دندانها به مرور زمان به‌دلایل مختلفی تغییر رنگ می دهند. اگر بخواهیم آنها را روشن‌تر و سفیدتر کنیم، چند گزینه پیش رویمان است. میتوان برای انجام یکی از روش های سفیدکننده دندان مانند بلیچینگ دندان به دندانپزشک مراجعه کرد یا محصولات سفیدکننده خانگی را به کار برد. البته نباید فراموش کنیم که اگر این مواد را به درستی به کار نبریم، با خطراتی مانند افزایش حساسیت دندانها و حتی آسیب دیدگی شدید مینای دندان مواجه خواهیم شد.
برای دریافت اطلاعات تخصصی میتوانید با متخصصان و دندانپزشکان شرکت بیمه دندانپزشکی دندونت تماس حاصل فرمایید.
چرا دندانها تغییر رنگ داده و به بلیچینگ نیاز پیدا می کنند؟
دلایل اصلی تغییر رنگ دندان ها عبارت‌اند از:
آیا بلیچینگ دندان و سفید کردن دندان فرق دارند؟
منظور از سفید کردن، بازیابی رنگ طبیعی دندانها، از طریق رفع لکه‌های سطحی است. سفیدکننده‌ها، مواد پاک‌کننده هستند. برخی از خمیردندان‌ها و دهان‌شویه‌ها حاوی این مواد هستند اما بلیچینگ دندان به روش سفید کردن دندانها فراتر از رنگ طبیعی آنها گفته می شود.
موادی مانند پراکسید هیدروژن و پراکسید کاربامید، به‌عنوان سفیدکننده در بلیچینگ استفاده میشوند که پراکسید هیدروژن را برای بلیچ دندان در کلینیک و پراکسید کاربامید برای بلیچینگ دندان در خانه به کار میبرند.
این مواد بعد تماس با غلظت بالا، تدریجا درون ساختار کریستالی دندان نفوذ و رنگ‌دانه‌های رسوب‌کرده را اکسید میکنند. بنابراین پس از چند جلسه بلیچینگ دندان، عاج دندان روشن‌تری میشود.
اگر دندان‌های «زنده» به دلیل مصرف غذا یا مصرف دخانیات لکه‌دار شده باشند یا به دلیل افزایش سن تیره شده باشند از این روش برای سفید کردن آنها استفاده میشود. امروزه معمولاً بلیچینگ دندان بعد از ارتودنسی متداول است.
این روش روی دندان‌هایی انجام میشود که اصطلاحا دیگر «زنده» نیستند. مثلا وقتی که دندان به‌دلیل درمان ریشه و سایر روش های ترمیم تغییر رنگ داده باشد. در این نوع بلیچینگ، ظاهر دندان از داخل به بیرون روشن می شود. دندانپزشک لثه و سطح داخلی دهان را با ژل محافظتی و مخصوص می‌پوشاند که باعث جلوگیری از تماس مواد بلیچینگ دندان با این مناطق می شود. سپس پراکسید هیدروژن با غلظت بالا به مدت تقریبا یک ساعت روی دندانها قرار داده می شود.
ترکیبات بعضی از مواد بلیچینگ دندان به‌صورت شیمیایی به گونه ای است که به‌محض تماس با دندان فعال میشوند. اما گاهی برای فعال شدن و سرعت بخشی به این فرآیند به تماس گرما یا نور لیزر نیاز است. نحوه بلیچینگ دندان در خانه با بلیچینپ در مطب متفاوت است.
ابتدا دندانها قالب‌گیری میشود تا بتواند دستگاهی به نام «تری بلیچینگ» را بسازد. فرد باید ژل مخصوص را درون این دستگاه شفاف ریخته و هر شب آن را روی دندان‌های خود بگذارد. طول مدت درمان بلیچینگ خانگی را دندانپزشک تعیین میکند.
معمولاً بلیچ دندان در مطب دندانپزشکی و طی ۱ الی ۲ جلسه انجام میشود. پس از تقریبا یک هفته سفید شدن بیش‌ازحد دندانها نمایان میشود. درحالی‌که در بلیچینگ خانگی علاوه‌بر این‌که باید هر شب به مدت 4 الی ۶ ساعت، دستگاه را در دهان قرار داد، طول درمان حداقل ۲ هفته است.
میزان سفید شدن، بسته به جنس دندان و نوع رنگ‌دانه‌های رسوب‌کرده در افراد مختلف کمی متفاوت است. معمولاً اگر بعد از بلیچینگ دندان، مراقبت‌های لازم و بهداشت دهان و دندان به‌خوبی رعایت شوند ظاهر سفید دندانها بهتر خود را نشان می‌دهند و نیاز به به ترمیم و بازسازی هم به مراتب کمتر میشود.
