در مقاله‌ای که در مجله انجمن شیمی آمریکا (American Chemical Society) منتشر شده است، محققان روشی منحصر به فرد برای ایجاد ساختارهای اوریگامی مستحکم و متنوع در یک واکنش منفرد ارائه دادند. این کار از طریق فرآیندی شناخته شده موسوم به triplex-directed photo-cross-linking انجام شده است.
آن‌ها با اصلاح راهبردی رشته‌های DNA در طی فرآیند طراحی، توانستند توالی‌های نوکلئوتید اضافی را به سیستم اضافه کنند. این نوکلئوتیدهای اضافه به عنوان نقطه اتصال برای مولکول‌های دیگر عمل می‌کند.
اتصال این مولکول‌ها با استفاده از الیگونوکلئوتیدهای تشکیل‌دهنده سه‌گانه انجام می‌شود، که حامل یک ماده اتصال‌دهنده است. آن‌ها سپس از یک فرآیند شیمیایی که تحت تابش نور فرابنفش برای ایجاد پیوند دائمی این مولکول‌ها به شکل DNA استفاده کردند.
یک مزیت خاص این رویکرد، ایجاد ساختاری با رشته‌های مستحکم است که می‌تواند کل ساختار نهایی را نگه دارد. در مقاله‌ای که محققان نوشته‌اند، آمده است که با کاهش نقاط اتصال در بدنه بیرونی این اوریگامی، حساسیت آن به گرما یا آنزیم به شدت کم می‌شود.
دیوید روسلینگ از دانشکده داروسازی و علوم زیست پزشکی دانشگاه پورتسموث می‌گوید: «کاربردهای بالقوه این روش بسیار گسترده است. توانایی اتصال ساختارهای اوریگامی DNA با ویژگی‌های خاص این امکان را به وجود می‌آورد که بتوان از آن در حوزه‌های تشخیص و درمان استفاده کرد. ما آینده ای را تصور می‌کنیم که از ساختارهای اوریگامی DNA می‌توان برای تحویل داروها یا DNA به صورت مستقیم به سلول‌های بیمار استفاده کرد یا ابزارهای تشخیصی بسیار حساس با آن‌ها ایجاد کرد.»
کاربردهای فعلی اوریگامی DNA در زیست‌پزشکی شامل تولید واکسن، نانوحسگرهای بیولوژیکی، تحویل دارو، زیست‌شناسی ساختاری و رهایش مواد ژنتیکی است.