به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ نشست تخصصی «ترانه های رضوی، ظرفیت‌ها و ظرافت ها" که در چارچوب سلسه نشست‌های بیست و نهمین جشنواره بین المللی شعر فارسی رضوی در سالن مهر حوزه هنری استان قم برگزار شد، اظهار داشت: در مورد اشعاری که مرتبط با امام رضا(ع) است باید نسبت به استفاده از ترکیب‌های شعری که زیاد در مورد امام عنوان شده خودداری شود و ابداع ابیات جدید را از سوی شعرا شاهد باشیم.
وی با بیان اين که نیازهای رایج در زیارت ائمه(ع) را شاهد هستیم که گاهی در ذهن ترانه سرا به یک ماموریت تبدیل می‌شود ابرازکرد: در هر سفر به مشهدالرضا کار تازه امام رضایی دارم و نگاهم به حوزه زیارت ائمه اطهار(ع) آسیب شناسانه است.
کاکایی ادامه داد: تجربه من از شعر رضوی و نقطه اتصال به حرم، همین آسیب شناسی توقعات زائران از سوی بنده بوده که مورد توجه قرار گرفته است و باید تلاش کنیم جایی که حس ما را تحریک می کند ترانه خود را با آن حس همراه کنیم.
وی با بیان این که می‌توان زیبایی را در چهره اسوه‌ها مانند کسی توصیف کرد که در مقابل ما نشسته و با فرد مورد نظر درد دل کرد گفت: توانایی ایرانیان که در فرهنگ جهانی داریم این است که ایرانیان بسیار رِند هستند و این که حافظ شخصیت اول فرهنگ ما شده چون انسان رِندی بوده است. نمی‌گوییم این امر منفی یا مثبت است اما به ایرانیان هشیاری تاریخی داده است تا جایی که نفوذ ایرانیان را به نحوی داشته‌ایم که مغول‌ها را حتی حافظ فرهنگ ایرانی کرد.
این شاعر و ترانه سرا ابرازکرد: در نگاه به معصومان و ستایش متون و شخصیت‌های دینی داشتن تجربه لازم مبنی بر این که معشوقی که ستایش می‌کنیم جنسش طوری باشد که مانند وصف معشوقه های سعدی و حافظ باشد، موضوعی مهم است و برخی شعرا دنبال تجلی زیبایی بدون معرفت نظری با شهود مستقیم در انسان هستند تا انقلاب روحی ایجاد کند؛ لذا موضوع توجه به صورت زیبایی معشوق در عرفان ما جا افتاده است و از آن زبان می توان برای وصف موجودی غیر قابل دسترسی استفاده کرد.
وی با اشاره به این که ستایش معشوقی که زیباست از جنس زمینی نیست ولی زیبایی انتزاعی است گفت: ایرادی ندارد افراد در شعرهای آیینی به توصیف زیبایی پرداخته و غرض شاعران نگاه آیینی باشد.
وی عنوان کرد: در خصوص خلق ترانه با موضوع های مذهبی و دینی، زمانی که ترانه یا یک شعر می خواهد بستر توجه به این موضوعات شود ، بستر موجود صرفا جایی برای انتقال احساسات معمول نیست و شاعر به نوعی ماموریت پیدا می کند.
وی با تاکید بر این که شعر مذهبی شعر موضوعی است و باید پیرامون آن مطالعه و دانش شعر مذهبی داشت گفت: وقتی به عناصر مذهبی مانند امام رضا(ع) نزدیک می شویم باید از زاویه ای که نزدیک به امام هستیم شروع کنیم. در این راه شاعر به تجربه زیسته خود و نقطه اتصال با امام رضا(ع) باید بپردازد و شعر لزوما تکریم نباشد و می تواند آسیب شناسی موضوع ها باشد تا تاثیر در جامعه داشته باشد.
کاکایی افزود: شعر مذهبی بر پایه محتوا تا فرم استوار است و شاعر باید دانش طراحی محتوا داشته باشد و باید بر زندگی معصومان دانش داشته باشد اما شاهدیم که برخی از شعرا صرفا احساسات و هیجانات خود را خرج می کنند.
وی تاکید کرد: شعر مذهبی و دینی ما اکنون بیشتر تشنه نگاه آسیب شناسانه به درک مذهب و شناخت شخصیت امام رضا(ع) است و جدا از حکمت و دانش باید عواطف و رافت ایشان مورد توجه باشد و نسبت این امور با جامعه امروز را باید در اشعار مورد توجه قرار داد تا سرآغاز کشف فضاهای جدید در شعر مذهبی باشد.
وی بیان کرد: ۲۰ سال از عمر خود را در پی شاعری و غزل سرایی رفته ام و ۲۲ سال است ترانه سرایی را تجربه کرده ام و معتقد هستم شعر و ترانه به شدت در هم تاثیرگذار هستند.
وی اضافه کرد: تولد ترانه را به نوعی پیش از شعر در فرهنگ ایران و غالب ملت ها می دانیم و بشر برای تحریک احساسات تحت تاثیر لحن بوده و این الحان بیشتر جنبه تولید معیشتی داشته اند ، مانند الحانی که در بین شالیکاران یا کشاورزان و هیزم شکنان شاهد بوده ایم. سرود و سروده ها به نوعی سرود و اجرای ملحون است که به صورت نیازهای معیشتی ابراز می شده و بشر بر اثر یکجا نشینی و ارتباطات اجتماعی خود وارد حوزه های هنری و شعر شد.
انتهای پیام/