به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، در قلب پایتخت کوچه‌هایی ساخته شده که قصه‌ای فراتر از بنای چند سنگ و آجر دارد. تاریخچه‌ای که پشت این کوچه‌ها وجود دارد نیز از جمله دلایل دلبستگی ساکنان به آن منطقه است.
با توجه به این که قدم به قدم در خیابان حافظ بیانگر روایت و داستان متفاوتی از گذشته است؛ شهرت کوچه «لولاگر» هم مثل باقی جاذبه‌های دیدنی پایتخت، سر به فلک کشید و به ثبت ملی رسید.
قرینگی، از اصلی‌ترین دلایل محبوبیت این کوچه است؛ دلیل دوم آن به حضور قدیمی‌ترین پیتزافروشی تهران در این کوچه برمی گردد که کماکان فعالیت دارد و گذر زمان، طعم پیتزا‌های دهه ۴۰ «پیتزا داوود» را از بین نبرده است.
منظور از قرینگی این کوچه، کاری است که محمدباقر لولاگر در سال ۱۳۱۷ به رسم امانت داری از برادر خود که در برلین به فروش فرش مشغول بود، به جا آورد. محمدباقر لولاگر که فرزند یک خانواده متمول شناخته می‌شد، این کوچه را که تا امروز محل سکونت نسل اندر نسل لولاگر‌ها بوده، با شراکت برادر خود ساخت و برای این که در غیاب برادرش حق و انصاف را زیر پا نگذارد، زمین را از وسط تقسیم کرد وخود مالک نیمی از آن شد و نیم دیگر را به نام برادر خود زد.
داستان این کوچه از جایی جالب می‌شود که محمدباقر هر آنچه که در سمت راست کوچه برای خود ساخت، در سمت چپ کوچه نیز برای برادر خود ایجاد کرد؛ این قضیه فقط شامل در و پنجره و ساختمان نمی‌شود و حتی تعداد درختان کوچه را نیز در بر می‌گیرد.
ساخت و ساز این کوچه به کمک استاد حسن بنا انجام شده و هنوز حیات خود را دارد.
کوچه لولاگر صرفاً یک کوچه طویل با معماری قرینه نیست؛ بلکه در انتهای این کوچه، ۶۳ سال است که قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران جا خوش کرده است؛ به عبارت دیگر اگر کوچه لولاگر را با اسم و قرینگی نشناسند، با پیتزا داوود حتماً به خاطر خواهند آورد که ظاهر قدیمی و نوستالژی خود را در گذار تکنولوژی حفظ کرده است.
این کوچه که بیش از ۹۰ سال عمر دارد، از طریق ایستگاه متروی تئاتر شهر در تقاطع خط سه و چهار و ایستگاه متروی فردوسی در خط چهار قابل دسترسی است. البته بعد از مترو حدود ۱۵ دقیقه پیاده روی با خط ۱۱ تا این کوچه قرینه قدیمی راه است.
انتهای پیام/