به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ چرخش‌های ماه، که با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده هستند، الگوهای رنگی روشن و عجیبی بر سطح ماه ایجاد کرده‌اند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که این چرخش‌ها ممکن است ناشی از سنگ‌های مغناطیسی شده‌ای باشند که توسط فعالیت‌های ماگمایی در زیر سطح ایجاد شده‌اند. این سنگ‌ها می‌توانند بادهای خورشیدی را منحرف کنند و در نتیجه باعث روشن‌تر ماندن چرخش‌ها در حالی که نواحی مجاور تاریک می‌شوند، شوند. درک این چرخش‌ها می‌تواند به درک تاریخچه مغناطیسی و فرآیند‌های سطحی ماه کمک کند.
چرخش‌های ماه از توضیح آسانی برخوردار نبوده‌اند، اما مدل‌سازی و داده‌های فضاپیما‌ها نور جدیدی بر این معما تابانده‌اند. داده‌ها نشان می‌دهند که سنگ‌های موجود در چرخش‌ها مغناطیسی شده‌اند و این سنگ‌ها ذرات بادهای خورشیدی را منحرف می‌کنند که به طور مداوم به سطح ماه برخورد می‌کنند. سنگ‌های مجاور در معرض این ذرات قرار می‌گیرند و با گذشت زمان، به دلیل واکنش‌های شیمیایی ناشی از این برخورد‌ها تیره‌تر می‌شوند، در حالی که چرخش‌ها همچنان روشن باقی می‌مانند.
اما چگونه سنگ‌های موجود در چرخش‌های ماه مغناطیسی شده‌اند؟ ماه در حال حاضر دارای میدان مغناطیسی نیست. هیچ فضانورد یا کاوشگری هنوز به چرخش‌های ماه نرفته است.
مایکل جی. کراوزینسکی، استاد همکار علوم زمین، محیط زیست و سیارات در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، گفت: «برخورد‌ها می‌توانند باعث این نوع ناهنجاری‌های مغناطیسی شوند.»
او اشاره می‌کند که شهاب‌سنگ‌ها به طور منظم مواد غنی از آهن را به نواحی سطح ماه می‌آورند. «اما برخی از چرخش‌ها وجود دارند که هنوز نمی‌دانیم چگونه یک برخورد می‌تواند آن شکل و اندازه را ایجاد کند.»
کراوزینسکی معتقد است که احتمالاً چیز دیگری باعث مغناطیسی شدن محلی چرخش‌ها شده است.
او توضیح می‌دهد که نظریه دیگری این است که لوا‌هایی که در زیر سطح به آرامی در حال سرد شدن هستند، در حال ایجاد ناهنجاری مغناطیسی هستند. کراوزینسکی و تیمش آزمایش‌هایی را طراحی کرده‌اند تا این توضیح را تست کنند. نتایج این تحقیقات در «مجله تحقیقات جغرافیایی: سیارات» منتشر شده است.
کراوزینسکی و یویان یوان، نویسنده اصلی این مطالعه که به تازگی دکترای خود را در علوم زمین، محیط زیست و سیارات از دانشگاه هنر و علوم کسب کرده است، تأثیرات ترکیبات مختلف شیمیایی جوی و نرخ‌های خنک‌کنندگی ماگما را بر روی معدنی به نام ایلمینیت اندازه‌گیری کردند تا ببینند آیا می‌توانند اثر مغناطیسی تولید کنند.
کراوزینسکی گفت: «سنگ‌های زمین به راحتی مغناطیسی می‌شوند، زیرا اغلب قطعات کوچکی از مگنتیت، که یک ماده مغناطیسی است، در آنها وجود دارد، اما ایلمینیت، که در ماه فراوان است، نیز می‌تواند واکنش داده و ذرات آهن فلزی تشکیل دهد که تحت شرایط مناسب مغناطیسی می‌شوند.
یوان اضافه کرد: «ذرات کوچکتر که با آنها کار می‌کردیم، به نظر می‌رسید که میدان‌های مغناطیسی قوی‌تری ایجاد می‌کنند، زیرا نسبت سطح به حجم برای ذرات کوچکتر بیشتر است.»
تعیین منبع چرخش‌های ماه برای درک فرآیند‌هایی که سطح ماه را شکل داده‌اند، تاریخچه میدان مغناطیسی ماه، و حتی نحوه تأثیر سطح سیارات و قمر‌ها بر محیط فضایی اطراف آنها اهمیت دارد.
این مطالعه به تفسیر داده‌های به دست آمده از ماموریت‌های آینده به ماه کمک خواهد کرد، به ویژه آنهایی که ناهنجاری‌های مغناطیسی در سطح ماه را بررسی می‌کنند. ناسا قصد دارد در سال ۲۰۲۵ یک ربات کاوشگر به منطقه چرخش ماه به نام راینر گاما ارسال کند.
کراوزینسکی گفت: «اگر بخواهید ناهنجاری‌های مغناطیسی را به روش‌هایی که ما توصیف می‌کنیم ایجاد کنید، باید ماگمای زیرزمینی دارای تیتانیوم بالایی باشد. ما نشانه‌هایی از این واکنش که آهن فلزی تولید می‌کند را در شهاب‌سنگ‌های ماه و نمونه‌های ماه از آپولو دیده‌ایم. اما همه این نمونه‌ها از لایه‌های لوا‌های سطحی هستند و مطالعه ما نشان می‌دهد که خنک شدن در زیر زمین باید این واکنش‌های تولید فلز را به طور قابل توجهی تقویت کند.»
برای حالا، رویکرد تجربی او بهترین راه برای تست پیش‌بینی‌ها درباره اینکه چگونه ماگما‌های نادیده در حال ایجاد تأثیرات مغناطیسی در چرخش‌های مرموز ماه هستند، محسوب می‌شود.
کراوزینسکی گفت: اگر می‌توانستیم فقط حفاری کنیم، می‌توانستیم ببینیم آیا این واکنش در حال انجام است یا نه. این عالی خواهد بود، اما در حال حاضر امکان‌پذیر نیست. در حال حاضر، ما با سطح ماه محدود هستیم.
انتهای پیام/