به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ در این روش، سلولز از پسماندهای مختلف نظیر البسه یا پارچه‌های کهنه استخراج می‌شود و یک پوشش نانوساختار روی آن ایجاد می‌شود. نانوساختارها با استفاده از روش الکتروریسندگی تولید می‌شوند که در آن قطرات ریز محلول در یک میدان الکتریکی قرار می‌گیرند و به رشته‌های نانویی تبدیل می‌شوند. ساختار حاصل، مانند یک فیلتر عمل می‌کند و می‌تواند آب‌های آلوده را تصفیه کند.
بیش‌تر رنگ‌های مصنوعی از جمله ترکیبات موسوم به آزو، به‌عنوان رنگ‌های آلی طبقه‌بندی می‌شوند. این رنگ‌ها خطرناک هستند، سرعت تخریب آن‌ها در طبیعت بسیار کم بوده و برای طولانی‌مدت در آب باقی می‌مانند.
فیلترهای نانویی جدید، مساحت و سطح زیادی دارند و رنگ‌های بیشتری را به دام می‌اندازند و آب را تصفیه می‌کنند. گفتنی‌ست آزمایشات با این نانوساختارهای پوشیده از سلولز بسیار موفقیت‌آمیز بود و ۹۵ درصد از رنگ‌ها را در سه‌چرخه تصفیه آب آلوده حذف کرد.
انتهای پیام/