به گزارش برنا؛ بیست و هفتمین آیه از پویش زندگی با آیه ها ؛ آیه ۱۶۲ سوره انعام است که خداوند می‌فرمایند: «قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ بگو: «نماز و تمام عبادات من، و زندگی و مرگ من، همه برای خداوند پروردگار جهانیان است.!»
در این آیه نکاتی دارد که از آن چنین استخراج می‌شود:
در این آیه اشاره به این می‌کند که «بگو: (نه تنها از نظر عقیده من موحّد و یکتاپرستم بلکه از نظر عمل، هر کار نیکی که می‌کنم) نماز من و تمام عبادات من و حتی مرگ و حیات من همه برای پروردگار جهانیان است» (قُل إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکی وَ مَحیایَ وَ مَماتِی لِلّهِ رَبِّ العالَمِینَ).برای او زنده‌ام به خاطر او می میرم و در راه او هر چه دارم فدا می‌کنم تمام هدف من و تمام عشق من و تمام هستی من اوست؟
* راه و روش و هدف خود را در برابر راههای انحرافی، با صراحت و افتخار اعلام کنیم. قُلْ
*با آنکه نماز، جزو عبادات است، ولی، جدا ذکر شده تا اهمیّت آن را نشان دهد. صَلاتِی وَ نُسُکِی
*انسان‌های مخلص، مسیر تکوینی (مرگ و حیات) و مسیر تشریعی خود (نماز و نُسُک) را فقط برای خداوند عالمیان می‌دانند. إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ
* آنگونه که در نماز قصد قربت می‌کنیم، در هر نفس کشیدن و زنده بودن و مردن هم می‌توان قصد قربت کرد. مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ...
*مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است که آنها برای خدا و در راه خدا باشد. مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ
*آنچه برای خدا باشد، رشد می‌کند. لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