به گزارش خبرگزاری برنا از همدان، بهزاد بابایی، با تأکید براینکه استان همدان در تولید این محصول استراتژیک یک بارانداز و پایانه صادراتی و ذخیرگاه به‌شمار می‌رود، اظهار کرد: سالیانه یک‌میلیون تُن سیب‌زمینی در استان همدان تولید می‌شود که با توجه به تخصص کشاورزان همدانی در تولید و کشت این محصول و کشت آن در استانهای همجوار و انتقال آن به همدان، این استان یک بارانداز و ذخیره‌گاه سیب‌زمینی به شمار می‌رود.
وی با تأکید بر ضرورت کاهش سطح زیر کشت سیب‌زمینی در این منطقه، افزود: کاهش سطح زیر کشت سیب‌زمینی استان همدان به معنای حذف این محصول نیست بلکه با توجه به اینکه قوت غالب قشر پایین جامعه سیب‌زمینی است باید کشت و تولید این محصول را همچنان حفظ کنیم، اما حفظ کردن تولید و کشت سیب‌زمینی در منطقه را باید با کاهش سطح زیر کشت همراه با افزایش بهره‌وری دو چندان در برنامه تولید این محصول قرار دهیم.
بابایی با اشاره به اینکه برخی از رسانه‌ها تاکید بر این دارند که سیب‌زمینی در کشور کشت نشود بلکه از سایر کشورهای تولید کننده وارد ایران کنیم، گفت: یکی از مولفه‌های امنیتی مردم امنیت غذایی بوده که در بحث مواد غذایی هر چند که دارای نوسان قیمت باشد اما دارای کمبود نباشیم و در رابطه با سیب‌زمینی باید بدانیم که نمی‌توان آن را حذف کرد بلکه با بهره‌وری بالا باید سطح کشت آن را کاهش داد، همان طور که در سایر کشورها با همان مصرف آب میزان تولید دو برابری محصول را ایجاد کرده‌اند.
این مقام مسئول گفت: با توجه به شرایط خشکسالی و بحران آب، باید سطح زیر کشت سیب‌زمینی در استان با افزایش راندمان و ارتقا بهره‌روری کاهش پیدا کند.
وی در ادامه با اشاره به اینکه در حال حاضر کمتر از ۷۰۰۰ تُن از سیب‌زمینی سال گذشته استان همدان در انبارها و سردخانه‌ها باقی مانده است، خاطرنشان کرد: معمولاً صادرات سیب‌زمینی به‌صورت مقطعی بوده و در بحث سیب‌زمینی کشور ایران دارای رقیب بین‌المللی بوده و این محصول در آسیا دارای بازار مشترک است.
رئیس کمیسیون کشاورزی استانداری همدان هند، ترکیه، مصر و پاکستان را از دیگر تولیدکنندگان مطرح سیب‌زمینی در آسیا دانست و اظهار کرد: سال‌های گذشته زمانی که قرار بود صادرات سیب‌زمینی انجام شود، متاسفانه صادرات آن ممنوع شد و به ناچار دولت مجبور به خرید تضمینی و توافقی سیب‌زمینی شد.
بابایی افزود: حال اگر این سیب‌زمینی صادر می‌شد با صادرات آن کشاورز و دولت خسارت نمی‌دید و با تبادل ارز آورده‌ای هم برای کشور و گردش مالی برای قشر روستایی و کشاورز داشت.