به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا، با توجه به این که تنها راهکار اصلی کنترل کاهش میزان پسماند‌های پلاستیکی در محیط، کاهش مصرف پلاستیک است؛ حجم زیادی از پسماند‌های شهری در ایران نیز مربوط به ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، سفره‌های پلاستیکی و کیسه‌های نایلونی است که این نوع پسماند‌های پلاستیکی ارزش بازیافت ندارند؛ به عبارت دیگر در ایران زباله‌هایی تولید می‌شود که نمی‌توان کاری با آنها کرد.
اگرچه برای هر یک تن پلاستیکی که بازیافت می‌کنیم، ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ گالن بنزین صرفه جویی می‌شود؛ اما طبق برآوردها، هر ساله حدود ۳۰۰ میلیون تن پلاستیک در جهان تولید می‌شود که ۵۰ درصد آن یکبار مصرف است.
با توجه به این که کمتر از ۵۰ درصد از بطری‌های نوشیدنی به منظور بازیافت درست می‌شوند؛ تنها ۹ درصد از پلاستیکی که تاکنون تولید شده، بازیافت شده و حدود ۷ درصد از بطری‌های نوشیدنی به عنوان بطری، دوباره مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، ته سیگاری که فیلتر‌های آن حاوی فیبر پلاستیکی باریک هستند، جزو رایج‌ترین و بیشترین نوع زباله‌ی پلاستیکی شناخته شده به حساب می‌آیند که در طبیعت نیز یافت می‌شوند.
بطری‌های نوشیدنی نیز که اکثراً پلاستیکی هستند از جمله رایج‌ترین زباله‌های تولیدی به شمار می‌آیند که تنها ۴۸۰ بیلیون از این بطری‌ها در سال ۲۰۱۶ به فروش جهانی رسید؛ این آمار مصداق فروش یک میلیون بطری در دقیقه است.
از سوی دیگر میکروارگانیسم‌های خاک و ریشه گیاهان مواد پلاستیکی را جذب می‌کنند و با توجه به این که پلاستیک در ساقه، برگ و میوه گیاه انباشته و توسط انسان یا دام مصرف می‌شود؛ می‌توان گفت مواد پلاستیکی از این طریق وارد زنجیره غذایی انسان می‌شوند. همچنین مواد پلاستیکی با وارد شدن به اکوسیستم‌های آبی، توسط ماهی‌ها مصرف و وارد زنجیره غذایی انسان می‌شوند.
با توجه به این که در ماه ژوئن امسال نهنگی بر اثر بلعیدن ۸۰ کیسه پلاستیکی در جنوب تایلند جان خود را از دست داد؛ براساس گزارشی که در سال ۲۰۱۵ توسط کمپین محیط زیست و انجمن محیط زیست مک کینز منتشر شد، پنج کشور آسیایی چین، اندونزی، فیلیپین، ویتنام و تایلند عامل اصلی به وجود آمدن پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها بودند. این کشور‌ها حدود ۶۰ درصد از زباله‌های پلاستیکی موجود در اقیانوس‌ها را تشکیل می‌دهند.
در حال حاضر نیز هر ساله بیش از ۸ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود و سهم ایران از پلاستیک‌های ریخته شده در اقانوس‌ها، ۳۷۰ هزار تن تخمین زده شده است؛ همچنین پیش بینی می‌شود حدود ۱۰ میلیون تن پلاستیک هر ساله وارد اقیانوس‌ها می‌شود.
گفتنی است اولین پلاستیک مصنوعی در سال ۱۸۶۲ توسط یک شیمیدان انگلیسی به نام «الکساندر پارکز» کشف شد، پارکز در حال تلاش برای ایجاد یک نوع جدید از لاک برای استفاده در مبلمان بود که با ترکیب نیتروسلولز و اتر به یک ماده شبیه پلاستیک رسید. این ماده که به عنوان جایگزینی برای عاج و شاخ تولید و به بازار عرضه شد؛ بعد‌ها نیز با نام پارکسین و اولین پلاستیک ساخته دست بشر نام گرفت که در نمایشگاه بین المللی لندن رونمایی شد.
در حال حاضر آگاهی از آسیب‌های سوزاندن پلاستیک در محل‌های دفن پسماند یا حتی در حاشیه شهر‌ها فراگیر شده و با این حال، جامعه همچنان از این راه به تولید ترکیبات بسیار خطرناک و سرطان‌زایی دست می‌زند که در نهایت فقط جامعه بشریت را متضرر می‌کند.
انتهای پیام/