به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ در طول چند سال گذشته، کودکان متولد شده در انقلاب دیجیتال توسط صفحه نمایش احاطه شده اند، گاهی اوقات حتی از لحظات اولیه خود در معرض آنها قرار می‌گیرند.
یکی از راه‌هایی که این امر آشکار می‌شود، تمایل فزاینده والدین به استفاده از دستگاه‌های دیجیتال به عنوان ابزاری برای مدیریت احساسات فرزندان خود، به ویژه منفی است. در حالی که این روش می‌تواند در کوتاه مدت موثر باشد، تحقیقات نوظهور نشان می‌دهد که می‌تواند به طور قابل توجهی مانع رشد عاطفی کودکان شود، که منجر به مشکلات رفتاری و عاطفی طولانی مدت می‌شود.
مایکل ناگل، استاد معاون توسعه کودکان و نوجوانان در دانشگاه ساحل آفتاب گفت: کنترل احساسات یا تنظیم احساسات با افزایش سن و از طریق تعاملات اجتماعی با دیگران بهبود می‌یابد. دستگاه‌های صفحه نمایش فرصت‌هایی را برای انواع تعاملات لازم برای توسعه مقررات عاطفی محدود می‌کنند.
اخیرا، تیمی از محققان مجارستان و کانادا بررسی کرده اند که چگونه استفاده از دستگاه‌های دیجیتال به عنوان ابزاری برای متوقف کردن عصبانیت کودکان یا به عنوان "پستانک‌های دیجیتال" می‌تواند بر رشد عاطفی کودکان تأثیر بگذارد.
این یافته‌ها در مجله Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry منتشر شد.
این مطالعه نشان داد که کودکانی که اغلب در طول عصبانیت به آنها دستگاه‌های دیجیتال داده می‌شد، مهارت‌های ضعیف‌تر مدیریت خشم و مشکلات تنظیم عاطفی بیشتری را با افزایش سن نشان دادند.
ورونیکا کونوک در بیانیه‌ای گفت: در اینجا ما نشان می‌دهیم که اگر والدین به طور منظم یک دستگاه دیجیتال را به فرزند خود ارائه دهند تا آنها را آرام کند یا عصبانیت را متوقف کند، کودک یاد نخواهد گرفت که احساسات خود را تنظیم کند.
تاثیر منفی قرار گرفتن زودهنگام و منظم در معرض صفحه نمایش فقط به استفاده از آن برای تنظیم عصبانیت محدود نمی‌شود. دسترسی زودهنگام به دستگاه‌های دیجیتال به طور کلی نگرانی رو به رشد در میان پزشکان و محققان در این زمینه بوده است.
دانیل گانجیان، متخصص اطفال در مرکز سلامت پرویدنس سنت جان در ایالات متحده، گفت که زمان بیش از حد نمایش می‌تواند منجر به کاهش مهارت‌های تنظیم عاطفی در کودکان شود، زیرا آنها به دلیل حواس پرتی صفحه نمایش نمی‌توانند مکانیسم‌های مقابله سالم را توسعه دهند.
او گفت: صرف زمان بیش از حد آنلاین می‌تواند فرصت‌های تعامل رو در رو و توسعه اجتماعی را محدود کند که می‌تواند منجر به تنهایی و اضطراب اجتماعی شود.
علاوه بر این، در کتابی که او در آن همکاری کرده است، ناگل اشاره می‌کند که ارتباط رو به رشد بین قرار گرفتن در معرض شدید صفحه نمایش اولیه (IESE) وجود دارد، که به استفاده از دستگاه‌های دیجیتال برای بیش از چهار ساعت در روز و تجلی "رفتار‌های اوتیستیک مانند" در کودکان اشاره دارد.
او توضیح می‌دهد که"کودکانی که زمان بیشتری را در دنیای مجازی نسبت به دنیای واقعی می‌گذرانند، در معرض خطر مهارت‌های اجتماعی و عاطفی ضعیف مانند تنظیم عاطفی هستند که می‌توانند رفتار‌های اوتیستیک مانند را تقلید کنند".
تحقیقات بیشتر از این یافته‌ها حمایت می‌کند، زیرا محققان به طور فزاینده‌ای علائم اختلال طیف اوتیسم (ASD) را در کودکان کوچک که به شدت در معرض صفحه نمایش قرار دارند، مشاهده کردند. با این حال، علائمی که آنها نشان دادند، مانند بیش فعالی و عدم بیان چهره معمولی علاوه بر سایر ویژگی‌های ASD، دائمی نبودند.
این علائم پس از حذف قرار گرفتن در معرض صفحه نمایش ناپدید یا به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد و کودکان در تعاملات چهره به چهره با والدین خود شرکت می‌کنند.
در حالی که مشخص کردن مدت زمان استفاده از دستگاه‌های دیجیتال دشوار است، برخی از علائم هشدار دهنده عمومی وجود دارد که والدین و مراقبان می‌توانند به آن توجه کنند.
ناگل مسائل رفتاری، چالش‌های حفظ تماس چشمی، تاخیر در توسعه زبان، مشکل خواب، افزایش تکانشگری و مبارزه با تعاملات اجتماعی را به عنوان برخی از این نشانه‌ها ذکر می‌کند.
ناگل گفت: ما واقعا نمی‌توانیم بگوییم که چقدر زمان در صفحه نمایش زمان زیادی است، اما آنچه می‌توانیم بگوییم این است که کودکان باید زمان بیشتری را با افراد واقعی در زمان واقعی صرف کنند تا در صفحه نمایش. با افزایش تعداد مطالعات مرتبط با دستگاه‌های دیجیتال به اختلال در رشد عاطفی کودکان، برخی اقدامات وجود دارد که می‌تواند برای محدود کردن این اثرات دنبال شود.
گانجیان پیشنهاد می‌کند که والدین باید محدودیت‌های مشخصی را در زمان نمایش صفحه نمایش تعیین کنند، مناطق و زمان‌های بدون دستگاه را همراه با تشویق فعالیت بدنی، بازی خلاقانه و تعامل اجتماعی بیشتر تعیین کنند.
علاوه بر این، او اضافه کرد که مثال زدن برای بچه‌ها نیز مهم است، و والدین تشویق می‌شوند که از استفاده از دستگاه خود در اطراف فرزندانشان آگاه باشند و همچنین با آنها برای ایجاد عادات سالم همکاری کنند.
ناگل گفت: با توجه به اکثر اقدامات و شواهد رو به افزایش، کودکان بین سنین ۰ تا ۲ نباید روی صفحه نمایش باشند. از ۲ تا ۵ سالگی بیش از یک ساعت در روز با والدین یا خواهر و برادر خود ملاقات نمی‌کند و از ۵-۱۷ به طور کلی بیش از دو ساعت در روز، به جز شاید برای کار مربوط به مدرسه توصیه می‌شود.
وی افزود: برای جلوگیری از بروز اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و حتی خودآزاری، دسترسی به شبکه‌های اجتماعی باید قبل از ۱۶ سالگی محدود شود.
ناگل در پایان گفت: کودکان و نوجوانان به دوستان واقعی در زمان واقعی نیاز دارند، نه صد‌ها دوست در فضای سایبری. آنها همچنین باید در دنیای واقعی حضور داشته باشند نه برای همیشه در جای دیگر در دنیای مجازی.
انتهای پیام/