به گزارش خبرگزری برنا؛ نورونابی، استادیار دانشکده داروسازی دانشگاه تگزاس دو مقاله در این باره نوشته است که یکی از آن‌ها روی فیبروز پوست و دیگری بر روی فیبروز ریه تمرکز دارد. نورونابی می‌گوید: «ما نزدیکتر از همیشه به توسعه یک رویکرد ایمن، مؤثر و قابل اعتماد برای درمان فیبروز هستیم.»
فیبروز شرایطی است که در آن بافت‌های موجود در یک اندام مانند پوست، ریه، کبد یا کلیه‌ها ضخیم‌تر و سفت‌تر می‌شوند. این وضعیت می‌تواند عواقب متعددی داشته باشد، مثلا ریه‌ها قادر به حفظ اکسیژن یا رگ‌های خونی کافی نباشند و فشار خون بالا در بدن بیمار بوجود آید. نورونابی می‌گوید: «من در دوره کرونا دیدم که بسیاری از افراد نه به دلیل خود کووید، بلکه به دلیل التهاب و فیبروز ناشی از عفونت ویروسی در ریه‌ها جان خود را از دست داده‌اند. آزمایشگاه ما بر توسعه فناوری نانو متمرکز است که می‌تواند سلول‌های خاص را هدف قرار دهد.»
فیبروز می‌تواند به عنوان یک اثر جانبی شیمی درمانی یا نتیجه عفونت ویروسی یا بیماری خود ایمنی رخ دهد، شرایطی که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول‌های خود حمله می‌کند. به عنوان مثال، با یک وضعیت خود ایمنی، بدن سلول‌هایی به نام فیبروبلاست را که به شکل‌گیری بافت همبند کمک می‌کند، می‌کشد. سپس بدن کلاژن بیشتری را نسبت به مورد نیاز خود تولید می‌کند که منجر به فیبروز می‌شود.
تیم نورونابی بر طراحی نانوذرات متمرکز شده است که می‌تواند سلول‌هایی را که مسئول رشد و پیشرفت فیبروز هستند بدون ایجاد اختلال در سلول‌های خوب و سالم بدن، هدف قرار دهند. این تیم به جای کشتن سلول‌های بد، در اصلاح آن‌ها موفق بود به طوری که دیگر آن‌ها کلاژن اضافی تولید نکردند. این مطالعات در لوله آزمایش و روی موش‌ها انجام شد.
به گفته خوزه ریورا از دیگر محققان این دانشگاه، تحقیقات دکتر نورونابی در مورد فیبروز پوست و ریه، می‌تواند به طور قابل توجهی امید به زندگی را افزایش داده و کیفیت زندگی را برای افراد آسیب‌دیده افزایش دهد.
انتهای پیام/