حسین نمازی کارگردان سینما و داور بخش فیلم‌های کوتاه سی و ششمین دوره جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در خصوص برگزاری این جشنواره و ارتقای آن بیان کرد: به نظر من باید برنامه‌ای اساسی برای ژانر در سینمای کودک و نوجوان و همچنین فیلم کوتاه صورت بگیرد. سینمای کوتاه ما همانند سینمای بلندمان تنوع ژانر ندارد. در گذشته به ژانر کودک هم نگاهی جدی و تخصصی‌تر می‌شد. اما امروز فیلم‌هایی که مخصوص کودکان ساخته می‌شوند به شدت کم شده‌اند.
وی ادامه داد: ما دو نوع فیلم کودک داریم، اولی فیلم‌هایی که برای کودک است و دیگری فیلم‌هایی که درمورد کودکان ساخته می‌شود. این روزها وقتی خانواده‌ها به سینما می‌روند، انتخابی برای کودکان وجود ندارد. متاسفانه این کمبودی است که در مقایسه با سینمای دهه‌های ۶۰، ۷۰ و حتی اوایل دهه ۸۰ به وضوح احساس می‌شود. برای مثال در دهه‌های قبل فیلم‌های ایرج طهماسب با وجود اینکه سلبریتی‌محور نبودند اما جزو پرفروش‌ترین آثار محسوب می‌شدند. به نوعی، دیگر دغدغه‌ای برای ساخت فیلم کودک وجود ندارد و فیلمسازان به این حوزه ورود نمی‌کنند.
نمازی با اشاره به المان‌های ساخت اثر در گونه کودک و نوجوان و مشکلات آن بیان کرد: کار کودک به تخصص و دقت بیشتری نیاز دارد. هر کارگردانی نمی‌تواند به صرف تجربه در سینمای بزرگسال، فیلم کودک بسازد. از سوی دیگر واقعیت این است که اقتصاد سینمای کودک به صرفه نیست. اگر فیلم انیمیشنی تولید شود، با هزینه‌های بسیار بالا و زمان‌بر، باید در نهایت فروشی بسیار بالاتر از فیلم‌های پرفروش زنده داشته باشد که با هزینه‌ها تطابق پیدا کند. در سینمای ما، به‌ویژه در ژانر کودک، چنین چیزی به‌ندرت اتفاق می‌افتد.
وی تصریح کرد: سینمای ایران، برخلاف بازارهای سینمایی بزرگ مثل هالیوود یا بالیوود محدود است. این مسئله باعث شده تا ساخت فیلم کودک و نوجوان یک امر اقتصادی نباشد و فیلمسازان برای ورود به این حوزه تردید کنند.
نمازی با اشاره به عدم تطبیق موضوع و گونه برخی فیلم‌های جشنواره به کودک و نوجوان اظهار داشت: نمی‌توانیم چون فیلم نداریم یک رویداد مهم فرهنگی را تعطیل کنیم. سینمای کودک نیاز به اصلاحات در بدنه سینما دارد و این کار باید از طریق کل سیستم سینما انجام شود تا کیفیت و جذابیت آثار برای کودکان افزایش یابد. حالا بدنه سینما یعنی چه؟ یعنی تهیه‌کننده‌ای که دغدغه‌اش ژانر کودک باشد، یعنی کارگردانی که دغدغه‌اش کودک باشد، یعنی سینمادار و پخش‌کننده‌ای که حاضر باشند این فیلمها را تهیه و اکران کنند و بهای بیشتری به آن بدهند.
داور سی و ششمین دوره جشنواره کودک نوجوان بیان کرد: حداقل خوبی برگزاری این جشنواره‌ها این است که انگیزه‌ای برای فیلمسازان ایجاد می کنند. از سوی دیگر یکی از راه‌های دیده شدن کارگردان‌های جوان حضور در جشنواره‌هاست بنابراین برگزاری چنین رویدادهایی نسلی نو به وجود می‌آورند و سینماگران شایسته‌ای را تحویل سینما می‌دهند.
نمازی درخصوص برگزاری آیین اختتامیه بخش فیلم کوتاه جشنواره کودک و نوجوان و سطح آثار توضیح داد: چند سال است چه در سینمای کوتاه و چه در سینمای بلند، فیلمی که شما را به وجد بیاورد ساخته نمی‌شود. یک زمانی فیلم کوتاه پیشتاز بودند اما امروز دیگر شاهد ساخت چنین آثاری نیستیم.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه اکثر فیلمسازان ما به تکرار افتاده‌اند. در همین جشنواره فیلم‌های کوتاهی بودند که موضوع و نگاهشان برای ۲۰سال قبل بود. این به این معناست که ما در پیدا کردن سوژه و قصه لنگ می‌زنیم. تمام بنای یک فیلم، فیلم‌نامه‌اش است و تمام بنای فیلمنامه، آن ایده اصلی است. و اینگونه سطح فیلمها پایین می‌آیند.
نمازی با تأکید بر این نکته گفت: از سوی دیگر دنیای دیجیتال همه‌چیز را سهل‌الوصول کرده است. یک زمانی اگر می‌خواستید یک فیلم بسازید، تنها دغدغه‌تان دوربین فیلم‌برداری بود اما امروز با وجود تجهیزات حرفه‌ای همه‌چیز برای فیلمسازی مهیاست.
نمازی در پایان درخصوص ساخت فیلم با هوش مصنوعی بیان کرد: دنیای عجیبی است. احساس می‌کنم هوش مصنوعی مانند پلتفرم‌ها، فضای مجازی یا گوشی‌های موبایل اصالت سینما را از بین می‌برد. در کل این موضوع هنوز بکر است و بابد ببینیم در بلندمدت چه اتفاقاتی را برای مردم و سینما رقم می‌زند.
انتهای پیام/