این امر به شدت باعث افزایش تجزیه و تحلیل بالینی مولکولهای DNA بدون سلول و RNA و همچنین نانوذرات میشود که معمولاً به عنوان وزیکول های خارج سلولی شناخته می شوند. این ذرات اغلب برای غربالگری برای نشانگرهای زیستی که علائم بیماریهایی نظیر سرطان هستند، استفاده میشوند.
در حال حاضر، تنها راه جداسازی پلاسما خون استفاده از سانتریفیوژ است که نمونههای خون را با سرعت زیاد می چرخاند تا سلولهای خونی از پلاسما جدا شود.
با این حال، حتی پس از چند بار سانتریفیوژ، هنوز هم برخی از سلول ها و پلاکت های موجود در پلاسمای خون وجود خواهد داشت که می توانند تجزیه یا تخریب شوند و با انتشار محتوای اضافی، منجر به مواد ناخواسته شوند که بر صحت آزمایش های تشخیصی تأثیر می گذارد.
این تیم یک دستگاه نمونه اولیه قابل حمل (با اندازه ۳۰ سانتیمتر) را برای قرار دادن تراشه ExoArc (۳٫۵ سانتیمتر) ساخته است، که دارای یک رابط صفحه لمسی بزرگ برای انجام تنظیمات بوده و همچنین پمپ ها و لوله های داخلی برای پردازش نمونه های خون و جمع آوری پلاسما خون جدا شده را در خود دارد. این تیم به همراه متخصصان مرکز ملی سرطان سنگاپور (NCCS) و چند بیمارستان و مرکز تحقیقاتی دیگر، با تجزیه و تحلیل مشخصات میکرو RNA پلاسما خون، از نظر بالینی عملکرد ExoArc را تأیید کردند. آنها نشان دادند که این روش قادر است با حساسیت ۹۰ درصدی سلولهای سرطان ریه را نشان دهد. این تیم تحقیقاتی همچنین دریافتند که مشخصات میکرو RNA پلاسما و وزیکولهای خارج سلولی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نسبت به شرکت کنندگان سالم ترکیب متفاوتی دارد. این موضوع نشان میدهد که ExoArc پتانسیل کمک به جداسازی و شناسایی نشانگرهای زیستی مرتبط با بیماریها را دارد.