به گزارش خبرنگار اقتصادی برنا با آغاز سال تحصیلی فعالیت صنف های لوازم التحریر،پوشاک و البسه، کیف و کفش چند برابر می شود.این درحالیست که کشوری که محصلین آن بیش از 12 میلیون نفر هستند به لحاظ اقتصادی، سرمایه گذاری برای تولید داخلی این اقلام کاملا توجیح پذیر است. پس از خروج آمریکا از برجام و ابلاغ سیاست های اقتصاد مقاومتی توسط رهبر انقلاب وزارت صمت داخلی سازی این اقلام تند مصرف را اغاز کرد و امروز بیش از 80 درصد نیاز کشور در داخل تولید می شود و علاوه بر تامین داخلی صادرات نیز صورت می گیرد اما در حوزه کیف و کفش اوضاع تا حدودی فرق می کند.
حضور اتباع افغانستانی در خیابان مصطفی خمینی و چهار راه سیروس که بورس فروش کیف است سبب شده نام آن محله در گفتگوهای محاوره ای به محله افغانی ها تغییر کند از سوی دیگر بیشترین میزان شکایت و درگیری خیابانی بین کاسبین و تولید کنندگان در این محل صورت می گیرد. نزاع ها و درگیری هایی که به سبب قیمت ارزان فروشندگان و تولیدکنندگان افغانستانی نسبت به فروشندگان ایرانی و اصطلاحا خراب کردن بازار است.
سید احسان رفیعی فعال حوزه چرم در گفتگو با خبرنگار اقتصادی برنا در خصوص وضعیت فروش و تولید کیف و کفش در سال تحصیلی جدید گفت: در صنف ما بهترین زمان برای فروشندگان کیف همین فصل است که امسال نیز مانند سالهای قبل روند فروش نزولی بود و کمتر از سال گذشته فروش داشتیم.
وی ادامه داد: کاهش قدرت اقتصادی مردم و کاهش محصلین سبب شده که میزان فروش هر سال کاهش پیدا کند این در حالی است که فعالیت اتباع خارجی در این صنعت به خصوص افغانستانی ها سبب شده که تولید کنندگان قدیمی ایرانی ورشکست شوند و مجبور به تعطیلی کسب و کار خود شوند.
رفیعی با اشاره به نحوه فعالیت افغانستانی ها گفت: با توجه به تحریم های چند ساله ماشین الات جدیدی وارد کشور نشده است و این صنعت هچنان متکی به کارگران است در واقع قسمت اصلی قیمت تمام شده یک کیف یا سایر مصنوعات چرمی هزینه کارگر است حالا یک تبعه افغان که مجوز اقامت دارد به صورت رسمی مجوزهای لازم را می گیرد اما برای تولید از افغانستانی هایی که به صورت قاچاق وارد کشور شده اند استفاده می کند و یک سوم کارگر و برشکار حرفه ای ایرانی پول می دهد.
وی ادامه داد: این کارگران افغانی همگی در یک اتاق زندگی می کنند و خورد و خوراک حداقلی دارند در مقابل کارگاهی که به صورت قانونی فعالیت می کند باید حقوق کارگر، بیمه، مالیات و سایر هزینه ها را بدهد طبیعی است قیمت تمام شده یک کیف که توسط افغانستانی ها تولید شده نصف کیفی است که به صورت قانونی و رسمی در کارگاه تولید کننده ایرانی تولید می شود، از سوی دیگر به دلیل استفاده از کارگران معمولی کیفت کار به شدت پایین می آید و معمولا از ارزان ترین یراق ها استفاده می کنند.
رفیعی در خصوص افزایش صفحات اینستاگرامی تولید مصنوعات دست دوز چرمی گفت: با توجه به کاهش قدرت اقتصادی و بالا رفتن هزینه ها تعداد زیادی به دنبال شغل دوم و یا سوم هستند با توجه به اینکه برای شروع فعالیت در این حوزه سرمایه کمی لازم است و حتی در منزل هم می توان یک کیف یا سایر مصنوعات را ساخت استقبال برای یادگیری در این حوزه ناگهان افزایش یافت ضمن آنکه سود مصنوعات چرمی دست دوز به مراتب بالاتر از مصنوعات ماشینی است.
این فعال حوزه چرم با بیان اینکه دولت می تواند با حداقل هزینه از شغل های خانگی حمایت کند گفت: تولید مصنوعات از چرم طبیعی در این چند ساله به شدت از سوی مردم مورد استقبال قرار گرفته و اینستاگرام و فضای مجازی نیز بستری شده برای ارائه این کارها؛ همانطور که گفتم سود این مصنوعات زیاد است در واقع هرچقدر خلاقیت و کیفیت بالاتر برود سود بیشتر می شود دولت می تواند در قالب وام های کم بهره از این شغل ها حمایت کند یعنی با دادن یک وام 400 میلیونی با بهره کم یک شغل پایدار و امن می توان ایجاد کرد.
وی افزود: هنر چرم دوزی ایرانی و ایتالیایی در دنیا برند است و اخیرا مشتریان خارجی با استفاده از ایستاگرام سفارش کار می دهند زیرا برای آنها یک کیف چرم با کیفیت یک پنجم قیمت در کشورشان آن است وزارت میراث فرهنگی می تواند در قالب جشنواره دیجیتال به معرفی این هنر قدیمی ایرانی بپردازد و یک بازار مانند فرش ایجاد کند.
انتهای پیام/