کیفیت آب در کشورهای مختلف متفاوت است اما اگر شاخص های کلی در نظر گرفته شود، ممکن است برخی ناخالصی ها در چنین آبی وجود داشته باشد که اولین ماده کلر است که به منظور تصفیه شدن آب استفاده می شود. ماده خطرناک بعدی، نمک های کلسیم و منیزیم هستند که وقتی به جوش می آیند روی دیواره های داخلی کتری به شکل رسوب می چسبند و فلزات سنگین مانند سرب، استرانسیم و روی نیز ممکن است در دوز های کم وجود داشته باشند.
بر همین اساس عقایدی نادرست در مورد مضرات آب چند بار جوشیده شده به وجود آمد:
جوشاندن آب منجر به تشکیل به اصطلاح "آب سنگین" می شود که حاوی دوتریوم و ترتیوم است و با این حال پس از جوشیدن آب این دو ماده با اندازه های بسیار ریز تشکیل می شوند و آسیبی به همراه ندارند.
وقتی آب می جوشد، غلظت نمک های معدنی در آن افزایش می یابد چرا که آب تبخیر می شود اما نمک ها باقی می مانند و به همین خاطر نمک ها به راحتی داخل کتری رسوب می کنند و این رسوب ها بی خطرند اما بهتر است کتری مرتبا تمیز شود.
هنگام جوشاندن آب، کلر با ترکیبات آلی موجود در آب تعامل دارد و مواد سمی بیشتری ایجاد می کند پس برای تصفیه کردن آب شیر به آن کلر اضافه می کنند که البته کلر برای سلامتی مضر نیست اما آب کلرشده پوست را خشک می کند و می تواند موجب تشدید آکنه شود.
بنابراین اگر از آب مرغوب استفاده شود و رسوبات داخل کتری مرتبا تمیز شود، می توان آب را بارها و بارها جوشاند، چرا که هیچ خطری برای سلامتی فرد ندارد.
که تمام این عقاید رد شده است و بدانید که آب دو بار جوشیده شده برای سلامتی انسان مفید نخواهد بود.