواز پرندگان و نسیم و صبح گاهی و همه و همه حكایت از موسیقی خالق عالم است.وی راه اندازی تعداد بیشمار آموزشگاهها و ورود استادان محلی به كار تعلیم و تربیت جدید را اقدامی خوشایند عنوان كرد و گفت: اما بسیاری از سازهای اصیل مثل سرنا، غرنه، دسركوتن، لله وا و كمانچه در برخی آموزشگاه ها و مراكز آموزشی حتی یك هنرجو هم ندارد كه این مایه تاسف است.
این کارشناس ادامه داد : با كمال تاسف موسیقی‌های غربی به خاطر داشتن امكانات بیشتر تبلیغ می شود در حالی كه هم از نظر آهنگ و محتوا به ویژه كلام و آرایش های شعری تهی هستند و زبانشان هم روزمره است اما چون از ارگان های بسیار قوی و با سرمایه های هنگفت خارجی حمایت می شوند حیات جدی و قوی دارند.
جعفرزاده تبلیغات بیش از حد را موجب رواج این موسیقی دانست و گفت : عرصه موسیقی نیز همچون دیگر عرصه ها مانند پوشش، خوراك و آرایش از گزند هجمه فرهنگی بی‌نصیب نماند و نسل جوان ما دستخوش مدگرایی در این عرصه شد.وی راهكار این امر را حمایت های مالی و فرهنگی متولیان امر و چاره اندیشی در این راستا عنوان كرد و افزود : به عنوان مثال در آموزشگاهها سوبسیدها و تخفیفات ویژه ای برای ثبت نام هنرجویان در سازهای محلی قائل شوند و عرصه اجرایی و همچنین فضاسازی برای رخدادهای هنری را بیش از پیش باز كنند.
این کارشناس برگزاری جشنواره های موسیقی محلی و سنتی و شركت دادن بیشتر نوباوگان را نیز موثر دانست و گفت: راه اندازی سایت موسیقی محلی و ایجاد زمینه برای حضور بزرگان موسیقی و محلی توانمند در این عرصه و معرفی امتیازات و درجات به دست آمده در جشنواره های استانی، كشوری و جهانی نیز موثر بوده و می تواند به الگوسازی برای جوانان در این رشته منتهی شود.
انتهای پیام