یکی از مشکلات بعد از عصب‌کشی، تغییر رنگ دندان است. همانطور که پیشتر ذکر شد این مورد از طریق تکنیک بلیچینگ دندان‌های غیر زنده قابل رفع است. در این روش دندانپزشک ماده سفیدکننده را از طریق مدخل دندان وارد بخش حاوی رنگ‌دانه‌های رسوب‌کرده میکند که ممکن است عوارضی مانند افزایش تحلیل ریشه اتفاق بیفتد.
در مورد دندان‌های پر شده هم میتوان با استفاده از روش بلیچینگ، ظاهر بیرونی آنها را سفید کرد اما مواد بلیچ دندان روی مواد پرکننده دندان و روکش‌ها اثری ندارند؛ یعنی نمی‌توانند رنگ آنها را تغییر بدهند. این مسئله در مورد و ونیرهای کامپوزیتی و سرامیکی هم صادق است. به‌همین‌دلیل امکان دارد بعد از بلیچینگ، نواحی ترمیم کامپوزیتی روشن‌تر نشوند و دندانها حالت دورنگ داشته باشد.
برای دریافت اطلاعات راجب معرفی دندانپزشکان متبحر در زمینه بلیچینگ و نیز دندانپزشکی اقساطی و دریافت بیمه دندانپزشکی میتوانید با کارشناسان شرکت بنیان سلامت پاسارگاد تماس حاصل فرمایید.
روش‌های متفاوت سفید کردن دندان عبارت‌اند از: لمینت، جرم گیری، کامپوزیت.
البته روش انتخابی شما بسته به شرایط دندانها و تشخیص دندانپزشک است.
با مقایسه میتوان دریافت که نمی‌توان از بلیچینگ، به اندازه ونیرهای کامپوزیت یا لمینت دندان توقع داشت. بلیچینگ دندان، نهایتاً به اندازه دو الی سه درجه میتواند دندانها را روشن‌تر کند اما کامپوزیت، ساختاری همرنگ دندان دارد. از طرف دیگر کامپوزیت دندان معمولاً تا ۶ سال دوام دارد. بنابراین، تفاوت بلیچینگ و کامپوزیت بسیار فاحش است.
جرم‌گیری دندان بلیچینگ در سفید کردن دندانها از جرم‌گیری موثرتر است؛ چراکه در روش فقط برای حذف جرم‌های روی دندانها و لثه و رنگ‌دانه‌های خارجی اقدام میشود. در نهایت باعث نمایان شدن رنگ واقعی دندانها میشود. درحالی‌که مواد بلیچینگ به داخل مینای دندان نفوذ کرده و باعث سفیدتر و روشن‌تر شدن دندان نسبت به حالت طبیعی آن میشوند.
انجام بلیچینگ در هر سنی ممکن است اما بهتر است افراد بالای ۱۸ سال از این تکنیک استفاده کنند زیرا عاج و مینای دندانها در این افراد به طور کامل رشد کرده است. از طرفی با رشد کامل دندان‌های دائمی، فضای خالی بین دندانها وجود ندارد.
بلیچینگ دندان چقدر دوام دارد؟
بلیچینگ دندان یک درمان دائمی نیست. اغلب افراد نهایتاً بعد از ۶ ماه تا ۲ سال تحت درمان‌های دوره‌ای بلیچینگ قرار می‌گیرند. برای دوام بیشتر بلیچینگ بهتر است که مراقبت‌های لازم انجام شود.
عوارض ناشی از بلیچینگ
گرچه انجام این روش تحت نظر دندانپزشک متبحر عوارضی ایجاد نمی‌کند اما برخی از عوارض احتمالی عبارت‌اند از:
احتمال دارد که حساسیت دندانی و تحریک بافت‌های نرم (مانند لثه) اتفاق بیفتد. البته این عوارض گذرا هستند و با مصرف خمیردندان‌های مخصوص دندان‌های حساس (حاوی نیترات پتاسیم و ژل سدیم فلوراید) پس از چند روز رفع میشوند.
از معایب بلیچینگ میتوان دائمی نبودن آن را ذکر کرد زیرا در صورت مصرف دخانیات و غذاهای حاوی رنگ‌دانه، ممکن است دندانها دوباره لکه‌دار شده و تغییر رنگ دهند.
همچنین نتیجه نهایی بلیچینگ قابل پیش‌بینی نیست زیرا احتمال دارد که بسته به سن، رنگ طبیعی و اولیه دندانها، رنگ لکه‌های دندانی، نتیجه احتمالی متفاوت با تصور شما باشد.
برای حصول ایمنی و اثرگذاری، بلیچینگ فقط باید تحت نظر دندانپزشک انجام شود چون اگر قبل از بلیچینگ، دندان پوسیده‌ای وجود داشته باشد یا نیاز به جرم‌گیری باشد، باید اقدامات لازم توسط دندانپزشک انجام شود زیرا نفوذ مواد بلیچینگ به داخل پوسیدگی‌ها، باعث افزایش حساسیت دندانی میشود.
مراقبت های پس از بلیچینگ