صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

در گفت‌وگو با خبرنگار برنا مطرح شد؛

بیلگه جیلان: باید دنیای پنهان را از میان ناگفته‌ها و سکوت‌ها کشف کرد/ ایده مشخصی در انتخاب نام شخصیت‌ها ندارم

۱۴۰۳/۰۸/۰۱ - ۰۱:۱۴:۵۶
کد خبر: ۲۱۵۳۰۴۱
بیلگه جیلان درخصوص چالش‌های انتخاب بازیگران و اهمیت ناگفته‌ها در آثارش عنوان کرد که بسیاری از احساسات در زندگی واقعی پنهان هستند و در سینما باید به‌گونه‌ای نمایش داده شوند که مخاطب از میان سکوت‌ها و ناگفته‌ها دنیای جدیدی را کشف کند.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ نوری بیلگه جیلان، کارگردان مطرح ترک و برنده جایزه نخل طلای کن و کارگردان فیلم‌هایی چون «روی علف‌های خشک» و «خواب زمستانی» در مستر کلاسی به مدیریت مستانه مهاجر در ایران حضور یافت. جیلان با سبک منحصر به فرد خود در فیلمسازی و روایت داستان‌های عمیق انسانی، همواره توجه جهانیان را به آثار خود جلب کرده است. این مستر کلاس فرصتی بود تا مخاطبان با دیدگاه‌ها و تجربیات او در دنیای سینما آشنا شوند.

بیلگه جیلان در پاسخ به پرسش خبرنگار برنا در خصوص اهمیت انتخاب اسامی در رنگ‌آمیزی شخصیت‌ها توضیح داد: انتخاب اسم بازیگران برای من همیشه یک چالش است. گاهی حتی بعد از شکل‌گیری کاراکتر مجبور می‌شوم اسم آن را تغییر دهم. مثلاً چخوف برای اینکه به ما بفهماند کاراکتر چه کسی است، علامت‌هایی در دنیای آن شخصیت می‌گذارد، اما من چنین ایده‌ای ندارم. برای من، اسم شخصیت بیشتر از زندگی واقعی و احساسات نشأت می‌گیرد.

جیلان در پاسخ به پرسش دیگری درخصوص چگونه نشان دادن ناگفته‌ها و نادیده‌ها در آثارش عنوان کرد: در زندگی واقعی، بسیاری از چیزها پنهان هستند؛ از صحبت‌های ناگفته، نگاه‌ها، یا حتی حس‌هایی که از آن‌ها دریافت می‌کنیم. ما تلاش می‌کنیم این دنیای پنهان را کشف کنیم. حتی در زمانی که خودمان صحبت می‌کنیم، به ندرت آن چیزی که واقعاً احساس می‌کنیم، بیان می‌شود. بلکه چیزی که می‌خواهیم از خود نشان دهیم را ارائه می‌کنیم.

بیلگه جیلان در ادامه گفت: در سینما هم همین‌طور است. اگر همه‌چیز را آشکار کنیم، دیگر جذابیتی برای تماشاچی باقی نمی‌ماند. باید بتوانیم زندگی را به گونه‌ای نشان دهیم که مخاطب از میان نادیده‌ها و ناگفته‌ها، چیزی برای خود کشف کند. این همان واقعیت و احساساتی است که در بین گفت‌وگوها، نگاه‌ها و سکوت‌ها پنهان شده و کارگردان باید با مهارت آن‌ها را در اختیار تماشاچی قرار دهد، اما نه به‌صورت آشکار. بلکه باید یک قلاب باشد که تماشاچی بتواند از آن چیزی برای خود پیدا کند.

خبرنگار: تبسم کشاورز

انتهای پیام/

نظر شما