به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ ۱۷ شوال به مناسبت سالروز مبارزه دلاورانه و جوانمردانه امام علی‌علیه‌السلام) و شکست دشمن و سربلندی اسلام روز فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای نامیده شده است.
مرشد محمد نیّری‌پسند در خصوص این روز و فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: امام علی(ع) در جنگ با عمرو بن عبدود در خندق می‌توانست دشمن را بکشد اما این کار را نمی‌کند. وقتی از ایشان می‌پرسند چرا او را نکشتید پاسخ می‌دهد اگر او را می‌کشتم از روی خشم خودم بود نه رضایت پروردگار. تواضع، بخشش و سیره امام علی موجب می‌شود که آن روز را روز فرهنگ پهلوانی نامگذاری کنند. باید بگویم بزرگترین الگوی مرشدها سیره اهل بیت و امام علی(ع) است.
این مرشد با اشاره به آداب ورود به زورخانه بیان کرد: یک پهلوان قبل از زور و بازو باید افتادگی و دستگیری داشته باشد. از آنجایی که در آن فضا مدام ذکر اهل‌بیت است افراد با وضو وارد می‌شوند. در حقیقت هرکاری که می‌کنید با صلوات و دعاست. روایت است که پهلوانان ما وقتی از زورخانه بیرون می‌آمدند سرشان را بلند نمی‌کردند که نکند مبادا فرد تارک‌ُالصّلاتی را ببینند. چون اگر این موضوع پیش می‌آمد دعای آن‌ها تا سه روز مستجاب نمی‌شد. اگر گود زورخانه را دیده باشید بین ۶۰ تا ۷۰ سانت پایین‌تر از زمین است به این دلیل که بگویند ما کوچک‌تر از همه هستیم.
وی ادامه داد: زورخانه ورزشی آیینی_سنتی است که سرشار از حرکات مفهومی است. حرکات نمایشی با ادوات خاص همچون میل، کباده، تخته شنا و... در دایره‌ای به نام گود پیش می‌رود. در کل باید بگویم هرگوشه زورخانه نماد و درس است.
این مرشد درباره زمان به صدا در آمدن ضرب و زنگ زورخانه بیان کرد: زنگ نشانه خبر است و فقط برای احترام به یکسری از پهلوانان که قدیمی‌تر از سایرین هستند به صدا درمی‌آید. زمانی که پهلوانان قدیمی‌تر وجود دارند؛ زنگ برای فردی که تازه بازوبند گرفته و در گود حاضر می‌شوند نواخته نمی‌شود.
مرشد نیّری‌پسند درباره انتخاب اشعاری که برای تهییج ورزشکاران در زورخانه خوانده می‌شود، توضیح داد: اکثر اشعار را از فردوسی، حافظ، سنایی و... انتخاب می‌کنند. هر مرشد موظف است آثاری را گزینش کند که برای ورزشکاران آموزنده، اخلاقی و سراسر درس جوانمردی باشد. رشته‌های دیگر ورزشی بیشتر به ساختن بدن و بهبود شرایط فیزیکی فرد توجه دارد اما ورزش زورخانه‌ای بیشتر به شرایط روحی ورزشکار اهمیت می‌دهد و این موضوع که ورزشکار در عالم مردانگی و اخلاقی هم زبان‌زد سایرین باشد برایش سرآمد است.
وی ادامه داد: البته اشعاری که در زورخانه‌ها خوانده می‌شود می‌تواند در موقعیت‌ها و مناسبت‌های گوناگون متفاوت باشد. مثلا در تاریخ ۱۷شوال در مورد جنگ‌‌ها، پهلوانی‌ها و جوانمردی‌های امام علی(ع) اشعاری را بیان می‌کنند یا در مناسبت‌های دیگر از امام حسین(ع) و قمر بنی‌هاشم داستان‌هایی روایت می‌شود.
نیّری‌پسند در خصوص روند انتخاب مرشد و طی کردن سیر و سلوک آن بیان کرد: خداوند در سوره کهف در مورد مرشد فرموده است: مرشد کسی است که رشدیافته‌ی رشددهنده است. در حقیقت به این معنی که خداوند اگر نخواهد کسی را حمایت کند برایش مرشدی نمی‌فرستد. من از کودکی ورزش می‌کردم، قرآن می‌خواندم و مدام مطالعه داشتم اما هنوز خودم را در جایگاه مرید می‌دانم نه مرشد. این روزها متاسفانه مثل گذشته نیست. هر بچه‌ای با رفتن به یک کلاس چندماهه می‌خواد برای یک فرد ۷۰ساله ضرب بگیرد. دوستانی که در این مسیر گام برمی‌دارند باید از زندگی امثال پوریای ولی پیروی کنند.
وی با اشاره به داستان زندگی پوریای ولی و روایت‌های گوناگونی که از او شنیده می‌شود توضیح داد: طبق شنیده‌های سینه به سینه پوریای ولی در جوانی قصد داشته وارد زورخانه شود اما به دلیل اینکه محاسن صورتش درنیامده بود او را راه نمی‌دادند. او با شانه‌ای چوبی صورتش را زخم می‌کند و می‌گوید این هم جای ریش من، اجازه دهید من وارد زورخانه و حلقه ورزش شوم. در کل می‌خواهم بگویم قرار گرفتن در مسیر کمال، آیین‌های مخصوص به خودش را دارد.
این مرشد در پایان گفت: زورخانه آموزشگاهی است که به انسان می‌آموزد تنها با تلاش، ایمان و اراده قوی، می‌تواند به اهداف خود دست یابد و در برابر هر مشکلی، قدرتمند و پایدار باشد.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/