به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در دومین روز سی و ششمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان، قدم به سینما ساحل گذاشتیم؛ سالنی که ویژه اکران فیلم‌ها برای دختران کودک و نوجوان و خبرنگاران است. در حالی که بچه‌ها با شور و هیجان وارد سالن می‌شدند، نگاه‌های کنجکاو و پراحساس‌شان همه جا را پر کرده بود. اکثر آنها که لباس‌های آبی به تن داشتند، به عنوان داورهای نوجوان حضور یافته بودند و کمی پیش از اکران، فرصتی دست داد تا با آنها هم‌صحبت شویم.
نارضایتی داوران نوجوان از زمان‌بندی جشنواره و نیاز به تغییر تاریخ
موضوعی که در اولین گپ و گفت با داورهای نوجوان به چشم آمد، نارضایتی آنها از زمان‌بندی جشنواره بود. برخی از آنها با خستگی ناشی از کلاس‌های مدرسه از ساعت ۲ به بعد به سینما آمده بودند و این فشار برایشان سخت بود. بسیاری از آنها گفتند این جشنواره باید در تابستان یا لااقل اواخر شهریور برگزار می‌شد تا با خیال راحت به تماشای فیلم‌ها بنشینند.
روز دوم یعنی ۱۵ شهریور فیلم‌های متفاوتی به نمایش گذاشته شد: «آرزوی اسب چوبی» به کارگردانی کمال مقدم، «شمشیر و اندوه» به کارگردانی مشترک عماد رحمانی و مهرداد محرابی، «میرو» به کارگردانی حسین ریگی و «آن دو» به کارگردانی مرتضی رحیمی، به همراه دو فیلم کوتاه «جانا» و «بلاگر». هریک از این فیلم‌ها در دل خود دنیاهای مختلفی داشتند و واکنش‌های متنوعی از بچه‌ها برانگیختند.
مخاطبان نوجوان درباره فیلم کوتاه «جانا» حرف زدند و آن را اثری بدون دیالوگ و بی‌مفهوم خواندند. یکی از بچه‌ها گفت: "انیمیشن باید مفهوم داشته باشد؛ این یکی نداشت!" شاید عدم ارتباط بچه‌ها با فیلم بیشتر به دلیل نبود گفت‌وگوهای واضح بود که نوجوانان را اذیت کرد.
از چالش‌های تکنیکی تا دیالوگ‌های ناپخته؛ انتقادات داوران نوجوان از فیلم‌های جشنواره
از سوی دیگر، اکران فیلم «شمشیر و اندوه» با چالش‌های تکنیکی خاصی مواجه شد. قطع و وصل شدن تصویر و صدا در برخی لحظات، باعث اعتراض‌هایی شد، اما جایی که قهرمان فیلم با حرکات هیجان‌انگیزش بچه‌ها را غافلگیر می‌کرد، سالن از صدای تشویق و جیغ‌های هیجانی پر می‌شد. با این حال، همه راضی نبودند؛ برخی از بچه‌ها فیلم را دوست داشتند، در حالی که عده‌ای دیگر گفتند که از آن خسته شده و حتی در طول فیلم خواب‌شان برده است.
صحبت‌ها درباره دیالوگ‌های فیلم هم جالب بود. یکی از بچه‌ها نقد کرد که دیالوگ‌ها گاه بسیار کتابی و گاه عامیانه بودند، طوری که "فیلم از دست کارگردان در رفته بود."
چیزی که بیشتر توجه خبرنگاران حاضر را جلب کرد، دقت و نکته‌سنجی بچه‌ها در نقد فیلم‌ها بود. این نشان‌دهنده رشد و آگاهی نسل آینده است؛ نسلی که شاید در آینده نه چندان دور، سینما و فیلم‌سازی ایران را تحت تاثیر خود قرار دهد.
داوران نوجوان به حرف‌های رکیک فیلم اعتراض نشان دادند
در ادامه، به سراغ فیلم «میرو» رفتیم. این فیلم که به‌عنوان یکی از آثار حاضر در جشنواره معرفی شده است، با انتقادات و نظرات مختلفی از سوی داوران نوجوان مواجه شد. برخی از آنها به شدت نسبت به وجود ناسزاگویی در فیلم واکنش نشان دادند و بر این باور بودند که این نوع محتوا برای سن و سالشان مناسب نیست. این نکته نشان‌دهنده اهمیت توجه به مضامین و زبان استفاده شده در فیلم‌ها برای گروه سنی کودک و نوجوان است، چراکه این مسائل می‌توانند به شدت بر تجربه تماشاگران جوان تأثیر بگذارد.
