به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ ایجاد محصولات رباتیک نرم و سبک یا دستگاه‌های پوشیدنی بدون به خطر انداختن عملکرد آن‌ها، مدت‌هاست که یک چالش باقی مانده است. استفاده از مواد سنگین نه تنها به انرژی بیشتری برای جابجایی نیاز دارد، بلکه باعث ایجاد ناراحتی به‌ویژه در مورد پوشیدنی‌ها یا پروتزها می‌شود.
الاستومرها به عنوان یک ماده محبوب برای چنین کاربردهایی ظاهر شده‌اند. آن‌ها بَسپارهای (پلیمرهای) مصنوعی با طیف وسیعی از خواص مکانیکی هستند.
در این روش، محققان از الاستومرهای دانه‌ای دوگانه قابل چاپ سه‌بعدی (DNGE) برای چاپ نمونه اولیه یک انگشت استفاده کردند که با استخوان سفت و سخت و بافت گوشت انعطاف‌پذیر احاطه شده است. ریزذرات الاستومری تولید شده از قطره‌های امولسیون روغن در آب در محلول پیش‌ساز قرار می‌گیرند، در آن جا ترکیبات الاستومری را جذب کرده و متورم می‌شوند. سپس از ریزذرات متورم شده برای ساخت جوهر قابل چاپ سه‌بعدی استفاده می‌شود که برای ایجاد ساختار مورد نظر در یک چاپگر زیستی قرار داده می‌شود.
پیش‌ساز در ساختار چاپ سه‌بعدی پلیمریزه می‌شود و شبکه الاستومری دوم را ایجاد می‌کند که کل شیء را سفت و سخت می‌کند.
انتهای پیام/