خانه تاریخی قدیری رشت، یکی از نمونه های بارز از جاذبه های تاریخی و گردشگری استان گیلان به شمار می آید. این سازه با قدمتی طولانی، استقامت خود در طول سالیان دراز را به رخ معماران امروزی می کشد. چیدمان داخلی و سبک طراحی این بنا، بسیار زیبا بوده و در آن اصول زیبایی شناسی به طور کامل رعایت شده است. لازم به ذکر است شرایط اقلیمی استان نیز، در شکل گیری نمای این سازه، بی تأثیر نبوده است.
مالک و موسس خانه قدیری، سپهدار حکمران گیلان، محمد ولی خان تنکابنی بوده است که پس از مرگ وی، این ملک در دست وراث قرار گرفته است. پس از آن، خانه مذکور تا ٩ تیر ماه سال ١٣٤٤به دست محمد حسن و نصرالله همدانی اداره شد و در آن تاریخ به فریدون نصیری فروخته شد. مساحت کل این ملک حدود ٨٢٧ متر مربع و مساحت زیر بنای آن بالغ بر ٥٧٠ متر مربع تخمین زده می شود. ساختمان اصلی خانه قدیری در دو طبقه بنا شده است. در ساخت این خانه به فضای پیرامون ساختمان نیز توجه زیادی شده است. از سال ١٣٦٩ هجری شمسی الی١٣٨١ ه.ش، این بنا به عنوان اداره کل میراث فرهنگی استان گیلان در نظر گرفته شد، سپس مسئولین مربوطه، آن را با شماره ٢٦٨٦در فهرست آثار ملی به ثبت رساندند.
بنای یاد شده در سال ١٣٦٧ با بی احتیاطی مالک، دچار حریق شد و قسمت های داخلی، گچ بری ها و آینه کاری ها آسیب جدی دیدند؛ درها و پنجره ها تا حدود زیادی سوخته و خسارت زیادی به بنا وارد شد. پس از این حادثه با پرداخت هزینه از سوی مالک و نظارت سازمان میراث فرهنگی استان، خانه قدیری مرمت و بازسازی شد. امروزه افراد، خانه قدیری را به عنوان یک پژوهشکده میراث فرهنگی می شناسند. لازم به ذکر است در داخل ساختمان اصلی این بنا، کتابخانه ای شامل کتاب های تخصصی مرمت، گردشگری، تاریخی و غیره وجود دارد که افراد زیادی را برای مطالعه و پژوهش به خود جذب می کند.
عکاس: ماریا اخوان
انتهای پیام/