به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ این روزها وجود تاک شو‌ها در مارکت‌های ایرانی تبدیل به اولویت هنری در سبد تفریحی خانواده‌ها شده است. در این بین جدای از آن‌هایی که برای تلویزیون ملی تولید می‌شوند و چارچوب‌های خاص خود را دارند، شبکه نمایش خانگی با حضور چند پلتفرم و سکو‌های مجازی توانسته تا حدودی خلا‌هایی را که در برنامه‌های تلویزیون ملی وجود دارد با یک برچسب تعیین رده سنی پر کند.
ایده‌های منقضی شده چه زمانی دور انداخته می‌شوند؟
رئالیتی‌شو‌هایی که کم پیدا می‌شود نمونه‌های بین المللی نداشته باشند و از صفر تا صد آنها ایده‌پردازی نویسندگان و گروه سازنده آن باشد! ایده‌های مصرف شده و منقضی شده که سازندگان سعی دارند با ایرانیزه کردن آن کمی از شباهتش بکاهند.
گرچه سابقه تولید برنامه‌های این‌چنینی نشان داده که مخاطب دوست دارد وجوه دیگری از چهره هنرمندانی که مخاطبشان است را دنبال کند، اما اینکه این وجه هنرمندان در رئالیتی‌شو‌ها با چه سبک و سیاقی نمایان می‌شوند، اهمیت دارد. شاید خیلی هم جالب نباشد لایه‌های درونی بیشتری از هنرمندان در معرض قضاوت مخاطبان قرار بگیرد!
پس از موفقیت در تاک‌شو‌هایی مانند «شب شیشه‌ای»، «عبور شیشه‌ای»، «مثلث شیشه‌ای» و یا «دید در شب»، باگذشت مدت زمانی ساختار اجرایی این دست برنامه‌ها به تکرار افتاد و مخاطب را از تماشای آن دور کرد چراکه مخاطب دیگر میلی نداشت تا به سوال و جواب‌های تکراری که حالا دیگر در فضای مجازی هنرمندان هم پر شده بود، گوش بسپارد!
ازاین‌رو برنامه‌های دیگری نظیر «دورهمی»، «همرفیق»، «پیشگو»، «شب‌آهنگی» و... تا حدودی این دیدگاه جدید را برای مخاطب ترسیم کرد، اما باز هم آنچه مخاطب از برنامه‌سازان توقع داشت، چیزی فراتر از یک تاک‌شوی ساده در قالب گفتگو بود. با همین دیدگاه مسابقه‌ها جایگزین برنامه‌های گفتگومحور شدند و «شب‌های مافیا»، «زودیاک»، «شام ایرانی»، «اسکار»، «گل یا پوچ» و «جوکر» به سکو‌های نمایش خانگی اضافه شدند.
مخالفت‌ها با طبقه بیست و یکم «جوکر»!
یکی از تاک‌شو‌هایی که این روزها با حاشیه‌ها و مخالفت‌ها رو به رو شده است، فصل جدیدی از برنامه «جوکر» است که این‌بار احسان علیخانی اجرا و مدیریت آن را نیز در کنار کارگردانی و تهیه‌کنندگی برعهده دارد. علیخانی در این دوره از برنامه جایگزین میزبانی سیامک انصاری شد و از آنجایی که دیگر در رسانه ملی برنامه‌سازی نمی‌کرد، گویی تمایل داشت که جلوی دوربین باشد تا از یاد‌ها نرود. میل به اجرا از همان ابتدا در این مجری قدیمی وجود داشت و با کنار گذاشتن کار در رسانه ملی از بین نرفت. اما این حضور در برنامه «جوکر» به اندازه‌ای بود که در چند قسمت ابتدایی واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت تا جایی که مخاطب معترض شد چرا باید میزبان را بیشتر از مهمان ببینیم!
عقب‌گرد «جوکر ٢»
با این حال آنچه در خروجی اهمیت دارد میزان رضایت مخاطبان است. باید دید آیا این برنامه توانسته یک پله از فصل قبلی خود جلوتر باشد؟ سوالی که این روزها زیاد می‌شنویم این است که چرا «جوکر؛ طبقه بیست و یکم» حال و هوای فصل قبلی را ندارد؟ و نه تنها خنده‌ای از بیننده نمی‌گیرد بلکه باعث دلزدگی او هم شده است. البته ناگفته نماند که این برنامه مخاطبان راضی خود را هم دارد، اما آنچه مهم است عقب‌گرد مخاطبان ٨٠ درصدی فصل قبل با سری جدید این برنامه است.
دور تکرار یک برنامه تقلیدی!
