به گزارش خبرگزاری برنا؛ پوست یک سد فیزیکی میان بدن و محیط پیرامون آن به شمار می‌رود که مانع از دست رفتن آب بدن شده و در برابر میکروب‌ها از آن حفاظت می‌کند. از آنجا که پوست نخستین بخش بدن است که با محرک‌های بیرونی مواجه می‌شود، مستعد آسیب‌های بافتی از جمله پیری است.
پیر پوستی یک روند فرسایشی متأثر از چندین ساز و کار است که پوست و سیستم حمایت کننده از آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یکی از عوامل مهم پیر پوستی تابش فرابنفش آفتاب است. پرتو فرابنفش با القای استرس اکسیداتیو منجر به پیری زودرس پوست می‌شود.
با هدف بررسی اثر ژل ترشحی حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی برداشت شده از ژل وارتون انسان (بافت پیوندی ژلاتین مانندی در بند ناف انسان که غنی از سلول‌های بنیادی مزانشیمی است)، گروهی از پژوهشگران مالزیایی به همراه مسعود وثوق، مدیر گروه پژوهشی پزشکی بازساختی پژوهشگاه رویان، طی پژوهشی اثر ژل مذکور را بر موش‌های مدل آزمایشگاهی آسیب دیده از تابش پرتو فرابنفش بررسی کردند.
در این پژوهش موش‌های مورد آزمایش دو بار در روز و هر بار به مدت ۱۵ دقیقه برای ۱۴ روز در معرض پرتو فرابنفش قرار گرفتند؛ گروهی یک بار و گروه دیگر دو بار در روز پس از تابش پرتو، ژل ترشحی مورد آزمایش را دریافت کردند. سپس بیان ژن، بیان پروتئین و میزان التهاب و سطح کلاژن پوست با روش‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Iranian Journal of Basic Medical Sciences منتشر شده است، نشان داد پرتو فرابنفش منجر به کاهش میزان کلاژن پوست، افزایش التهاب و افزایش بیان واسطه‌های پیری در آن می‌شود. استفاده از ژل ترشحی حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسان میزان کلاژن را در پوست موش‌های مذکور افرایش و میزان التهاب را کاهش داد و منجر به ترمیم آسیب‌های وارد شده به سلول‌های پوستی شد.
نتایج این پژوهش نشان داد ژل ترشحی سلول‌های بنیادی مزانشیمی حاصل از ژل وارتون بند ناف، فعالیت ضد پیری با پتانسیل پیشگیری و درمان پیر پوستی دارد. پژوهش‌های بیشتر در این خصوص می‌تواند منجر به تولید نسل جدیدی از محصولات پوستی گردد.
انتهای پیام/