خبرگزاری برنا - سعیده اسدیان: حدود ۹۰۰ سال پیش و در زمان حمله مغول‌ها به ایران، اهالی روستای حیله ور در آذربایجان شرقی به روستای ۷ هزار ساله کندوان پناه بردند و با خالی کردن داخل کوه‌های کله قندی در این روستا، زندگی جدیدی را آغاز کردند، به همین جهت هم متولدین کوه‌های کله قندی کندوان پسوند نام خانوادگی شان کندی جان است، یعنی «حفظ جان».
این روستا که در حدود ۶۰ کیلومتری غرب شهر تبریز و ۲۰ کیلومتری جنوب شهر اسکو جا خوش کرده دو همتای دیگر هم در جهان دارد، یکی در آمریکا و دیگری در کاپادوکیای ترکیه، اما تنها کندوان است که ۶۰۰ نفر را در دل خود جای داده و امروز به عنوان تنها روستای صخره‌ای جهان که زندگی در آن جریان دارد، شناخته می‌شود.
روستایی که جهانی شد
مردم روستای کندوان مانند بقیه اهالی استان آذربایجان شرقی، ترک و آذری هستند و به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می‌کنند و با گذشت چند هزار سال از عمر این روستا، هنوز هم اصالت در آن موج می زند و کمترین تغییری در سبک زندگی ساده و اولیه خود در آنجا رخ داده است.
مثل اغلب روستا‌های آذربایجان، در روستای کندوان هم زندگی مردم از راه باغداری، دامداری و تولید و فروش صنایع‌دستی می‌چرخد. کشاورزی در کندوان خیلی پررونق نیست و اگر هم وجود داشته باشد، کشاورزی دیمی است چرا که بیشتر زمین‌های روستا صخره‌ای هستند و برای کشاورزی نامناسب، درعوض بازار فروش سوغاتی و محصولات دامی و محلی در کندوان حسابی داغ است.
جذابیت‌ها و زیبایی‌های تاریخی و طبیعی کندوان به حدی مستند و قابل اتکا بود که سال گذشته و در اجلاس جهانی سازمان جهانی گردشگری ملل متحد (UNWTO) در سمرقند ازبکستان، نشان بهترین روستای گردشگری جهان از ایران به این روستای صخره‌ای و تاریخی تعلق گرفت.
عصر یخبندان در کندوان
اما حالا کندوان که در رقابت با بیش از ۲۰۰ روستا از کشور‌های مختلف توانست در فهرست دهکده‌های جهانی سازمان جهانی گردشگری جای بگیرد، در یک سالگی ثبت جهانی اش وضعیت نابسامانی را تجربه می‌کند و آلودگی‌های بصری در آن، جلوه‌ای نامناسب را از یک اثر جهانی به نمایش گذاشته است.
مشکل مهم‌تر در این روستای ثبت جهانی شده نبود لوله کشی گاز است، بایرام خان یکی از اهالی کندوان است که در دل خانه خود به فروش صنایع دستی و سوغات محلی مشغول است، او از نبود گاز در این منطقه گلایه دارد و می‌گوید: «حدود ۶ ماه در سال اینجا یخبندان است و حتی توریست هم به ندرت اینجا می‌آید، سرما غوغا می‌کند و ما برای تأمین گرما، مجبور به حمل کپسول‌های گاز در مسیر پر شیب و سخت روستا هستیم.» این در حالی است که نحوه گازرسانی به این روستا در شورای راهبردی در حال بررسی است.
نمایش آلودگی های بصری در حیرت انگیزترین روستای صخره ای
آنچه بیش از هر چیزی زیبایی بصری روستا را تحت تأثیر قرار داده، زباله‌ها و سطل‌های زنگ زده‌ای است که در گوشه و کنار این محوطه جهانی به چشم می‌خورد و بشکه‌های فلزی، نخاله‌های ساختمانی و پلاستیک و سیم‌هایی که حتی اجازه ثبت یک تصویر زیبا را به شما نمی‌دهند.
اما احمد حمزه زاده مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان شرقی هم که از وضعیت آشفته کندوان به ستوه آمده، درباره بهبود شرایط در این منطقه چنین می گوید: « ما خودمان هم از این وضعیت رنج می‌بریم، برای همین درحال مطالعه درباره سیم‌های برق، ناهمگن بودن ساخت و ساز‌های جدید و مبلمان کل روستا هستیم و زیباسازی روستا را به نوعی شروع کرده‌ایم. خانه‌های آجری را با همکاری شرکت‌های دانش بنیان کاهگل کرده‌ایم و درحال اصلاح بافت روستا هستیم. منتظریم مطالعات مشاور اعلام شود.»
حال باید منتظر ماند و دید حیرت انگیزترین روستای صخره ای زنده جهان در دومین سالگرد ثیت جهانی خود با چه تغییراتی مواجه خواهد شد و چه میزان از آلودگی های بصری در این منطقه از بین می رود.
انتهای پیام/