به گزارش برنا؛ بر اساس نتایج به دست‌آمده از پژوهشی جدید، به نظر می‌رسد افرادی که دارای توانایی بالای وزنه‌برداری و حرکات قدرتی هستند، علاوه بر ساختار محکم و عضلانی بدن‌شان تا ۲۳ درصد هم کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های رایج قرار می‌گیرند و امید به زندگی طولانی‌تری هم دارند. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که جزئیات ژنتیکی شخصی‌سازی شده در مورد قدرت و ضعف عضلانی می‌تواند به پزشکان کمک کند تاتشخیص دهندچه کسانی درمعرض خطر برخی بیماری‌ها هستند.پائیوی هرانن، پژوهشگر این مطالعه و متخصص طب ورزشی در فنلاند، می‌گوید: «براساس دانسته‌های ما، این اولین مطالعه‌ای است که ارتباط بین استعداد ژنتیکی برای قدرت عضلانی و بیماری‌های مختلف را در این مقیاس بررسی می‌کند.»
این تیم تحقیقاتی معتقد است عوامل ژنتیکی که بر قدرت عضلانی تأثیر می‌گذارد، ممکن است درسلامت دوران سالمندی نقش داشته باشد. قدرت عضلانی، به‌ویژه قدرت وزنه‌برداری دست‌ها،برتوانایی ما برای مدیریت بیماری‌ها وآسیب‌های مرتبط با افزایش سن تأثیرمی‌گذاردوشواهدنشان می‌دهدکه داشتن دست قدرتمند باعامل ژنتیکی درارتباط است.درحالی که این تحقیق دیدگاه‌های ارزشمندی ارائه می‌کند، هرانن و همکارانش تأکید می‌کنند که این نتایج نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد تا مشخص شود چگونه عوامل سبک زندگی مانند فعالیت بدنی با استعدادهای ژنتیکی برای تأثیرگذاری بر نتایج سلامتی تأثیر می‌گذارند.
از قدرت تا بیماری‌های قلبی -عروقی
آنها دراین مطالعه ۳۴۲ هزار و ۴۴۳ نفر را از مجموعه داده فین‌جین (FinnGen)، بانک زیستی بین‌المللی فنلاند که حاوی اطلاعات سلامتی و ژنتیکی است،مورد مطالعه قراردادند.شرکت‌کنندگان ۴۰تا۱۰۸ساله بودندکه ۵۳درصدشان را زنان تشکیل می‌دادند.آنها افرادی را که ژن‌های‌شان مستعد دست‌های قوی‌تر یا ضعیف‌تر (HGS) بود، مقایسه کردند و بررسی کردند که چگونه بر خطر ۲۷ پیامد سلامتی، از‌جمله مرگ‌ومیر و برخی از شایع‌ترین بیماری‌های غیرواگیر رایج در فنلاند تأثیر می‌گذارد. بیماری‌ها و مشکلات سلامت مورد مطالعه شامل بیماری‌های قلبی و ریوی، اختلالات اسکلتی-عضلانی و بافت همبند، سرطان‌ها، زمین خوردن و شکستگی‌ها و اختلالات روانی و شناختی بود.آنها دریافتند که امتیاز ژنتیکی بالاتر برای قدرت دست‌ها با خطر کمتر مرگ ناشی از علل قلبی-عروقی و خطر کمتر مرگ به هر دلیلی مرتبط است، اگرچه تفاوت‌ها اندک بود. مهم‌ترین اثر در مورد بیماری پلی‌آرتروز (یک بیماری دژنراتیو مفصلی) و زوال عقل عروقی (زوال عقل ناشی از محدودیت جریان خون به مغز، اغلب ناشی از سکته) مشاهده شد. در مقایسه با افرادی که در پایین‌ترین رتبه ژنتیکی برای این عامل قرار داشتند، افرادی که در بالاترین رتبه قرار داشتند، ۲۳ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به پلی آرتروز و ۲۱ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل عروقی بودند. پژوهشگران می‌گویند: «براساس نتایج ما، قدرت عضلانی، عملکردهای شناختی و اختلالات افسردگی ممکن است تا حدی از سوی نوعی پیشینه ژنتیکی تنظیم شوند. این نتایج اهمیت حفظ قدرت عضلانی کافی در طول عمر را برجسته می‌کند.» هرانن توضیح می‌دهد: «به نظر می‌رسد که استعداد ژنتیکی برای قدرت عضلانی بالاتر، بیشتر برتوانایی ذاتی‌فرد برای مقاومت و محافظت از خود در برابر تغییرات بیماری‌زایی که در طول پیری رخ می‌دهد تأثیرگذار است تا توانایی بازیابی یا بازگشت کامل پس از بیماری‌های شدید.»
البته این تیم معتقد است که استفاده از این روش به تنهایی در توصیه‌های بالینی مفید نیست. با این حال می‌تواند برای تحقیقات آینده با ارزش باشد که آیا در ارتباط بین قدرت عضلانی و مشکلات سلامتی عوامل ژنتیکی مؤثرترند یا عوامل محیطی. چنین نتایجی می‌تواند برای مطالعه چگونگی سبک زندگی، مانند فعالیت بدنی، تغییر ظرفیت ذاتی انسان برای مقاومت در برابر بیماری‌ها و این‌که آیا استعداد ژنتیکی قدرت عضلانی می‌تواند بر سلامت تأثیرگذار باشد، استفاده شود و اگر تأثیرگذار است عوامل محیطی مانند تمرینات ورزشی تا چه حد می‌تواند جای خالی کمبود این عامل ژنتیکی را برای حفظ سلامت‌فرد پر‌کند.