به گزارش خبرگزاری برنا، حمیدرضاصارمی در یادداشتی نوشت: «هر گوشه‌ای از کلانشهر تهران دارای میراث منحصر به فردی است که در دل خویش، چون گوهری نایاب آن را نگهداشته و وظیفه مدیران و شهروندان شهر پاسداشت حراست از این گنجینه‌های ارزشمند است.
حال یکی از این گنجینه‌ها «باغ ملی گیاه شناسی ایران» واقع در منطقه ۲۲ شهرداری تهران می‌باشد. ما هر زمان صحبت از این باغ می‌کنیم در واقع در رابطه با یکی از بزرگترین باغ‌های گیاه شناسی جهان صحبت کرده و در رابطه با آن تصمیم اتخاذ می‌گردد و این گنجینه ارزشمند طی دهه‌های مختلف از زمان تاسیس در دهه ۴۰ تاکنون توانسته مجموعه‌ای از گیاهان بومی و غیر بومی را در دل خویش جای دهد؛ بنابراین با توجه به اهمیت این باغ منحصربه فرد؛ در سال ۱۳۹۳ با توجه به ضوابط و شرایط قانونی آن زمان پروانه ساخت و ساز پیرامون باغ ملی گیاه شناسی صادر شد و در پی آن صدور پروانه در سال ۱۴۰۱ مقررات جدیدی بر آن وضع شد که این مقررات جدید قاعدتا از منظر قانونی به دلیل آنکه قانون عطف به ماسبق نمی‌شود امکان اصلاح پروانه صادره سال ۱۳۹۳ بدون توافق وجود نداشت. از سوی دیگر به دلیل حفظ باغ گیاه شناسی و ضرورت رعایت حریم آن، صدور پروانه سبب نگرانی بسیاری از کارشناسان و دلسوزان را در پی داشت.
ما نیز در معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران در این دوره مدیریت شهری دغدغه حفظ این باغ از هر گونه آسیبی را در آینده داشتیم و در نهایت طی جلساتی از طرف شهرداری تهران با تمام نهاد‌های ذی ربط و طرح موضوع و بررسی چالش صدور پروانه قانونی صورت گرفته که ابطال آن در اختیار مراجع دیگر بود و از سوی دیگر ضرورت حفظ باغ ملی گیاه شناسی به عنوان یک میراث ارزشمند، نهایتا باید این مژده را در آستانه سال جدید به شهروندان و هموطنان عزیز داد که با تدبیر "شهردار محترم تهران" و "امیر فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران" پرونده ساخت و ساز در حریم درجه یک باغ ملی گیاه شناسی برای همیشه بسته شد و نهایتا مقرر گردید تا پروانه صادره ساخت و ساز در حریم باغ گیاه شناسی اصلاح گردد و با هماهنگی ادارات و دیگر سازمان‌ها و بر اساس مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی با حفظ حقوق برای تعاونی‌های ساخت مسکن در حریم باغ گیاه شناسی که در آنجا دارای حق مکتسبه بوده اند در مکان و فضای دیگری برای ساخت مسکن زمین معوض داده شود. انشاالله گنجینه باغ گیاه شناسی ملی ایران نیز همیشه جاودانه و سبز برای این سرزمین بماند.
خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟
ساقی کجاست، گو سببِ انتظار چیست؟
هر وقتِ خوش که دست دهد مغتنم شمار
کس را وقوف نیست که انجامِ کار چیست»
انتهای پیام/