به گزارش برنا؛ مهدی جهانتیغی در یادداشتی نوشت:
یک: ظرف مدت کوتاهی آنقدر آیت الله رئیسی زود به زود به نقاط مختلف ایران برای بازدید و پیگیری کارها رفت، که اینک مردم استان های مختلف این زبان حال را درباره رئیس جمهور شهید دارند: « انگار همین دیروز بود که آمد». دلیل یکی از دلتنگی های مردم همین است که او را بارها نزدیک خود لمس کردند. آنروزها که اوج کرونا به بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها رفت، همه مردم ایران احساس کردند او را از نزدیک دیدند. خب طبیعی است که برای این آشنای همیشه همراه؛ باید ملت ایران امروز اینقدر احساس دلتنگی و غم داشته باشد.دو: آیت الله رئیسی عزیز بود. مردی که نه اهل کنایه زدن بود، نه دعوا می‌کرد، نه اپوزیسیون می‌شد نه برای رقیب سیاسی شاخ و شانه می کشید، نه مردم را نگران می‌کرد، نه دل مشغولی برای رهبری درست می‌کرد. خب چنین فرد بی حاشیه و با تقوای حتما عزیز می‌شود و شد.سه: آنروز که آیت الله رئیسی، تولیت حرم امام رضا (ع) شد، شور معنوی در مردم ایجاد کرد، روزی هم که در انتخابات ریاست جمهوری 96 شرکت کرد و با وجودی که شکست خورد باز هم شور ارزش گرایی و دینداری در بین عموم مردم ایجاد کرد، وقتی به عنوان رئیس قوه قضائیه به فعالیت پرداخت بازهم اقدامات او سرمایه دینی تولید کرد و در سال 1400 هم وقتی پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد، شور دینداری و آرمان خواهی را افزایش داد. یک باطن خداجو می‌تواند در سه میدان به ظاهر متفاوت از تولیت حرم امام رضا (ع) و قضاوت تا میدان سیاست، چنین موجی دین‌خواهی و ارزش گرایی در جامعه ایجاد کند.
چهار: گرچه آیت الله رئیسی به لحاظ ظاهری از میان ما رفته است، اما فتح بزرگ او، بازگرداندن احساس خدمتگزاری و نوکر بودن دولت جمهوری اسلامی به مردم بود که به برکت شهادتش تثبیت و عمیق‌تر هم شد. خون شهید همیشه نقطه مقابل دشمن عمل می‌کند و می‌تواند طراحی میلیون‌ها دلاری جنگ رسانه‌ای و اقتصادی را برای تغییر احساس و محاسبات مردم ایران بهم بزند. اگر شهادت حاج قاسم باعث احیای بزرگ اقتدار و سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی شد، شهادت آیت الله رئیسی گام دوم و دیگری بود و آن بازگرداندن حس اعتماد، خوش بینی و خدمتگزاری مردم به نهاد جمهور و دولت در نظام جمهوری اسلامی بود.