به گزارش برنا؛ مهدی فضایلی در این یادداشت پاسخ به این سؤال است.
۱) پرهیز از منازعه که نقطه مقابل وحدت و همدلی است، نهی صریح قرآن کریم است. وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ ﴿۴۶ انفال﴾ و همه، پیرو فرمان خدا و رسول باشید و هرگز راه اختلاف و تنازع نپویید که در اثر تفرقه ضعیف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلکه همه باید یکدل، پایدار و صبور باشید، که خدا همیشه با صابران است. و چه پرمعنا و حکمت‌آمیز است، امر به اطاعت از خدا و رسول و همچنین صبر، در کنار نهی از اختلاف و نزاع. ۲) وحدت و همدلی، از مهمترین عوامل پیروزی انقلاب اسلامی بوده است. وحدت در هدف، وحدت در راه رسیدن به هدف و وحدت در رهبری. و اندیشمندان بر این باورند که عامل وقوع و حدوث یک پدیده ،عامل بقای آن نیز هست؛ باوری که طی ۴۵ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در مقاطع مختلف تجربه و تأیید شده است. ۳) بنابر آنچه گفته شد، وحدت و همدلی، یک راهبرد غیرقابل تغییر در همه شرایط و همه زمان هاست در عین حال، این راهبرد باید هر از چند گاه یادآوری و تأکید شود تا مورد غفلت قرار نگیرد. یادآوری راهبردها در مقاطع مختلف از جمله برهه‌ای که نسل، نو شده و ممکن است اهمیت و کارکرد راهبردها را در یاد نداشته باشد و یا به هر دلیلی خلاف آن عمل می شود و این نگرانی وجود دارد که با غفلت از آن و حرکت در خلاف جهت راهبرد خسارات جبران ناپذیری به جامعه تحمیل و منافع عمومی و حتی امنیت ملی با مخاطره روبرو گردد،
اهمیت و ضرورتی دو چندان پیدا می کند. به نظر نویسنده، تاکیدات مکرر رهبر انقلاب طی حدود یکماه اخیر بر موضوع وحدت و همدلی، علاوه بر دو مورد اول، تحت تأثیر دلیل سوم است. نگاهی به عملکرد، رفتار و مواضع برخی نامزدها و فعالان سیاسی و رسانه‌ای بویژه در انتخابات ۱۱ اسفند، این نگرانی را دامن زد که نه تنها راهبرد اساسی وحدت و همدلی مورد توجه نیست بلکه خط نفرت پراکنی دشمن شاد‌کن در حال تقویت است. فراموش کردن دشمن اصلی و دشمن انگاری خودی‌های دارای سلایق و نظرات متفاوت نیز رو به تزاید گذاشته بود و افشاگری‌های هیجان زده و نابرخوردار از تقوی و عدالت اما بنام و با ادعای عدالت خواهی گسترش می یافت. ۴) بعد مهم دیگر کنشگری ضد راهبرد وحدت و همدلی، ایجاد دو قطبی های کاذب در جامعه و شقه شقه کردن صفوف مردم است. توجه داشته باشیم که دوقطبی با اختلاف نظر و سلیقه کاملأ متفاوت است.اختلاف نظر و سلیقه اولا غیرقابل اجتناب است ثانیا می‌تواند مفید و پیش‌برنده باشد اما دوقطبی بویژه اگر کاذب باشد، اولا قابل اجتناب و ثانیا مخرب و حتی ویرانگر است!در دوقطبی ها، حق و مصلحت ذبح می‌شود. دوقطبی ها به هیجانات مضر و نفرت پراکنی دامن می‌زند و ره‌زن عقلانیت و منطق است. سخن پایانی اینکه این روزها و همزمان با عملیات غرور آفرین و با‌شکوه " وعده صادق" شاهد یک اجماع و همدلی تماشایی هستیم.همدلی و اتحادی دلچسب برای دوستداران ایران و انقلاب و آزاردهنده برای دشمنان. همگی تلاش کنیم اولا این همدلی را صیانت کنیم و ثانیا آن را روز به روز افزایش دهیم و تعمیق ببخشیم.