به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا، تصویری از «گوزن قرمز» در رشته کوه‌های البرز مهمان لنز‌های دوربین شده است. علاوه بر این که «گوزن قرمز» از شرقی‌ترین گونه گوزن‌ها به شمار می‌رود؛ در کنار «شوکا» و «گوزن زرد» به عنوان گوزن بومی ایرانی نیز شناخته می‌شود.
اگرچه در حال حاضر خطر جدی‌ای در تهدید «مرال‌ها» یا «گوزن‌های قرمز هیرکانی» نیست، اما زمانی نزدیک به ۹۵ سال پیش روس‌ها در کمین شاخ‌های مخملی گوزن‌ها بودند و از همین رو پرورشگاه‌ها و کشتارگاه‌های سازمان‌یافتهٔ گوزن در شوروی از سوی کشور‌های آسیایی با استقبال روبرو می‌شد.
اگرچه از تاثیر شکار انسان نیز نمی‌توان چشم پوشی کرد؛ اما شکارچیان طبیعی «مرال‌ها» مثل خرس، کفتار، گرگ و پلنگ‌ها در تغییر اعداد و ارقام جمعیت این گوزن منحصر به فرد نقش پررنگی ایفا کردند. این تغییر در بازه زمانی ده ساله ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۳ وقتی توجه‌ها را به خود جلب کرد که پایش گوزن قرمز کاسپی از ۲۵۰۰ راس به ۸۸۰ راس کاهش پیدا کرد.
«ببر هیرکانی» یا «ببر مازندران» نیز که به عنوان یکی از شکارچیان طبیعی گوزن قرمز شناخته می‌شد؛ در حال حاضر به عنوان یکی از گونه‌های ایرانی منقرض شده به خاطر آورده می‌شود.
با توجه به این که در حال حاضر «مرال‌ها» جزو علفخواران اهلی به شمار می‌آیند و در فرهنگ مردم طالش از جایگاه فرهنگی و نمادین ویژه‌ای برخوردار هستند؛ جزیره‌ای شدن و تقسیم کردن جمعیت گوزن‌های قرمز ممکن است در طول زمان باعث از بین رفتن جمعیت مرال شود چرا که جزیره‌ای شدن جمعیت، به معنای عدم تبادل ژنتیک است.
همچنین با توجه به این که فصل گاوبانگی مرال‌ها از اوایل شهریور ماه آغاز می‌شود و تا اواسط مهرماه ادامه دارد؛ مرال‌های نر برای جلب توجه مرال‌های ماده نعره‌های عاشقانه سر می‌دهند تا حریفان را از میدان به در کنند و قلمرو آن‌ها تعیین شود.
انتهای پیام/