به گزارش خبرگزاری برنا؛ مرتضی کشتکاران، دبیر اجرایی دومین دوره مسابقه جام برنامهنویسی رایان و عضو هیئت علمی بخش مهندسی و علوم کامپیوتر و فناوری اطلاعات دانشگاه شیراز، با تکید بر تأثیرات این رویداد بر ارتقای مهارتهای دانشجویان اظهار داشت: این مسابقه سری دوم از مسابقات جام رایان است که مسابقه سری اول در دانشگاه بوعلی سینای همدان برگزار شد و تیم منتخب از دانشگاه شیراز سهمیه شرکت در مسابقه بینالمللی برنامهسازی رایان را کسب میکند.
مسابقهای که برگزار گردید، مسابقه برنامهسازی برای حل مسائل الگوریتمی بود. این حوزه یکی از حوزههای پایهای رشته مهندسی کامپیوتر است که هرچه افراد قدرت حل مسئله الگوریتمی بالاتری داشته باشند، در دیگر حوزههای این رشته و حتی رشتههایی که درگیر طراحی الگوریتم برای حل مسئله خود میشوند، میتوانند مسائل را با دید بهتری بررسی و حل کند.
اهداف برگزاری مسابقات چیست؟
از جمله اهداف برگزاری چنین مسابقاتی، میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
برگزاری یک رقابت علمی پر نشاط علمی
افزایش قدرت حل مسئله دانشجویان
کار گروهی با داشتن محدودیت منابع
از اهداف دیگر برگزاری چنین مسابقاتی، میتوان به کسب آمادگی تیمها برای شرکت در مسابقات بینالمللی رایان و مسابقه برنامهنویسی غرب آسیا اشاره کرد.
نقش معاونت علمی و ستاد توسعه اقتصاد دانشبنیان دیجیتال در برگزاری این مسابقات چیست؟
یکی از چالشهای برگزاری چنین رویدادی در سطح ملی، بحث مالی است. امسال به عنوان حامی مالی برگزاری مسابقه، از طرف معاونت علمی و ستاد توسعه اقتصاد دانش بنیان دیجیتال مساعدت شد.
برگزاری مسابقات به چه صورتی خواهد بود و چه دستاوردی به همراه خواهد داشت؟
دانشجویان در قالب تیمهای ۲ تا ۳ نفره در مدت ۵ ساعت به حل تعدادی مسئله الگوریتمی میپردازند. تیمهایی که موفق به حل تعداد بیشتری سوال و در مدت زمان کوتاهتری شده باشند، به عنوان برگزیدگان مسابقه انتخاب میشوند. امسال از طرف مسابقه بینالمللی رایان یک سهمیه برای تیم برگزیده غیرتهرانی این رقابت هم دیده شد که به تیمی از دانشگاه شیراز اختصاص یافت.
مخاطبهای این مسابقات و رویدادها چه افرادی هستند؟
مخاطب مسابقه ما دانشجویان سراسر کشور در هر مقطعی بودند اما مسابقات مشابه این رویداد در سطح ملی و جهانی بصورت تیمی و انفرادی برگزار میشود که سن و سال نمیشناسد و هر فردی امکان شرکت در آن را دارد.
چه جوایز و حمایتهایی را برای برگزیدگان در نظر گرفتید؟
تیم اول ۱۰ میلیون تومان
۳ تیم بعد، از هر دانشگاه حداکثر یک تیم ۶ میلیون تومان
۳ تیم بعد، از هر دانشگاه حداکثر یک تیم ۴ میلیون تومان
۵ تیم بعد، از هر دانشگاه حداکثر ۲ تیم، ۲ میلیون تومان
به ۱۲ تیم برگزیده لوح تقدیر تعلق گرفت و به عنوان یادگاری، هدایایی نیز برای تمام تیمهای شرکت کننده، دیده شد.
بدین ترتیب تیم Wasabi Physalis از دانشگاه شهید بهشتی برنده جایزهی ویژهی این مسابقه شد و تیم Victory++ از دانشگاه شیراز موفق شد دومین سهمیه حضور در مسابقه بینالمللی برنامهسازی رایان را به عنوان برترین تیم شرکتکننده از دانشگاههای خارج از تهران در این مسابقه از آن خود کند.
تاریخچه برگزاری مسابقات به چه صورت بوده و برگزاری مسابقات نسبت به قبل چه تغییری کرده است؟
دانشگاه شیراز تا کنون ۴ دوره از این مسابقات را به صورت مجازی و کاملا رایگان برگزار کرده بود. ۱ دوره به صورت بینالمللی و ۳ دوره به صورت ملی. تفاوت اصلی رویداد برگزار شده فعلی با دورههای قبل حضوری بودن آن بوده است که مسلما باعث تعامل تیمهای حاضر و هم ایجاد شور و نشاط بیشتر در طول مسابقه میشود و بسیاری از تیمها علاقهمند به شرکت در مسابقات حضوری است.
افق بلند مدت این مسابقه/دوره آموزشی/ رویدادها چه چیزی است؟
همانطور که اشاره شد، برگزاری چنین رویدادهایی تقویت قدرت حل مسئله افراد را در پی خواهد داشت که در حل مسائل دنیای واقعی نیز میتوانند از این توانایی بهره برند.
پلتفرمی که برای برگزاری مسابقات بینالمللی انتخاب شده است؟
مسابقه ما بصورت ملی برگزار گردید. از بستر domjudge که بر روی سرور داخلی دانشگاه شیراز راه اندازی شده بود، برای برگزاری مسابقه استفاده شد.
آیا برگزاری مسابقات در راستای حل چالشی واقعی هست؟
چون مدت زمان برگزاری این مسابقه کوتاه و در مدت ۵ ساعت میباشد، مسائلی که در مسابقه دیده میشوند را میتوان معمولا زیر مسئله کوچکی از مسائل دنیای واقعی دید. هرچند بعضی از مسائل حل مسئلهای کامل را هم در نظر میگیرند.
این مسابقات تا چه حد میتواند به شناسایی، حمایت و جذب نخبگان این حوزه و در نهایت بهرهمندی از توان دانشی آنها در راستای جلوگیری از مهاجرت کمک کند؟
اگر بتوان به حامیان مسابقه، شرکتهایی که به صورت منطقهای (مثلا در استان فارس) فعال است و به دنبال جذب نیروهای مسعتد است، اضافه شود. خود به خود ایجاد فرصت شغلی برای شرکتکنندگان که اکثرا افراد مستعدی است، میتواند از مهاجرت افراد نه تنها به کشورهای دیگر بلکه حتی به دیگر شهرهای کشور مثل تهران جلوگیری کند. اگر شرکتهای بزرگ داخلی بتوانند شعب خود را در دیگر استانهای کشور به شکل مناسبی توزیع کنند، این امکان بیشتر فراهم خواهد شد.
انتهای پیام/