به گزارش خبرگزاری برنا؛ این بودجه به جلینا ام جانجیک از دانشکده داروسازی دانشگاه دوکسن داده می‌شود تا روی راهکارهای جدید حفظ اندام‌های مختلف از جمله پوست، استخوان، اعصاب و رگ‌های خونی کار شود. حفظ بافت برای پیوند موفقیت‌آمیز ضروری است، زیرا چند ساعت زمان نیاز است تا پیوند عضو صورت گیرد و اندام از دهنده به گیرنده منتقل شود.
جلینا ام جانجیک استادیار علوم داروسازی در دانشگاه دوکسن و بنیان‌گذار و همکار کنسرسیوم تحقیقات درد مزمن این دانشگاه می‌گوید: «فناوری پیشنهادی ما بسیار پیشرو بوده و می‌تواند پیشرفت فراتر از استانداردهای فعلی ایجاد کند. راهبردهای جدید حفظ که باعث افزایش زنده ماندن بافت برای بیش از ۲۴ ساعت می‌شود، زمان بیشتری در اختیار پزشکان قرار می‌دهد تا بتوانند بافت پیوندی را در فواصل بسیار دور جابه‌جا کنند و در عین حال شانس بهبود نتایج بیمار را افزایش می‌دهند.»
این حمایت مالی، از طریق برنامه تحقیقاتی پیوند بازسازی وزارت دفاع امریکا و برنامه‌های تحقیقاتی پزشکی کنگره تامین شده است که یک تیم تحقیقات چند رشته‌ای را به نمایندگی از دو مرکز دانشگاهی و دو شریک صنعت کنار هم جمع می‌کند. در این پروژه علاوه بر جلینا ام جانجیک، محققانی از شرکت فارون فارماکیوتیکالز (Faron Pharmaceuticals) و بی ام‌آی‌اورگان‌بانک (BMIOrganbank) مشارکت دارند. فارون در حوزه کشف داروهای جدید و بی‌ام‌اورگان بانک به عنوان یکی از مراکز فعال در بخش حفظ اندام در این پروژه مشارکت دارند.
در این پروژه از نانوذرات به عنوان حامل اکسیژن استفاده می‌شود. مهم‌ترین مزیت این نانوذرات آن است که می‌توان آن‌ها را در مقیاس بزرگ تولید کرد، به همان میزانی که برای استفاده بالینی مورد نیاز است.
جانجیک می‌گوید: «استفاده از فناوری نانو نشان‌دهنده تغییر پارادایم در حفظ بافت پیوندی است. این نانوذرات می‌توانند به طور موثری اکسیژن را تحویل دهند، بافت را تثبیت کرده و التهاب را کاهش دهند و به اطمینان از سالم بودن بافت برای پیوند کمک می‌کنند، که برای نتایج بیمار و پیوند بسیار مهم است.»
انتهای پیام/