به گزارش برنا؛ متوسط دوره تأخیر برای اثرگذاری داروهای ضد افسردگی یک تا دو هفته است، اگرچه ممکن است سه تا چهار هفته طول بکشد تا اکثر آنها به حداکثر تأثیر برسند.
سیتالوپرام و اسیتالوپرام اثرات قابل توجهی در اوایل هفته اول دارند. کتامین می تواند در عرض چند ساعت پس از مصرف، علائم را تحت تاثیر قرار دهد. بسیاری از پزشکان ممکن است پس از هشت هفته داروها را تغییر دهند، اما برخی ممکن است در نهایت در دوازده هفته مزایایی را مشاهده کنند.
افرادی که با علائم افسردگی مداوم کنار می آیند به طور قابل درک می خواهند سریعترین تسکین علائم ممکن را داشته باشند. داروهای ضد افسردگی می توانند بسیار موثر باشند، اما پاسخ درمانی تاخیری دارند.
داروهای ضدافسردگی با ایجاد یک پاسخ پیچیده عمل می کنند که آشکار شدن آن زمان می برد. آنها بلافاصله بازجذب دو انتقال دهنده عصبی، سروتونین و نوراپی نفرین را مسدود می کنند، اما این اثر بلافاصله قابل تشخیص نیست. در عوض، تغییرات در فعالیت انتقال‌دهنده‌های عصبی بر بیان انواع ژن‌های مرتبط با نوروپلاستیسیته در نواحی پردازش هیجانی مغز تأثیر می‌گذارد که به تدریج باعث کاهش علائم افسردگی می‌شود.
با افزایش تشکیل مدارهای عصبی، افراد علائم اولیه ای از کارکرد داروی ضد افسردگی را نشان می دهند. تغییر به سمت سوگیری مثبت در پردازش هیجانی اولین تأثیری است که آشکار می شود. این تغییر منجر به این می شود که افراد به نشانه های اجتماعی و محیطی مثبتی توجه کنند که خلق و خوی بهبود یافته آنها را تقویت می کند و به آنها کمک می کند تا دوباره یاد بگیرند که چگونه به دنبال فعالیت های لذت بخش باشند و از آنها لذت ببرند.
مصرف داروهای ضدافسردگی طبق تجویز پزشک، تسکین مداوم علائم را تضمین می کند. توصیه های پزشک خود را به دقت مورد بحث قرار دهید و در مورد زمینه های نگرانی خود سؤال بپرسید.
فراموش کردن یک نوبت یا مصرف آن در زمان های مختلف هر چند وقت یکبار نباید تاثیر قابل توجهی داشته باشد. با این حال، تغییرهای مکرر یا تغییر در برنامه دارویی شما ممکن است اثربخشی آن را کاهش دهد.
عوارض جانبی با مصرف هر داروی ضد افسردگی قابل مشاهده است، اگرچه برخی از آنها با خطر کمتری از شدت عوارض جانبی همراه هستند.
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) و مهارکننده‌های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRI) به طور کلی عوارض جانبی کمی دارند. همراه با اثربخشی ثابت شده آنها، تحمل بالای آنها گزینه است که آنها را به یک درمان خط اول تبدیل می کند و اینکه چرا آنها را نسبت به داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای قدیمی توصیه می کنند، که عوارض جانبی آنها شامل بی نظمی ضربان قلب می شده است.
مهم است که به محض ظاهر شدن، عوارض جانبی نامطلوب را یادداشت کنید و با پزشک صحبت کنید تا در مورد تنظیم دوز، نکاتی در مورد به حداقل رساندن اثرات یا داروی دیگری در صورت عدم تحمل عوارض جانبی صحبت کنید.
برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است با مواد یا سایر داروها تداخل داشته باشند و اثرات نامطلوب را تشدید کنند.
به عنوان مثال، الکل ممکن است باعث خواب‌آلودگی بیش از حد شود و استفاده از چندین مهارکننده بازجذب سروتونین ممکن است منجر به سطح ناایمن سروتونین در خون شود که به آن سندرم سروتونین می‌گویند.
قبل از مصرف هردارویی با داروی دیگر درمورد تداخل جانبی آنها جست و جو کنید و یا از پزشک خود بپرسید.
