به گزارش خبرنگار علم و فناری خبرگزاری برنا؛
وی طی ۴ سال فرایندی برای پرورش این یاقوت از مواد دورریز جواهر در یک بستر فلزی در آزمایشگاه ابداع کرد.
کارشناسان معتقدند روش مذکور به تحولی در صنعت جواهرسازی منجر می‌شود. به گفته بونز، سنگ‌های آزمایشگاهی با نمونه‌هایی که از معادن استخراج می‌شوند، یکسان هستند و همان ساختار و کیفیت را دارند تنها تمایز میان آنها محل پرورش شان است.
بونز فرایند تولید یاقوت آزمایشگاهی را با قراردادن تکه‌ای از نسخه واقعی همین سنگ در بستر پلاتینیومی آغاز کرد. او در مرحله بعد یک عامل شیمیایی را به فرایند افزود که به کاهش دما و رشد جواهر کمک می‌کند.
این جواهرات به طور معمول در یک کوره از تکه‌های دور ریز جواهرات به وجود می‌آید و تولید یاقوت در کوره فقط ۵۰ ساعت طول می‌کشد.
بونز در این باره می‌گوید: من مشغول آزمایش تولید این جواهرات داخل کوره بین ۵ تا ۵۰ ساعت هستم. طولانی‌تر شدن مدت زمان پخت در کوره به معنای آن است که کریستال‌های نهایی اندکی تمیزتر و بزرگترخواهند بود. من هم اکنون برای کاهش مدت زمان این فرایند فعالیت می‌کنم تا به این ترتیب از محیط زیست حفاظت شود.
او در ادامه افزود این روش تصور آنکه جواهرات ساخت انسان مصنوعی هستند را به چالش می‌کشد.
به گفته بونز این روش کاملا نوآورانه و حافظ محیط زیست است. جواهرسازان هنگام کار با خرده جواهراتی روبرو می‌شوند که باید بریده شوند و همین امر ارزش آنها را کاهش می‌دهد. با این وجود فرایند جدید به آنها اجازه می‌دهد از قطعات باقیمانده جواهرات برای ساخت جواهری بزرگتر در یک بسته فلزی و به طور مستقیم استفاده کنند.
انتهای پیام/