ویروس‌ها در محیط زیست فراگیر هستند و مکانیسم‌های مختلفی را برای مقابله با تهدیدهای خارجی ایجاد کرده‌اند. با این حال، ژنوم اکتینو مایسس حاوی یک ژن جالب است. این ژن موجب تولید نانوذرات ویروس مانند می‌شود؛ اهمیت زیستی این نانوذرات برای ویروس‌های اکتینو مایسس هنوز برای دانشمندان شناخته شده نیست.
به تازگی تحقیقاتی روی یکی از ویروس‌های زیرشاخه اکتینو مایسس موسوم به Streptomyces dawawensis انجام شده است. پژوهشگران دریافته‌اند که ژن تولیدکننده نانوذرات ویروس مانند موجب تولید ساختارهایی می‌شود که تولید مثل این ویروس‌ها را در بدن میزبان تسهیل می‌کند.
DNA خارج سلولی، که به عنوان داربست برای سازماندهی چند سلولی‌ها عمل می‌کند، در سویه‌های جهش یافته S. davawensis که نانوذرات ویروس مانند را تولید نمی‌کرد، کمتر دیده می‌شوند. تجزیه و تحلیل دقیق نشان داد که ذرات ویروس مانند حاوی یک آنزیم منحصر به فرد مؤثر برای عملکرد آن‌ها هستند، که تا حدی DNA را تخریب می‌کند. این ساختار در غشای سلولی میزبان بومی‌سازی می‌شود. این مدل پیشنهادی نشان می‌دهد که این ساختار تا حدی DNA ژنومی میزبان را تخریب می‌کند و بین محیط‌های داخل سلولی و خارج سلولی پل می‌‌زند و از این طریق باعث آزاد شدن DNA خارج سلولی و تهیه داربست و مواد مغذی برای تولید مثل درون سلول میزبان می‌شود. این یافته‌ها از یک راهبرد جدید ویروسی پرده برمی‌دارد.
انتهای پیام/