در مقابل، تعدادی از بچه‌ها از بازیگری و گویش سیستانی بازیگران تقدیر کردند و این جنبه را فرصتی برای آشنایی با فرهنگ و زبان منطقه‌ای خاص دانستند. این واکنش مثبت نشان‌دهنده این است که اگرچه فیلم «میرو» در برخی موارد مشکلاتی داشت، اما می‌توانست به عنوان یک پل فرهنگی برای آشنایی نوجوانان با تنوع فرهنگی و زبانی کشور عمل کند. این نکته اهمیت توجه به انتخاب فیلم‌هایی که نه تنها سرگرم‌کننده باشند، بلکه بتوانند مضامین فرهنگی و آموزشی را نیز منتقل کنند، را دوچندان می‌کند.
در ادامه درباره فیلم کوتاه «بلاگر» صحبت کردیم که مورد استقبال نوجوان قرار گرفت و می‌گفتند که با دیدن این فیلم نکات بسیار آموزنده‌ای را فراگرفتند و نظرشان راجع‌به بلاگری کاملا تغییر کرده است.
بازیگر کودک کافی نیست، محتوای مناسب لازم است
یکی از نکات کلیدی جشنواره امسال که بچه‌ها هم به آن اشاره کردند، این بود که صرفا داشتن بازیگر کودک، یک فیلم را مناسب این جشنواره نمی‌کند. آنها حس می‌کردند برخی از فیلم‌ها به لحاظ محتوایی برایشان جذابیتی نداشت و بیشتر مناسب بزرگسالان بود.
از جذابیت‌های دیگر روز دوم، تست بداهه گویی بود که از داوران و خبرنگاران کودک و نوجوان توسط عوامل اجرایی سی و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان گرفته شد که هم برای مخاطبان جذابیت داشت و هم خود بچه‌ها را بسیار سرگرم کرده بود.
از فروش بلیت از طریق سامانه‌های ۱۳۷ و آی‌تیکت تا سالن‌های نسبتا خالی
پس از این تجربه در سینما ساحل، به سینما چهارباغ رفتیم؛ جایی که فیلم‌ها برای عموم مردم اکران می‌شد. سالن‌های بزرگ چهارباغ در ساعات مختلف روز میزبان افرادی بودند که با خرید بلیت‌های خود از طریق سامانه‌های مختلف به تماشای فیلم‌ها نشسته بودند. بلیت‌های این سینما به دو روش فروش می‌رفت: اولی از طریق سامانه ۱۳۷ شهرداری‌ها و دیگری از طریق سامانه آی‌تیکت.
با این حال، حضور کمرنگ تماشاگران در برخی سانس‌های این سینما به چشم می‌آمد؛ به‌طوری‌که در سالن اصلی که ظرفیت ۴۰۰ نفره داشت، تنها ۵۰ تا ۶۰ نفر حضور داشتند و در برخی سانس‌ها، حتی تعداد تماشاگران به ۷ یا ۸ نفر نیز می‌رسید. این کاهش تعداد تماشاگران نشان‌دهنده ضعف در تبلیغات و اطلاع‌رسانی درباره‌ی این رویداد فرهنگی است.
متأسفانه، امسال اصفهان در بحث تبلیغات شهرداری چندان خوب عمل نکرده است. از هتل کوثر که مخصوص اصحاب رسانه و صاحبان فیلم‌هاست گرفته تا خیابان‌ها و مسیرهای عبور و مرور، تبلیغات شهری به‌طور مطلوبی انجام نشده است. این موضوع نه‌تنها به جذب تماشاگران کمک نکرده، بلکه می‌تواند تأثیر منفی بر تجربه کلی جشنواره و شناخته شدن فیلم‌ها داشته باشد. نیاز به بهبود و توجه به کیفیت تبلیغات شهری در رویدادهای فرهنگی از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتواند جامعه را به سمت تماشای آثار هنری سوق دهد.
آخرین مقصد، سینما فلسطین بود که امروز میزبان داوران پسر در رده سنی کودکان بود. فضای پرشور و هیجانی این سینما نیز حاکی از علاقه و دقت بچه‌ها به فیلم‌ها بود. البته در اینجا هم اعتراض‌هایی درباره نمایش فیلم‌هایی در ژانر وحشت مطرح شد. برخی از ناظران اشاره کردند که پخش فیلم «مافیای شجاعان» برای سنین پایین مناسب نبوده و تعدادی از بچه‌ها روز گذشته به حدی ترسیده بودند که سالن را ترک کرده و حتی گریه کرده بودند.
با این حال، پایان دومین روز جشنواره با نقدها و بحث‌های جدی بین داوران نوجوان همراه بود. برخی از فیلم‌ها مثل «آرزوی اسب چوبی» با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شدند؛ عده‌ای آن را بی‌محتوا و عده‌ای دیگر تخیلی و جذاب دانستند. در نهایت، بیشتر بچه‌ها از فیلم «آن دو» لذت برده و آن را تحسین کردند و بهترین اثر جشنواره امسال خواندند.
دومین روز جشنواره کودک و نوجوان به پایان رسید و همگی با اشتیاق منتظر ادامه روزهای پرهیجان جشنواره شدند.
انتهای پیام/