به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور یکشنبه ۹اردیبهشت ماه در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
محمود دولت‌آبادی، فرهنگ جولایی، حبیب رضایی، ایرج راد، نوید محمدزاده، هایده حائری و... در این مراسم حضور داشتند.
اجرای این برنامه برعهده محمد سلوکی بود و شهرام گیل‌آبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران در ابتدای این مراسم گفت: حضور تک‌تک عزیزان در این مراسم برایمان ارزشمند است و از همگی تشکر می‌کنم. امروز تولد استاد سمندریان است. در واقع بنا به سنت، شب کارگردان را در شب تولد ایشان برگزار کردیم. به هر ترتیب همگی ما از استاد سمندریان تاثیری گرفته‌ایم و وامدار ایشان هستیم. به نمایندگی از انجمن صنفی کارگردانان تئاتر باید بگویم که ما در نوزدهمین شب کارگردان، تصمیم گرفتیم که مدالیوم انجمن را به استاد اکبر زنجانپور اهدا کنیم. علاوه بر این، هیات مدیره انجمن کارگردانان تئاتر ایران، تصمیم گرفت تا از سه تن دیگر نیز تقدیر به عمل آورده و تندیس انجمن را به آنها اهدا کند. ژاله علو، علیرضا کوشک جلالی، علی شمس نام این افراد است.
وی افزود: ما در سال گذشته سعی کردیم تا اقدامات خود را به سمت عملیاتی شدن ببریم. همچنین در سال جاری نیز تلاش می‌کنیم تا با ایجاد طراوت و شادابی، ظلم‌پذیر نباشیم. تئاتر عرصه حقیقت، حقانیت، نقد و تحلیل است. بنابراین هر کسی که وارد آن می‌شود، اگر زمینه آن را نداشته باشد، در آن دفن خواهد شد. همچنین لازمه حضور در این هنر توسعه فردی است. سال گذشته از زنده یاد آتیلا پسیانی تقدیر به عمل آمد.امسال نیز یاد او را گرامی می‌داریم و برایش از خداوند بهترین‌ها را خواستاریم.
در ادامه کلیپ سخنرانی سال گذشته زنده یاد آتیلا پسیانی پخش شد و مورد تشویق حاضران قرار گرفت.
احسان حاجی‌پور، دبیر انجمن کارگردانان تئاتر ایران نیز در بخش بعدی این مراسم، دلیل انتخاب علی شمس برای مورد تقدیر قرار گرفتن را خلاقیت در درام نویسی و پژوهش و ترجمه متون تئاتری عنوان کرد و متن تقدیرنامه انجمن کارگردان تئاتر ایران از او را خواند.
در ادامه صدرالدین زاهد با حضور روی سن، لوح تقدیر و جایزه انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران را به علی شمس اهدا کرد.
علی شمس در ادامه با تشکر از انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران گفت: از اینکه به یاد من بودید، تشکر می‌کنم. امیدوارم مسیر و راه روزگار طور دیگری بچرخد تا ما که تئاتر تولید می‌کنیم، بتوانیم کار خود را انجام دهیم و تبعاتی گریبانمان را نگیرد.
در بخش بعدی این مراسم آرش دادگر عضو انجمن کارگردانان تئاتر ایران گفت: یک سال پیش تماس تلفنی از سوی کارگردان بزرگی داشتم. صحبت با او برایم افتخار بزرگی بود. بنابراین استاد صدایشان می‌کردم. اما ایشان به من گفت که برخی من را علیرضا، برخی کوشک و برخی جلالی صدا می‌کنند؛ بنابراین لطف کن و به من نگو استاد. هنوز نتوانستم به ایشان به غیر از استاد چیزی بگویم.
وی در ادامه ضمن خواندن متن تقدیرنامه انجمن کارگردانان تئاتر ایران، دلیل انتخاب علیرضا کوشک جلالی برای این تقدیر را، اعتبار به تئاتر ایران و توجه بسیار زیاد به تئاتر شهرستان عنوان کرد.
علیرضا کوشک جلالی در ادامه گفت: از همگی تشکر می‌کنم. آرزو دارم که دیگر خبر اعدام نشنویم.
در ادامه مراسم محمد رحمانیان ضمن خواندن پیام انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران برای ژاله علو، بخشی از نمایشنامه روزهای رادیو که اشاره ای به خانم علو و چهره آزاد دارد را برای حاضران خواند.
وی در ادامه دلیل انتخاب ژاله علو برای این تقدیر را، حضورش در عرصه‌های مختلف بازیگری و کارگردانی تئاتر و رادیو و عرصه‌های دیگر معرفی کرد که راه را برای حضور فعال خانم‌ها در عرصه هنر باز کرده است.
در ادامه مراسم، پیام صوتی ژاله علو که به علت مسئله در مراسم حضور نداشت، برای حاضران پخش شد و مورد تشویق قرار گرفت.
وی در بخشی از این پیام گفت: فکر می‌کنم بزرگ‌ترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کار خود را روی مردم ببیند. بنابراین این برایم افتخاری است که توانستم کارهایی را انجام دهم که هنوز به نیکی از آنها یاد می‌شود.
سپس ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو روی صحنه حاضر شد تا لوح تقدیر و جایزه او را دریافت کند. اما هایده حائری با حضور روی صحنه، ضمن تشکر از حضور و حمایت مردم حاضر در این برنامه گفت: حس کردم در این لحظه جای یک خانم خالیست. خانم علو را از ۴ سالگی می‌شناسم. ایشان دوست صمیمی دو تا از عمه‌های من بودند. ایشان به همراه طوسی حائری از اولین کسانی بودند که در رادیو تهران برنامه اجرا کرده‌اند. حیف است که جایزه ایشان را یک آقا بگیرد. بنابراین من این جایزه را به نمایندگی از خانم علو می‌گیرم و به ایشان می‌رسانم.
در این بخش از مراسم تصاویری از گفت‌وگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمی‌کنند چه می‌کنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقت‌ها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شب‌ها را برپا می‌کنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.
سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کارهای تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیده‌ام. کار درخشانی بود که لحظه‌لحظه‌اش کلاس درس بود.
وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.
سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.
در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوست‌داشتنی است.
وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.
دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکن‌الدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرت‌زده‌ام کرد.
وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزه‌ای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.
نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت می‌کشم. خیلی دوست‌تان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.
سپس شهرام گیل‌آبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمی‌شود که ته مانده غذاها را به گربه‌ها می‌داد و برای‌شان «هملت» می‌خواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبه‌روی دیوار می‌ایستاد و دیالوگ‌های خود را مرور می‌کرد. ما با حکمت‌های مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.
وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی چون اکبر زنجانپور درس‌های بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه می‌آورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبروهای زمین است.
در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر می‌گویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی می‌کرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.
وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق می‌ورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.
ممنون گفت: زنجانپور بدون شعار کار می‌کرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.
اکبر زنجانپور در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و بیان کرد: این تعریف‌ها مسئولیت آدم را زیاد می‌کند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش می‌کنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمی‌شود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم می‌رسیم که کمتر حرف بزنیم. به گفته ایبسن قوی‌ترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
در پایان مراسم، گیل‌آبادی لوح قدردانی زنجانپور را با همراهی محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، فرهنگ جولایی، و... به او اهدا کرد.
انتهای پیام/