به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ شاید مهمترین آسیبی که هرساله جشنواره تئاتر فجر را تهدید می‌کند تغییر مداوم دبیر جشنواره است. جشنواره تئاتر فجر طی این سال‌ها دبیران گوناگونی را تجربه کرده؛ برخی از آنان مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را بر عهده داشته‌اند، برخی بیشتر به عنوان کارگردان شناخته می‌شدند و تعدادی نیز به عنوان چهره‌ای دانشگاهی، این مسئولیت را بر عهده گرفته‌اند. در حقیقت تغییر سیاست‌های هرساله جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و نبود دبیر ثابت برای دوره‌های متوالی جشنواره، یکی از عواملی است که مانع به بلوغ رسیدن برنامه‌های هر دبیری در تئاتر فجر در این سال‌ها شده است.
حسین مسافر آستانه، کورش زارعی، حسین جعفری، محمود عزیزی، رحیم نجفی برزگر، حسین پارسایی، محمد حیدری، رحمت امینی، قادر آشنا و اردشیر صالح پور، مهدی حامد سقایان، نادر برهانی، مجید سرسنگی و... در مقاطع مختلف دبیری جشنواره تئاتر فجر را برعهده داشته اند و حالا خیرالله تقیانی‌پور که بیشتر به عنوان کارگردان شناخته می‌شود در شرایطی سکانداری چهل و سومین دوره جشنواره تئاتر فجر را پذیرفته است که در چند ماه آینده با تغییر بدنه دولت رو به رو خواهیم بود.
اما و اگر این روزهای تئاتر...
نگرانی خانواده تئاتر از تغییر و تحولات دغدغه‌ای همیشگی بوده است اما حالا این بین تغییر قوه مجریه به چالش‌ها و بازار شایعات دامن زده و تئاتری‌ها را بیش از پیش نگران کرده است. اما نباید فراموش کرد تا حکم ریاست جمهوری تنفیذ شود زمان مشخصی خواهد برد و تغییرات فراوانی باید رخ بدهد تا به تغییرات یا عدم تغییرات مواردی مانند دبیر جشنواره تئاتر فجر برسیم. در این بین سوالات متفاوتی پیش می‌آید و یکی از مهمترین آنها این است که آیا «خیرالله تقیانی‌پور» همچنان در جایگاه دبیر خواهند ماند؟ آیا با روی کار آمدن تیم مسعود پزشکیان رئیس جمهور دولت چهاردهم تئاتر وضعیت بهتری خواهد گرفت؟ روند برگزاری جشنواره تئاتر فجر چگونه خواهد شد؟ شاید نکته‌ای که در پس هزاران سوال حائز اهمیت باشد صدمه ندیدن اهالی تئاتر و حمایت همه جانبه مدیرکل هنرهای نمایشی به عنوان متولی از این موضوعات است.
مدیریتی قوی، تداوم حضور می‌طلبد
مدیریتی که مقتدر، قابل اعتماد و با تداوم باشد می‌تواند از تجربیات گذشته خود و دیگران استفاده کند و به رشد برنامه‌ای که در دستور کار قرار دارد کمک کند. جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر هم به همین شکل است. شاید اگر دبیران ادوار گذشته جشنواره تئاتر فجر به طور مثال اگر پنج سال در این سمت باقی می‌ماندند می‌توانستند به درستی نقاط ضعف و قدرت جشنواره را شناسایی کرده و با شناخت جنس کارها هر سال جشنواره پربارتری نسبت به سال گذشته داشته باشند. متاسفانه دبیران جشنواره تئاتر فجرهرگز نتوانستند راهکارها و برنامه‌های طولانی مدت خودشان را عملیاتی کنند و این مسئله همیشه موجب در جا زدن آنها شده است. در بین تمام این مشکلات احتمال استعفا و یا برکناری دبیر جشنواره تئاتر فجر هم به تاخیر هرساله اعلام دبیر، هیات انتخاب و نبود اساسنامه‌ای دقیق اضافه شده است.
حیات تئاتر وابسته به جشنواره‌های سراسر کشور است
سوالی که همواره با وجود همه چالش‌ها مطرح می‌شود در خصوص اهمیت و منفعت برگزاری جشنواره‌های گوناگون است. جشنواره‌هایی مانند تئاتر فجر، کودک‌ونوجوان، مقاومت، آئینی سنتی، مریوان و... که فصل مهمی از حیات تئاتر به آنها وابسته است. جشنواره‌هایی که اگر نباشند چرخه تولید تئاتر ایران متوقف می‌شود. جشنواره‌هایی که در هیچکدام از کشورهای منطقه نظیر و نمونه‌ای ندارند و به نوعی نیروی محرک جریان تولید در تئاتر ایران محسوب می‌شوند. این رویدادها مکان تبادل نظر و تجربه و شکل‌گیری رفاقت‌ها و دوستی‌های تئاتری را فراهم می‌کنند و اساسا بهانه‌ای برای روشن ماندن چراغ تئاتر هستند. البته در این امر مردم نقش مهمی دارند و حیات تئاتر به اجرای عمومی و حضور مخاطبان وابسته است. در واقع اجرای عمومی است که می‌تواند تئاتر را احیا کند.
بنابراین انتظار می‌رود با توجه به معرفی دبیران جشنواره‌های مختلف تئاتر و آغاز به کار دبیرخانه های آنها، با آمدن مدیران جدید از دبیران جشنواره های مختلف تئاتری حمایت به عمل آید تا جللی متوجه جریان تئاتر در سراسر کشور نشود.
انتهای پیام/