اگر بعد از چند هفته هنوز به اندازه کافی تسکین علائم را تجربه نمی کنید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که زمان بیشتری به آن بدهید یا دوز شما را مجدد تنظیم کند.
برخی از داروها ممکن است شش تا هشت هفته طول بکشد تا حداکثر اثر را ایجاد کنند.
مطمئن نیستید که اگر داروی ضد افسردگی شما دیگر اثر نگذارد چه باید بکنید؟ حتی اگر به نظر می رسد دیگر کمکی نمی کند، مصرف دارو را طبق تجویز پزشک ادامه دهید تا زمانی که بتوانید با او در مورد کاهش تدریجی دوز صحبت کنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است ناامن باشد و منجر به اثرات ناخوشایند ترک شود.
افسردگی بر کل خود تأثیر می گذارد، بنابراین پایه ای از عادات سلامتی مثبت ایجاد کنید تا به کاهش علائم و به حداقل رساندن عوارض جانبی کمک کند.
یک برنامه خواب ثابت ایجاد کنید و از آن پیروی کنید، از نظر بدنی فعال بمانید، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و از موادی مانند مواد مخدر و الکل اجتناب کنید.
داروهای ضدافسردگی برای بسیاری از افراد به خوبی اثر گذار هستند، اما برخی از افراد فقط پاسخ جزئی می گیرند. با این راهکارهای درمانی مفید، یاد بگیرید که چگونه داروهای ضدافسردگی بهتر اثرگذار می شوند:
روان درمانی یک درمان موثر برای افسردگی است، اغلب زمانی که با داروهای ضدافسردگی ترکیب می شود، بیشتر از هر یک از درمان ها به تنهایی اثر گذار می شود.
تقویت داروی ضد افسردگی یک درمان ترکیبی با استفاده از چندین دارو برای دستیابی به تسکین علائم در زمانی که پاسخ ضد افسردگی کافی نیست، می باشد. این گزینه ها یکی از موثرترین و رایج ترین تقویت کننده ها هستند.
بوسپیرون یک ضد اضطراب و ضدافسردگی است که می تواند به طور قابل توجهی شناخت را برای بیماران مبتلا به افسردگی بهبود بخشد.
بوپروپیون با رهش پایدار یک داروی ضد افسردگی غیر معمول با اثربخشی مشابه بوسپیرون اما با عوارض جانبی کمتر است.
داروهای ضد روان پریشی غیر معمول بیشترین شواهد را در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی دارند. بار عوارض جانبی آنها قابل توجه است، اما هم آریپیپرازول و هم کوتیاپین به عنوان تقویت کننده در درمان افسردگی مورد تایید FDA هستند.
هنگامی که داروهای ضد افسردگی به تنهایی اثربخشی کافی ایجاد نمی‌کنند، تقویت داروهای ضدافسردگی با تحریک مغناطیسی عمیق ترانس کرانیال (TMS) می‌تواند علائم افسردگی را کاملاً تسکین دهد. در این روش از کلاه ایمنی برای ارسال پالس های مغناطیسی عمیق به مناطقی از مغز که با علائم افسردگی مرتبط است استفاده می شود. در طی چند هفته، تحریک فعالیت عصبی را تثبیت می کند که به تدریج علائم شما را کاهش می دهد.
Deep TMS یک درمان غیر تهاجمی و تایید شده توسط FDA با سابقه ایمنی و اثربخشی است.
جلسات این روش درمانی 20 دقیقه طول می کشد و می تواند به راحتی در روال معمول روزانه برنامه ریزی شود.
TMS عمیق با عوارض جانبی طولانی مدت یا شدید همراه نیست. افراد ممکن است عوارض خفیفی مانند سردرد موضعی مختصر را تجربه کنند.
افسردگی یک بیماری بسیار قابل درمان با بسیاری از گزینه‌های مفید است و درک نحوه عملکرد بهتر داروهای ضد افسردگی می‌تواند به شما کمک کند از داروهای خود بهترین استفاده را ببرید. هرکسی به طور متفاوتی به داروهای ضد افسردگی واکنش نشان می دهد، بنابراین اگر در ابتدا تسکین پیدا نکردید ناامید نشوید.
خبرنگار : رویا یوسفی