به گزارش برنا؛ مرگ پیرترین فرد جهان، ماریا برانیاس موررا(Maria Branyas Morera)، در سن ۱۱۷ سالگی ممکن است باعث شود بسیاری در مورد رازهای یک زندگی فوق‌العاده طولانی فکر کنند، اما دانشمندان می‌گویند که بهتر است از بهره‌گیری از توصیه‌های او در مورد طول عمر ۱۰۰ ساله خودداری شود.
ریچارد فراقر(Richard Faragher)، استاد دانشگاه برایتون، می‌گوید که در واقعیت، دانشمندان هنوز در تلاش هستند تا دریابند چرا برخی از افراد بالای ۱۰۰ سال عمر می‌کنند.
او افزود که دو نظریه اصلی وجود دارد.
او گفت اولین مورد این بود که برخی افراد اساسا خوش شانس بوده‌اند. به عبارت دیگر، صرفا اینکه ۱۰۰ ساله‌ها عادات خاصی داشتند، به این معنی نیست که این عادت‌ها باعث طول عمر آنها شده است و این یک اشتباه در منطق است که به عنوان سوگیری بقا شناخته می‌شود.
او افزود: صرفا به این دلیل که از کشیدن ۶۰ سیگار در روز جان سالم به در برده‌اید، به این معنی نیست که ۶۰ سیگار در روز برای شما خوب است.
او گفت نظریه دوم این بود که صدساله‌ها دارای ویژگی‌های ژنتیکی خاصی هستند که آنها را برای زندگی طولانی‌تر تجهیز می‌کند و به عبارت دیگر آنها در نتیجه ژنتیک‌شان قوی‌تر می‌شوند.
با این حال، هر دو نظریه به یک هشدار منتج می‌شوند: هرگز، نکات سلامتی و سبک زندگی را از یک فرد ۱۰۰ ساله نگیرید.
او افزود: آنچه که بیشتر اوقات در مورد اکثر ۱۰۰ ساله‌ها می‌بینید این است که آنها ورزش زیادی نمی‌کنند. اغلب، رژیم غذایی آنها نسبتا ناسالم است، با اشاره به اینکه برخی از ۱۰۰ ساله‌ها نیز سیگاری بوده‌اند.
او گفت: این در مواجهه با شواهد اپیدمیولوژیک زیادی که ما در مورد چگونگی افزایش امید به زندگی سالم در اختیار داریم، نادرست است.
وی افزود که یک مطالعه بزرگ نشان داد که سیگار نکشیدن، ورزش کردن و خوردن پنج وعده میوه و مصرف سبزیجات در روز می‌تواند امید به زندگی را تا ۱۴ سال افزایش دهد.
او گفت: این واقعیت که صدساله‌ها بسیاری از این کارهای ناسالم را انجام می‌دهند و هنوز هم طول عمر بالایی دارند، نشان می‌دهد که آنها یا خوش‌شانس هستند یا از لحاظ ژنتیکی بسیار قوی هستند.
برانیاس اذعان داشت که شانس در زندگی طولانی او نقش داشته است، در حالی که دخترش روزا مورت زمانی آن را به ژنتیک نسبت داد. مورت در سال ۲۰۲۳ به تلویزیون منطقه‌ای کاتالونیا گفت: او هرگز به بیمارستان نرفته است، هیچ استخوان او نشکسته است، او خوب است، او درد ندارد.
دیوید سینکلر(David Sinclair)، مدیر اجرایی مرکز بین‌المللی طول عمر، می‌گوید: از حدود ۱۰۰ سال پیش، آنچه که ما شروع به دیدن آن کردیم، پیشرفت‌های عظیمی در امید به زندگی بود که ناشی از بهبود در کاهش احتمال مرگ کودکان به دلیل وجود واکسیناسیون و آب تمیز است.
اما او گفت که دولت‌ها همچنین باید برای کمک به افراد برای انتخاب‌های سالم‌تر اقداماتی انجام دهند. انتخاب‌هایی که در نهایت به آنها کمک می‌کند عمر طولانی‌تری داشته باشند و افزود که بسیاری از مردم در محیط‌هایی زندگی می‌کنند که ورزش کردن، خوب غذا خوردن یا اجتناب از آلودگی دشوار است.
همانطور که سینکلر گفت، در حالی که اخبار مربوط به 100 ساله‌ها شاد به نظر می‌رسد، اغلب مشخص می‌شد که چنین افرادی با چالش‌هایی مانند زندگی چندین ساله در تنهایی روبرو هستند.
او گفت: واقعیت همیشه آنقدر که به نظر می‌رسد مثبت نیست.