به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ تقریباً یک میلیون مایل کابل زیردریایی جهان را به هم متصل نگه میدارد، اما اگر این کابلها قطع شوند چه اتفاقی میافتد؟
در واقع، تقریباً ۳۸۰ کابل زیردریایی به طول بیش از ۸۰۰,۰۰۰ مایل، ۹۹ درصد از ارتباطات بینالمللی را بهطور خاموش و کارآمد از کف اقیانوسها حمل میکنند. بدون این کابلها، ارتباطات جهانی، تجارت و سیستمهای دولتی متوقف خواهند شد. اما علیرغم نقش حیاتی آنها، افراد کمی از وجود یا شکنندگی این کابلها مطلع هستند.
برای بسیاری، اینترنت ممکن است کاملاً در "فضای ابری" بهنظر برسد، اما این اصطلاح میتواند گمراهکننده باشد. قدرت و سرعت اینترنت از شبکههای عظیم کابلهای فیبر نوری که در عمق اقیانوسها دفن شدهاند و قارهها را به هم متصل میکنند، سرچشمه میگیرد.
این کابلها شاهکاری از مهندسی هستند. آنها از رشتههای شیشهای نازکتر از موی انسان ساخته شدهاند که دادهها را با استفاده از پالسهای نور لیزر منتقل میکنند. این فناوری امکان انتقال حجم عظیمی از اطلاعات را با سرعت تقریباً برابر با نور فراهم میکند. برای محافظت از این رشتههای ظریف، فیبرها در لایههایی از مواد محافظ مانند مس، پلاستیک و فولاد پوشانده میشوند. این پوشش به کابلها اجازه میدهد تا شرایط سخت کف دریا را تحمل کنند.
نصب و نگهداری کابلهای زیردریایی کاری دقیق و طاقتفرسا است. فرآیند نصب یک کابل جدید مشابه با یک پروژه بزرگ ساختمانی است که اغلب شامل ماهها یا حتی سالها برنامهریزی برای ترسیم مسیرهایی است که از خطرات شناختهشده زمینشناسی جلوگیری کنند.
اما این کابلها بدون خطر نیستند و ممکن است در اثر فعالیتهای انسانی یا بلایای طبیعی آسیب ببینند، به همین دلیل ناوگانی از کشتیهای تعمیر کابل همواره آماده هستند تا در مواقع اضطراری به محل حادثه بروند.
با وجود پیشرفتهای تکنولوژی ماهوارهای، کابلهای زیردریایی همچنان سریعترین، کارآمدترین و ارزانترین روش برای انتقال دادهها بین قارهها هستند. درحالیکه ماهوارهها برای برخی وظایف خاص مانند پایش آبوهوا مفید هستند، ظرفیت لازم برای مدیریت حجم عظیم دادههای اینترنتی را ندارند.
در بدترین حالت، قطع همزمان چندین کابل میتواند ارتباطات بین قارهها را بهطور کامل قطع کند و پیامدهای شدیدی بر اقتصاد جهانی داشته باشد. هرچند این کابلها برای پیشگیری از چنین رخدادهایی با پشتیبانیهای متعدد طراحی شدهاند، اما همچنان آسیبهای طبیعی یا انسانی میتوانند سیستم جهانی ارتباطات را مختل کنند.
انتهای پیام/