به گزارش برنا؛ نوید شفیق گفت: تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق گزش پشه آلوده به انسان منتقل می‌شود.
وی با عنوان این مطلب که نیمی از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلاء به دنگی قرار دارند، افزود: دنگی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان یافت می‌شود. بسیاری از موارد ابتلاء به دنگی بدون علامت یا با علائم خفیف هستند، اما در موارد شدید می‌تواند کشنده باشد.
شفیق به علائم تب دنگی شامل تب بالا، سردرد، درد بدن، تهوع و راش پوستی اشاره کرد و ادامه داد: درمان ویژه ای برای تب دنگی وجود ندارد و معمولاً با مسکن‌های ضد درد کنترل می‌شود.
وی افزود: پیشگیری و کنترل دنگی به کنترل ناقل آن (پشه) بستگی دارد. استفاده از لباس‌های محافظ، تورهای ضد پشه، حشره کش‌ها و از بین بردن محل‌های تخم گذاری پشه از راه‌های پیشگیری است.
شفیق با عنوان این مطلب که سازمان بهداشت جهانی کشورها را در تأیید، مدیریت، گزارش دهی و کنترل شیوع دنگی حمایت می‌کند، گفت: یک واکسن برای گروه سنی ۶ تا ۱۶ سال در مناطق پرخطر تأیید شده است.
وی تاکید کرد: در موارد شدید تب دنگی، علائم بیماری پس از فروکش کردن تب ظاهر می‌شوند که شامل درد شدید شکمی، استفراغ مداوم، تنفس سریع، خونریزی از لثه یا بینی، خستگی، بی قراری، خون در استفراغ یا مدفوع، تشنگی شدید، پوست رنگ پریده و سرد و احساس ضعف است.
این فوق تخصص مراقبت‌های ویژه تصریح کرد: افراد با این علائم شدید باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند. پس از بهبود، ممکن است افراد برای چند هفته احساس خستگی کنند.
وی افزود: اگر علائمی وجود داشته باشد، معمولاً ۴ تا ۱۰ روز پس از ابتلاء شروع می‌شوند.
شفیق در مورد مدت بیماری نیز گفت: اگر علائمی وجود داشته باشد، معمولاً ۲ تا ۷ روز طول می کشد. در اغلب موارد خفیف، افراد ظرف یک تا دو هفته بهبود می‌یابند.
وی به موارد پیشگیری از تب دنگی اشاره کرد و افزود: استفاده از لباس‌های محافظ که بخش بیشتری از بدن را می‌پوشاند. استفاده از تورهای ضدپشه برای خوابیدن در روز، ترجیحاً تورهایی که با حشره‌کش آغشته شده‌اند، نصب توری بر روی پنجره‌ها، استفاده از حشره‌کش‌های حاوی DEET ، Picaridin یا IR۳۵۳۵ بر روی پوست، استفاده از اسپری‌ها و بخارپاش‌های ضد پشه، جلوگیری از تکثیر پشه‌ها با مدیریت محیطی و حذف محل‌های احتمالی تخم‌گذاری پشه مانند زباله‌های جامد و ظروف پر از آب راکد، پوشاندن، تخلیه و تمیز کردن منابع ذخیره آب خانگی به صورت هفتگی و استفاده از حشره‌کش‌های مناسب در منابع ذخیره آب محیط بیرون؛ مهم‌ترین راه پیشگیری، جلوگیری از دسترسی پشه‌ها به محل‌های تخم‌گذاری از طریق اقدامات مدیریتی و زیست محیطی است.