به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ محققان گارامزگی و کلم دریافتند که اهلی شدن تنها عامل کاهش اندازه مغز در کانید‌ها نیست. با بررسی ۲۵ گونه، آنها نشان می‌دهند که سازگاری‌های زیست محیطی مانند خواب زمستانی در سگ‌های راکون نیز نقش مهمی دارند و خواستار تجدید نظر در تأثیر تکاملی اهلی شدن هستند.
یک مطالعه اخیر توسط László Zsolt Garamszegi از موسسه زیست شناسی و گیاه شناسی، مرکز تحقیقات زیست محیطی، مجارستان و نیکلاس کلم از بخش حیوانات، دانشگاه استکهلم، سوئد، این ایده قدیمی را به چالش می‌کشد که اهلی شدن عامل اصلی کاهش اندازه مغز در حیوانات اهلی، به ویژه سگ‌ها است. این مطالعه از یک روش مقایسه‌ای فیلوژنتیک برای تجزیه و تحلیل اینکه آیا سگ اهلی (Canis familiaris) نسبت به اندازه بدن خود در مقایسه با سایر گونه‌های سگ، یک مغز منحصر به فرد کوچک را نشان می‌دهد، استفاده می‌کند.
اعتقاد غالب این بوده است که اهلی شدن منجر به کاهش قابل توجهی در اندازه مغز به دلیل فشار انتخاب آرام، مانند کاهش نیاز به غذا خوردن، رقابت جفت گیری و اجتناب از شکارچی می‌شود. تصور می‌شود که این پدیده نتیجه کاهش نیاز به بافت مغزی متابولیکی گران قیمت در یک محیط اهلی است.
در حالی که سگ‌های اهلی در مقایسه با اجداد وحشی خود، گرگ خاکستری (Canis lupus)، کاهش قابل توجهی در اندازه مغز نشان می‌دهند، این مطالعه با هدف تعیین اینکه آیا این کاهش استثنایی است، زمانی که در یک زمینه فلوژنتیک گسترده‌تر مشاهده می‌شود.
گارامزگی و کلم داده‌های اندازه مغز و بدن را برای ۲۵ گونه سگ، از جمله نژاد‌های سگ باستانی که از نظر ژنتیکی به سگ اهلی اجدادی نزدیک‌تر هستند، تجزیه و تحلیل کردند. پیش بینی‌های فیلوژنتیک و رگرسیون‌های آلومتریک آنها نشان داد که کاهش اندازه مغز در سگ‌های اهلی یک تکینگی تکاملی بدون ابهام نیست.
اندازه مغز مشاهده شده در سگ‌ها در محدوده مورد انتظار برای اکثر نژاد‌های باستانی مورد استفاده در این مطالعه قرار گرفت، که نشان می‌دهد اهلی شدن در کاهش اندازه مغز در میان سگ‌ها تأثیر منحصر به فرد ندارد.
جالب است که این مطالعه نشان داد که سگ راکون معمولی (nyctereutes procyonoides)، که در خواب زمستانی است، از نظر کاهش اندازه مغز، یک ویژگی برجسته‌تر است. خواب زمستانی، که با دوره‌های طولانی فعالیت متابولیکی پایین و کمبود مواد غذایی همراه است، فرضیه‌ای برای محدود کردن تکامل اندازه مغز به دلیل تقاضای بالای انرژی مغز بزرگ است.
اندازه مغز سگ راکون به طور قابل توجهی کوچکتر از این فرضیه پشتیبانی می‌کند و برجسته می‌کند که عوامل غیر از اهلی شدن، مانند سازگاری‌های زیست محیطی مانند خواب زمستانی، همچنین می‌توانند باعث کاهش اندازه مغز شوند.
این مطالعه نتیجه می‌گیرد که در حالی که اهلی شدن به کاهش اندازه مغز در سگ‌ها کمک می‌کند، نباید به عنوان یک نیروی تکاملی منحصر به فرد قدرتمند بیش از حد تأکید شود. یافته‌ها نشان می‌دهد که سایر فشار‌های زیست محیطی و تکاملی می‌توانند به طور مشابه بر اندازه مغز تأثیر بگذارند و می‌توانند تغییرات شدید در گونه‌های غیر اهلی را نیز واسطه کنند.
یک دیدگاه متعادل‌تر و کمتر متمرکز بر انسان می‌تواند درک ما از تعامل پیچیده بین اهلی شدن و تکامل اندازه مغز در پستانداران را بهبود بخشد. کار گارامزگی و کلم ممکن است نحوه تفسیر ما از نقش تکاملی اهلی شدن را تغییر دهد.
انتهای پیام/