به گزارش خبرگزاری برنا، در سال‌های اخیر، صنعت بتن و ساخت‌وساز در ایران با چالش‌های متعددی مواجه بوده است. یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها، کاهش کیفیت تولید بتن و عدم رعایت استانداردهای لازم است که نگرانی‌های بسیاری را در خصوص ایمنی و دوام سازه‌ها به وجود آورده است. با وجود اهمیت این مسائل، فعالان و مسئولان این حوزه کمتر به آنها پرداخته‌اند و سکوتی نگران‌کننده در این خصوص حاکم است.
تحریم‌های اقتصادی و کاهش قدرت خرید مصرف‌کنندگان، تاثیرات منفی بر صنعت ساختمان داشته‌اند. این تحریم‌ها باعث افزایش هزینه‌های تولید و کاهش توان مالی شرکت‌های ساختمانی شده است. در نتیجه، بسیاری از این شرکت‌ها به دنبال کاهش هزینه‌ها به هر شکل ممکن، از جمله استفاده از مصالح ارزان‌تر و با کیفیت پایین‌تر هستند. تعطیلی برخی کارخانه‌های بتن به دلیل آلودگی هوا، مشکلات دیگری را در تامین مصالح به وجود آورده است. این شرایط منجر به کاهش کیفیت بتن تولیدی شده و نیاز به نظارت مستمر و دقیق بر روند اجرا و تامین مصالح را بیش از پیش ضروری کرده است.
نظارت ناکافی بر تولید و کیفیت بتن در پروژه‌های ساختمانی به یکی از مشکلات عمده تبدیل شده است. در برخی موارد، آزمایشگاه‌ها و مهندسان به دلیل عدم رعایت استانداردها و امضافروشی، کیفیت بتن تولیدی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این مسئله نه تنها به کاهش کیفیت بتن منجر می‌شود، بلکه ایمنی سازه‌ها را نیز به خطر می‌اندازد. وقوع آتش‌سوزی در سازه‌های با اسکلت فولادی، مانند حادثه ساختمان پلاسکو تهران، نشان‌دهنده اهمیت کیفیت مصالح و نظارت دقیق بر روند ساخت و ساز است.
کیفیت مصالح مصرفی، به ویژه شن و ماسه، نیز از دیگر عواملی است که بر کیفیت نهایی بتن تاثیرگذار است. در بسیاری از کشورها، تکنیک‌های نوینی برای تولید مصالح تمیز و شسته شده بدون مصرف آب به کار گرفته می‌شود، اما در ایران، هنوز توجه کافی به این موضوع نشده است. صنعت شن و ماسه به عنوان یکی از ارکان اصلی تولید بتن، نیازمند بازنگری و به‌کارگیری تکنولوژی‌های مدرن است. عدم همکاری مناسب بین تولیدکنندگان سیمان و تولیدکنندگان بتن، مشکلات دیگری را در این زمینه ایجاد کرده است. همکاری بیشتر و تعاملات بهتر بین این دو گروه می‌تواند به بهبود کیفیت بتن منجر شود.
بتن بعد از آب، پرمصرف‌ترین ماده در جهان است و توجه به اجزای تشکیل‌دهنده آن در کیفیت نهایی محصول بسیار حائز اهمیت است. بتن آمیخته‌ای از آب، سیمان، ماسه و افزودنی‌های شیمیایی است و هر یک از این اجزا می‌تواند در کیفیت بتن ساخته شده تاثیر داشته باشد. سیمان به عنوان رکن اصلی در تهیه مواد چسبنده و اتصال شن و ماسه در تهیه بتن نقش مهمی را ایفا می‌کند. کارخانجات تولید سیمان در کشور عملکرد خوبی دارند، اما همبستگی عملی مناسبی بین تولیدکنندگان سیمان و تولیدکنندگان بتن وجود ندارد.
با وجود اینکه بیش از ۷۰ درصد حجم بتن را سنگدانه‌ها تشکیل می‌دهند، توجه علمی کافی به تولید و فرآوری آنها نشده است. پرداختن به مباحث علمی در زمینه برداشت، تولید و فرآوری مصالح سنگی، نیاز جدی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
آن طور که رئیس اسبق انجمن بتن گفته گسترش تولید سیمان آمیخته، اجرای طرح مخلوط بتن در کارگاه‌ها و افزایش دوام بتن را از جمله راهکار‌های مقابله با چالش‌های فراروی این بخش است، اما بحث نظارت و کنترل کیفیت بتن در کشور متاسفانه بسیار ضعیف است.
حال این سوال مطرح است که چرا انجمن بتن نظارت لازم را بر واحد‌های زیرمجموعه و تولید اعمال نکرده و یا اگر هم نظارتی هست چرا ضعیف است؟
بالاترین نظر کارشناسی را درباره بتن رئیس سابق مرکز تحقیقات بتن بیان کرده است؛ مصطفی احمدوند یادآور شد: ۴۸ استاندارد در این بخش وجود دارد که زیر ۵۰ درصد از این میزان رعایت می‌شود و این به دلیل آن است که متاسفانه در حوزه نظارت و تربیت نیروی انسانی و همچنین وجود ماشین آلات با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو هستیم.
رئیس مرکز تحقیقات بتن با بیان اینکه برای اولین بار تفاهم نامه با سازمان استاندارد استان تهران برای نظارت از کارخانه‌های بتن در استان تهران منعقد کرده‌ایم، افزود: در صورتی که تخلف و یا مشکلی در این کارخانجات مشاهده کنیم به سرعت رسیدگی و کارخانه متخلف را پلمب خواهیم کرد.
دبیر کانون سراسری انجمن‌های صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان بتن گفت: مبلغ فروش بتن آماده در سطح کشور ۲ هزار همت است.
کریمی به وضعیت نامناسب تولید بتن آماده در کشور اشاره کرد و گفت: بتن غیراستاندارد عمر مفید ساختمان‌ها که بایستی حداقل ۲۰۰ سال باشد را به زیر ۳۰ سال کاهش داده است. رحمتی، رییس کمیته فنی کانون با بیان اینکه آزمایشات شیمیایی و فیزیکی سیمان، طبق استانداردی که به شکل سنتی در ایران مرسوم است، به تنهایی نشان‌دهنده عملکرد واقعی سیمان در بتن نیست، گفت: متأسفانه در استان‌ها و شهرستان‌ها از ماشین آلات نامناسب در تولید بتن استفاده می شود.
این سوال مطرح است که چرا انجمن و کانون بتن از اعمال نظارت و استانداردهای لازم بر تولید غافل هستند؟
انتهای پیام/