مهدی خسروانی کارشناس حوزه نساجی و تجارت در گفتگو با خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری برنا اظهار داشت: صنعت نساجی، شامل تولیدی‌های نخ، پارچه، الیاف، کالای خواب، فرش، پوشاک و ... می‌شود؛ بنابراین بررسی مشکلات و دغدغه‌های تولیدکنندگان در این حیطه می‌تواند به بالا بردن حجم صادرات غیرنفتی ایران کمک کند.
وی افزود: کشور‌های چین، بنگلادش، هند، ترکیه و اندونزی بیشترین حجم صادرات در زمینه منسوجات را داشته‌اند. بنگلادش تحولی عظیم در صنعت نساجی و پوشاک ایجاد کرده، این کشور تا قبل از سال ۲۰۲۱ حدود ۱۶ میلیارد دلار صادرات داشت که با رشدی ۳۳ درصدی، در سال ۲۰۲۱ به مبلغ ۲۴ میلیارد دلاری رسید و بالاتر از کشور‌هایی مانند هند، ترکیه و اندونزی قرار گرفت و این رشد همچنان ادامه دارد و در حال گرفتن بازار‌های جهانی است.
این کارشناس حوزه نساجی و تجارت تصریح کرد: بها دادن به صنعت نساجی، باعث ارزآوری خوبی برای کشور‌ها می‌شود. صنعت نساجی با نیروی انسانی زیادی که به کار می‌گیرد، می‌تواند مشکل بیکاری کشور را مرتفع کند. به عنوان کسی که سال‌ها در زمینه تولید و فروش محصول پارچه فعالیت دارم معتقدم ابتدا باید به مشکلات این بخش مانند «مشکل تامین نخ و مواد اولیه، به‌روز نبودن دستگاه‌های پارچه بافی، نیروی انسانی غیر متخصص، موانع فروش و صادرات محصولات نساجی» بپردازیم تا بتوانیم در جهت بهبود شرایط قدم برداریم.
خسروانی خاطرنشان کرد: از مهمترین مشکلات این حوزه می‌توان به «مشکل تامین نخ و مواد اولیه» اشاره کرد. کارخانه‌های تولید نخ در ایران به تنهایی قادر به تامین تولیدکنندگان نیستند. مهیا کردن زیرساخت تولید الیاف و نخ‌های ایرانیِ مورد نیاز پارچه‌بافان، زمان زیادی لازم دارد، به همین سبب بخشی از نیاز بازار توسط واردات نخ از کشور‌های چین، ازبکستان و هند تامین می‌شود هر چند در کیفیت مورد نظر تولیدی‌ها، نخ ایرانی حرف اول را می‌زند، اما به علت ورود قیمت نخ به بازار بورس ایران در سال‌های اخیر ناهماهنگی و تشویش زیادی در قیمت نخ برای تولیدکنندگان به‌وجود آمده است. به‌طوری که هر روز باید زمانی را صرف گرفتن قیمت نخ از بازار کنند، در نتیجه اعلام قیمت محصول توسط تولیدکنندگان نیز تحت تأثیر این شرایط قرار گرفته است.
وی گفت: «به‌روز نبودن دستگاه‌های پارچه بافی» نیز دیگر مشکل صنعت نساجی است. به علت قدیمی بودن دستگاه‌های پارچه بافی، تولیدات بازدهی مورد نظر را ندارند و بخشی از کار به صورت ضایعات به هدر می‌رود. برای تهیه دستگاه‌های به‌روز دنیا، اعطای وام‌های بلند مدت با کارمزد پایین به تولیدکنندگان پارچه می‌تواند این مشکل را رفع کند.
این کارشناس حوزه نساجی و تجارت افزود: «نیروی انسانی غیر متخصص» نیز یکی دیگران از مشکلات مهم صنعت نساجی است؛ به علت مشکل عدم تامین نیروی انسانی متخصص، تولیدکنندگان باید مدت زمان زیادی را به آموزش کارگران این صنعت اختصاص دهند. به نظر نگارنده، برای مرتفع کردن این مشکلات در مورد تربیت نیروی متخصص باید مراکز فنی و حرفه‌ای دوره‌های آموزشی برای صنعت نساجی و پارچه بافی برگزار کنند تا نیرو‌ها از خطرات و روش کار اطلاعات کافی داشته باشند و در پایان به آنها گواهی پایان دوره اعطا شود. با این راهکار بافنده‌های پارچه، تمرکز خود را برای تولید پارچه گذاشته و بر افزایش بازدهی بیشتر تمرکز می‌کنند تا برای صادرات بتوانیم با کشور‌های صاحب امتیاز رقابت کنیم.
وی گفت: «موانع فروش و صادرات محصولات نساجی» باید مورد شناسایی قرار گیرند. درباره فروش و صادرات، تولید کنندگان می‌توانند فروش کالا‌های تولیدی خود را به تاجران و بازرگان بسپارند تا به نحو احسن در زمینه فروش محصولات عرضه شده، کار کنند و باعث رونق اقتصادی شوند. مهترین امر بعد از تولید، فروش و صادرات این محصولات است. چنان که کشور‌های دیگر برند خود را در زمینه پارچه و پوشاک به اهتراز درآورده اند، در ایران نیز ظرفیت کافی وجود دارد تا بتوانیم مانند یکی از کشور‌های همسایه، برند ایران را به جهان معرفی کنیم و این مستلزم همکاری و بها دادن به تاجران و بازرگانان این محصول و ایجاد فضای مناسب برای صادرات از سوی دولت و قوانین گمرک ایران است.
خسروانی خاطرنشان کرد: پیرو شعار سال از سوی مقام معظم رهبری، مبنی بر جهش تولید با مشارکت مردم، می‌توان قدمی در این راستا برداشت. تا زمانی که مشکلات تولید و حمایت از تاجران صورت نگیرد، جهش تولید انجام نمی‌شود و همچنان تولیدات در انبارها، انباشته می‌شود و کارخانجات با کمترین توان، به امر تولید می‌پردازند.
انتهای پیام/