به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ «برفراز دشت» عنوان نمایشگاهی جدید متشکل از 70 اثر برجسته از نقاشان بزرگ ایرانی و خارجی در موزه هنرهای معاصر ایران است. این نمایشگاه از 19 اسفندماه تا 16 اردیبهشت 1403 برپاست.
«بر فراز دشت» آثاری از کلود مونه، کامی پیسارو، ژان دافی، دیوید هاکنی، لودویک پیت، سهراب سپهری، ابوالقاسم سعیدی، پرویز کلانتری، جلال شباهنگی، حسین محجوبی، فریده لاشایی، میرعبدالرضا دریابیگی، محمود جوادی‌پور، ناصر عصار، علی آذرگین، محمد رادوند، داوود امدادیان، علی گلستانه، منوچهر نیازی، علی محمد حیدریان، رضا شهابی، محسن سهیلی، علی اکبر یاسمی و… را مجددا از گنجینه موزه رونمایی و در معرض دید عموم قرار داده است.
فروردین و اردیبهشت فرصت مناسبی برای بازدید از این نمایشگاه است. به همین بهانه هرروز به معرفی یک اثر از این گنجینه می‌پردازیم که در ادامه خواهید خواند.
سهراب سپهری/ بدون عنوان
اگر به موزه هنرهای معاصر سر بزنید در سالن شماره 2 آثاری را از سهراب سپهری البته بدون عنوان می‌بینید.
سه تابلوی سمت راست و چهار تابلو سمت چپ سالن.
سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش ۱۴ مهر ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است.
به گفته خودش در ۱۴ مهر ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد، اما زیاد در قم نماندند و به خوانسار و سپس به شهر آبا و اجدادیش یعنی کاشان نقل مکان کردند. پدربزرگش میرزا نصرالله‌خان سپهری، نخستین رئیس تلگراف‌خانه کاشان بود. پدرش اسدالله و مادرش ماه‌جبین نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.
سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد.
سپهری در مرداد ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت. در دورانی که به اتفاق حسین زنده‌رودی در پاریس بود بورس تحصیلی‌اش قطع شد و برای تأمین خرج‌های زندگی و ماندن بیشتر در فرانسه و ادامه نقاشی، مجبور به کار شد و برای پاک کردن شیشهٔ آپارتمان‌ها، گاهی از ساختمان‌های بیست طبقه آویزان می‌شد.
وی همچنین کارهای هنری خود را در نمایشگاه‌ها به معرض نمایش می‌گذاشت. حضور در نمایشگاه‌های نقاشی همچنان تا پایان عمر وی ادامه داشت.
این هنرمند در نقاشی از دستاوردهای زیبایی شناختی شرق و غرب بهره‌مند گشته بود که این تأثیرها در آثارش جلوه گر بودند. در آثار نقاشی‌اش رویکرد نوین و متفاوتی داشت به‌طوری‌که فرم‌های هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو همزمانش متفاوت بود. او در نقاشی به شیوه‌ای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه‌های شاعرانه اش در طبیعت کویری کارگشا بود. سپهری بیشتر نمایشگاه‌های داخلی آثار نقاشی اش را در «گالری سیحون» برگزار می‌کرد و عادت نداشت که برای روز معرفی در نمایشگاه شرکت کند.
سهراب سپهری در سال ۱۳۵۸ به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت کرده بود و وی ناکام از درمان به تهران بازگشت. او سرانجام در غروب دوشنبه ۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت.
انتهای پیام/