به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، انرژی به عنوان یکی از مهم ترین صنایع کشور طی سال های گذشته تحت تحریم های شدید قرار گرفت. بنابراین، دولت سیزدهم نیازمند چاره اندیشی برای فروش نفت و گاز و افزایش تولید بود. زمانی که دولت شهید رئیسی روی کار آمد، میزان فروش نفت و گاز کشور به شدت کاهش یافته بود. تولید این منابع نیز وضعیت خوبی نداشت. مقدار زیاید نفت خام و میعانات گازی در انبار‌ها و شناور‌ها قرار داشتند که دولت قبل نتوانسته بود آن ها را به فروش برساند. دولت دوازدهم به صراحت اعلام کرد که نمی توانیم منابع نفت و گاز را بفروشیم و حتی اگر آن ها را بفروشیم نمی توانیم درآمد‌های ارزی را به کشور بیاوریم.
شرایطی که در بالا توضیح داده شد، کار را برای دولت سیزدهم سخت کرد. یا باید به شرایط آمریکا و غرب تن می دادیم و یا مجبور بودیم راهکار‌هایی برای فروش نفت و گاز و وصول مطالبات پیدا کنیم. دولت شهید رئیسی راهکار دوم را انتخاب کرد.
به منظور بازارسازی برای فروش نفت و گاز کشور دیپلماسی فعال انرژی به اجرا گذاشته شد. روابط با کشور‌های همسایه تا جائیکه امکان داشت گسترش یافت و از هر فرصتی برای افزایش مراودات استفاده کردیم. بر اثر این تلاش ها توانستیم صادرات گاز را تا ۳۰ درصد و صادرات ال پی جی را تا ۱۰۰ درصد افزایش دهیم.
افزایش وصول مطالبات نفت خام و میعانات گازی نیز از دیگر اقداماتی بود که در حوزه انرژی در دولت سیزدهم انجام شد. در این زمینه از راهکار‌هایی مانند تهاتر، انجام معامله با ارزی به غیر از دلار و... استفاده شد.
مصطفی سعیدی، کارشناس انرژی در گفت وگو با خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری برنا درباره بهره‌برداری از خطوط انتقال فرآورده‌های نفتی با ظرفیت انتقال ۶۶۵ هزار بشکه در روز و اثر آن در کاهش هزینه‌ها اظهار داشت: استفاده از خطوط لوله انتقال فرآورده‌های نفتی از این نظر اهمیت دارد که لزوم استفاده از سیستم حمل و نقل جاده‌ای را کاهش می‌دهد. از آنجائیکه سیستم حمل و نقل کشور فرسوده است، استفاده از خطوط لوله برایمان مزیت دارد.
وی ادامه داد: استفاده از حمل و نقل جاده‌ای برای انتقال فرآورده‌ها گزینه مناسبی نیست. زیرا خطرات متعددی دارد. امکان بروز تصادفات و آلودگی هوا از جمله مشکلاتی است که ایجاد می‌شود.
این کارشناس انرژی توضیح داد: کامیون‌ها برای انتقال فرآورده‌های نفتی خودشان سوخت مصرف می‌کنند. این به معنی افزایش هزینه‌ها و دامن زدن به آلودگی هواست. کامیون‌هایی که برای حمل فرآورده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، عمدتاً فرسوده هستند و سوخت بالایی مصرف می‌کنند که گاهاً به ۵۰ لیتر می‌رسد. خطوط لوله انتقال فرآورده‌ها این مشکلات را ندارد و به همین دلیل بهره برداری از آنها در دولت سیزدهم اهمیت دارد.
سعیدی گفت: چند طرح در زمینه خطوط لوله انتقال فرآورده‌ها باقی مانده‌ا‌ند که لازم است در دولت بعدی تأمین مالی شوند و بهره‌برداری از آنها را شاهد باشیم. برخی از این پروژه‌ها تا حد قابل توجهی پیشرفت داشته‌اند و نیاز است با تأمین مالی پروژه به تکمیل آنها بپردازیم.
وی ادامه داد: از طریق بهره‌برداری از خطوط لوله نفت نیز می‌توانیم مزیت‌های زیادی برای کشور ایجاد کنیم. زیرا امکان رساندن حداکثر خوراک به پالایشگاه‌ها فراهم می‌شود.
سعیدی گفت: فروش اعتباری که در بورس کالا انجام شد، اقدام درخشان دولت سیزدهم در حوزه انرژی بود. مفید بودن این طرح قابل کتمان نیست.
این کارشناس انرژی توضیح داد: سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی در ازای ارائه خدمات فنی و مهندسی به کشور هدف و فروش نفت به آنها سیاست درستی بود که در دولت سیزدهم مدنظر قرار گرفت. اگر قرار باشد سرمایه‌گذاری مالی در پالایشگاه‌ها داشته باشیم، بهتر است این سرمایه را در کشور خودمان به کار بیندازیم. اما سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی در ازای ارائه خدمات و فروش نفت اقدام مثبتی بود که در دولت سیزدهم انجام شد.
سعیدی در خصوص فروش نفت و میعانات گازی موجود در انبار‌ها و شناور‌ها که از دولت قبلی باقی مانده بود، تصریح کرد: در زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم نفت خام و میعانات گازی روی دریا شناور مانده و به فروش نرفته بود ولی در دولت سیزدهم با استفاده از سیاست‌های خاصی نفت و میعانات گازی موجود بر روی شناور‌ها به فروش رسید. یکی از سیاست‌ها در راستای فروش منابع این بود که آنها را به کشور‌هایی فروختیم که نفت سنگینی داشتند. با استفاده از این میعانات به سبک‌سازی نفت خود پرداختند. نیاز است سیاست‌های صحیح دولت سیزدهم در حوزه انرژی ادامه یابد.
انتهای پیام/