به گزارش برنا؛ تحقیقات جدید از دانشگاه آنتاریو کانادا "بسترهای خشک‌شده دریاچه‌ها" را به عنوان یک منبع مهم و تاکنون نادیده گرفته شده از انتشار گازهای گلخانه‌ای را بررسی کرده است.
این مطالعه گزارش می‌دهد که در سال 2020، بستر خشک‌شده دریاچه نمک یوتا 4.1 میلیون تن دی‌اکسیدکربن و دیگر گازهای گلخانه‌ای منتشر کرده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بسترهای خشک‌شده دریاچه‌ها می‌توانند به طور قابل‌توجهی به تشدید گرمای جهانی کمک کند.
سورن برادرز؛ محقق اصلی این مطالعه اظهار کرد: خشکی ناشی از فعالیت‌های انسانی دریاچه نمک یوتا، مناطق وسیعی از بستر دریاچه را خشک کرده و مقادیر عظیمی از گازهای گلخانه‌ای را به جو آزاد می‌کند.
دانشمندان هشدار دادند؛ اگر انتشار مشابه گازهای گلخانه‌ای از دیگر دریاچه‌های خشک‌شده در سراسر جهان نیز رخ دهد، اثر تجمعی آن بر سطح گازهای گلخانه‌ای جهانی می‌تواند قابل‌توجه باشد.
دریاچه نمک یوتا که در میان آمریکاییان به دریاچه نمک بزرگ (Great Salt Lake) مشهور است، در شمال ایالت یوتا واقع شده و بزرگترین دریاچه نمک در نیم‌کره غربی کره زمین است.
این دریاچه که سی و هفتمین دریاچه بزرگ جهان به شمار می‌رود، در حال خشک شدن است و از سال 1847 در حدود نیمی از مساحت پهنه آبی خود را از دست داده و در سال 2022 میلادی آب این دریاچه به کمترین حد خود در تاریخ رسید بود.
یک گزارش جدید که به تازگی منتشر شده در خصوص دریاچه یوتا هشدار می‌دهد که بدون کاهش چشمگیر مصرف آب، دریاچه نمک بزرگ یوتا ظرف پنج سال آینده خشک می‌شود. خشکی این دریاچه اکوسیستم‌ها را به خطر می‌اندازد و میلیون‌ها نفر را در معرض گرد و غبار سمی از بستر دریاچه در حال خشک شدن قرار می‌دهد.