به گزارش خبرگزاری برنا، گوش تا گوش افطارخونه میز چیده‌اند؛ موکب‌ها با هرچه رنگ و بوی رمضان می‌دهد، میزبانان مهربان و لبخند به لب مهمانان رمضان هستند. آش و عدسی به نوبت میان صفوف مهمانان تقسیم می‌شود.
دو طرف پیاده‌رو صندلی‌ها و میز‌های چهارنفره چیده‌اند و خانواده‌ها و گعده‌های دوستان نشسته‌اند؛ هم فال است و هم تماشا. رمضان و عید نوروز کنار هم فرصت طلایی برای دیدن و شنیدن همدیگر در پشت این میز‌ها را با یک افطار ساده فراهم کرده است.
سلام و احوالپرسی‌ها، گاهی به دعوت افطارخونه‌ای ختم می‌شود و دختر جوانی پشت گوشی تلفن، آدرس تقاطع فلسطین و بلوار را می‌دهد.
به‌نظر می‌رسد متولیان این برنامه فکر همه جا را کرده‌اند. هرچند قدم که در پیاده‌راه جلو می‌روی، بچه‌ها در حال بازی هستند؛ گروهی از قلعه‌های بادی بالا می‌روند و گروهی هم روی ترامپولین‌ها بالا و پایین می‌پرند.
زیر طاق‌های غرق در نور، حوالی همان خیابان، جایی برای راز و نیاز با میزبان اصلی این مهمانی بزرگ تدارک دیده شده است؛ جایی برای نماز ساده، اما سراسر نور.
برنامه افطارخونه پس از نوای دلنشین اذان و با سرود مقدس ایران آغاز می‌شود. صندلی‌های مقابل صحن اصلی آرام آرام پر می‌شوند و تماشاگران به تماشای برنامه‌های تدارک دیده شده و مفرح می‌نشینند.
برای برخی بار اول‌شان است تجربه این فضا؛ اما خیلی‌ها چندین روز است که افطارخونه را می‌شناسند و مهمانش هستند و لبخند رضایت روی لب‌هایشان، یعنی تدارکاتی که برای این جشن در نظر گرفتند قابل قبول است و ان‌شاءالله که خدا قبول کند.
برنامه با اجرای تواشیح و سرود ادامه پیدا می‌کند و با هنرنمایی دو مجری کودک دنبال می‌شود. از لبخند روی لب حاضرین معلوم است که علاوه‌بر بچه‌ها، پدرومادرهایشان هم از برنامه‌ها لذت می‌برند. اما برنامه‌ها برای همه گروه‌های سنی در نظر گرفته شده و گروه‌های موسیقی سنتی هم برای سرگرم‌کردن بزرگ‌تر‌ها برای اجرا، دعوت شده‌اند.
در عین حال دوربین‌ها این مراسم را پوشش می‌دهند و همانطور که مجری برنامه می‌گوید، برای لحظاتی هم مراسم افطارخونه، مهمان پخش زنده شبکه‌های تلویزیونی و خانه‌های مردم می‌شود.
چقدر مردم کم دارند این حال‌وهوا را و چه ماهی بهتر از ماه مهمانی خدا که این مردم، مردم شریفی که با بد و خوب‌ها می‌سازند، برای ساعاتی شادی را تجربه کنند و این دلخوشی‌ها ادامه‌دار باشد.
انتهای پیام/