به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ شون ابرو عضو شورای دموکرات شهر روز پنجشنبه لایحه‌ای را معرفی کرد که از روش‌های ضد بارداری برای استریل کردن موش‌ها استفاده می‌کند که می‌تواند سالانه ۱۵۰۰۰ فرزند تولید کند. اگر تصویب شود، شهر گلوله‌های نمکدار تزریق شده با کنترل بارداری را در مناطق کاهش موش که در ۱۰ بلوک شهر در دو محله گسترش می‌یابد، توزیع خواهد کرد.
مشخص نیست که چگونه گلوله‌های ضد بارداری توزیع می‌شوند، اما استراتژی‌های قبلی شامل غوطه ور کردن غلات و گوشت به روغن حاوی کنترل بارداری و قرار دادن استراتژیک آنها در اطراف شهر است.
این حمله مدت‌ها با سم مبارزه شده است، اما مقامات به این روش پس از مرگ فلاکو، جغد محبوب اوراسیا پایان دادند. این حیوان به دلیل مصرف مسمومیت موش فوت کرد.
قانونگذاران قبلا سال گذشته تلاش کرده اند تا دارو‌های ضد بارداری را به عنوان راه حلی برای مشکل رو به رشد موش‌ها به کار گیرند، اما ابرو گفت که امیدوار است این بار متفاوت باشد.
کن سیگل، مدیرعامل شرکت SenesTech، شرکتی که دارو‌های ضد بارداری موش به نام ContraPest را تولید می‌کند گفت: این گلوله‌ها مانند "یک شیر شیک" برای موش‌ها هستند.
وی گفت: این یک فرمول مایع است که دارای چربی بالا، طعم شیرین و بسیار جذاب برای موش‌ها است که هر روز باید حدود ۱۰ درصد از وزن بدن خود را در آب مصرف کنند.
لورتا مایر، دانشمندی که در ساخت کنتراپست دخیل است، گفت که گلوله‌های نمکدار برای موش‌ها آب دهان بیشتری نسبت به زباله‌ای که به آن عادت کرده اند، می‌دهند و این بهتر از پیتزا است.
اگر قانون تصویب شود، پیشگیری از بارداری در روستای شرقی منهتن، هارلم، برونکس و بید استوی و بوشویک در بروکلین توزیع خواهد شد.
سخنگوی لیز گارسیا گفت:شهردار اریک آدامز در جنگ با موش‌ها "یک رویکرد کل دولت" را اتخاذ کرده است و اضافه کرد که دفتر او این قانون را بررسی خواهد کرد.
گارسیا ادامه داد: ما به همکاری با همه شرکای خود در دولت در مورد استراتژی‌های کاهش موش ادامه خواهیم داد.
کشف چگونگی توزیع گسترده کنترل بارداری موش‌ها بزرگترین چالش را ایجاد خواهد کرد، زیرا شهر باید گلوله‌های کافی برای استریل کردن میلیون‌ها موش تولید کند.
با این حال، هزینه تولید گلوله‌ها نسبتا کم است، طبق گفته مایر، که گفت که حدود ۵ دلار برای هر پوند خواهد بود.
این اولین باری نیست که شهر به استفاده از کنترل بارداری برای ریشه کن کردن مشکل آفات فشار می‌آورد، با قانونگذاران تلاش برای معرفی پیشگیری از بارداری در اوایل سال ۱۹۶۷ هم در کارنامه این لایحه می‌باشد.
در آن زمان، فرماندار نلسون راکفلر پیشنهاد کرد که با استفاده از دوز‌های کوچک از دارو‌های ضد بارداری خوراکی، موش‌ها را با غذای دستکاری شده حاوی یک میلیون گرم کنترل بارداری طعمه کند.
راکفلر گفت که نقشه این بود که کنترل بارداری را در روغن گیاهی حل کنیم، دانه‌ها و گوشت را در روغن پوشش دهیم و آن را به طور استراتژیک در سراسر شهر قرار دهیم.
بر اساس مقاله‌ای در نیویورک تایمز در سال ۱۹۶۷، جمعیت موش بین هشت تا ۱۰ میلیون نفر تخمین زده شده است.
اداره حمل و نقل شهری (MTA) یک بار دیگر تلاش کرد تا جمعیت موش را یک دهه پیش با گسترش دارو‌های ضد بارداری موش در سراسر مترو ریشه کن کند و سال گذشته، پارک برایانت تلاش کرد تا اقدامات مشابهی را اجرا کند.
تلاش مجدد برای جایگزینی سم موش ناشی از مرگ غم انگیز فلاکو جغد در اوایل امسال، یک سال پس از فرار از باغ وحش پارک مرکزی بود.
فلاکو وقتی به کنار یک ساختمان پرواز کرد مرد و گزارش سم شناسی بعدی نشان داد که پرنده سطح بالایی از سم موش و ویروس کبوتر در بدنش داشت.
ابرو گفت: به همان اندازه که شهر ما در سال آزادی فلاکو به خود جلب شده بود، همه ما به طور جمعی نفس خود را برای خطرات بسیاری که شهر ما برای حیات وحش و پرندگان شکارچی ایجاد می‌کند، نگه داشتیم.
کالبد شکافی فلاکو بدترین ترس‌های ما را تایید کرد: او یک دوز کشنده از سم موش را خورد. جوندگان کش‌ها نه تنها برای حیواناتی که دوست داریم سمی هستند، بلکه به طور فزاینده‌ای در کاهش آلودگی موش‌ها بی اثر هستند. به همین دلیل است که ما قانون فلاکو را معرفی می‌کنیم تا یک شهر بهتر، امن‌تر و سازگار با محیط زیست بسازیم.
انتهای پیام/