از آنجایی که حس کشف، جست‌وجو و شهود در بین کنش‌ها و واکنش‌های سلبریتی‌ها امری است که این روزها مخاطب به دنبال آن می‌گردد، درگیر کردن سلبریتی‌ها با بازی‌های هیجان‌انگیز قدرت نفوذ یک برنامه را در میان مخاطبان بالاتر می‌برد و قطعاً فکر اولیه ساخت برنامه «جوکر» بر اساس همین ایده شکل گرفته و اینکه چه کسی در واکنش به صحبت‌ها، رفتار‌ها و حرکات دیگری زودتر می‌خندد محوریت اصلی این برنامه بوده است؛ لذا برای رخ‌دادن این امر، در یک بازه شش‌ساعته شاهد ترفند‌هایی از سوی مهمان‌هایی هستیم که خندیدنشان موجب باخت آنها می‌شود که این موضوع می‌تواند موقعیت ویژه‌ای ایجاد کند.
اما نکاتی که در برنامه «جوکر ٢» به مخاطب زدگی تبدیل شده، فراتر از کمبود‌های فصل ابتدایی این رئالیتی شو است. براساس بازتاب‌هایی که منتقدان، برنامه سازان و حتی کاربران در فضای مجازی داشته‌اند، درصد کمی از مخاطبان مشتری هر هفته این برنامه هستند. ممیزی‌هایی که «جوکر» با آن روبه رو می‌شود به اندازه‌ای بالا رفته که به صورت مداوم صحنه‌های مقطع می‌بینیم. گا‌ها به اندازه‌ای شوخی‌ها غیر قابل پخش هستند که مخاطب متوجه نمی‌شود کارتِ داده شده برای کدام شوخی و کدام خنده بوده است. در کنار این مسایل حجم شوخی‌های جنسی این برنامه باعث شد تا کاربران روی آن حساس شوند، کاربرانی که درصد زیادی از آنها کودک و نوجوان یک خانواده هستند. شوخی‌هایی در این برنامه بیان می‌شود که مشخص نیست ساترا چگونه به هر قسمت مجوز پخش می‌دهد!
آیا نظارت ساترا مصلحتی است؟!
شاید نمایش شادی و حرکات موزون در برنامه‌های مشابه بین‌المللی یکی از ارکان اصلی باشد، اما آنچه برای ما به عنوان کشوری که خط قرمز‌های خود را دارد، اعمال می‌شود با خروجی برنامه‌ای، چون «جوکر» مغایرت دارد. رقص‌هایی که در برخی از بخش‌های این برنامه صورت می‌گیرد، حتی با تذکر و توقف خود علیخانی مواجه می‌شود، اما گا‌ها بخش‌هایی از آن در تدوین گنجانده می‌شود که این نشان از عدم نظارت دقیق ساترا دارد.
این در حالی است که با درنظر گرفتن انتقاد از عدم توجه به فرهنگ ایرانی اسلامی و خانواده، اعطای مجوز آثار شبکه نمایش خانگی از وزارت ارشاد به صداوسیما و زیر مجموعه آن یعنی ساترا، تغییر کرد، اما با خروجی‌ای که این روزها از نمایش خانگی می‌بینیم، گویی این مسیر؛ خلاف جهت در حال حرکت است.
بازی بُرد بُرد احسان علیخانی
در این شرایط خیلی‌ها بر این باور هستند که با توجه به شوخی‌های بی حد و مرز برنامه «جوکر»، باید رده‌بندی سنی برای آن تعیین کرد. با اینکه «جوکر» یک برنامه عام برای همه سنین است، اما آنچه از تدوین نهایی آن برآمده است صاحب نظران را به این امر واداشته که باید با تعیین رده بندی سنی پخش شود.
از همین رو چند روزی است که کاربران متفق‌القول بر این عقیده هستند که برنامه «جوکر» باید توقیف شود. ماجرایی که نکته جالب توجهی را با خود به همراه دارد. آن هم این است که احسان علیخانی به این واکنش گسترده توجهی نشان نداده است و این عدم واکنش از سوی برنامه سازی، چون علیخانی این شبهه را به وجود می‌آورد که خود او و دیگر عوامل از توقیف استقبال می‌کنند. چراکه مهمان‌های برنامه به تکرار افتاده‌اند، شوخی‌ها بدون اعمال شوخی‌های جنسی دیگر از مخاطب خنده نمی‌گیرند و در نهایت ایده‌ای جدید در گروه تولید وجود ندارد که بتوان با آن مخاطب را پای تلویزیون نشاند. با نشانه‌هایی که مشخص است گویا احسان علیخانی تن به این بازی داده، بازی‌ای که برای او برد برد حساب می‌شود. اگر این برنامه به سمت توقیف شدن برود، نه تنها چیزی از ارزش‌های این برنامه ساز کم نشده بلکه به قهرمان بودن او نیز پر و بال داده می‌شود.
انتهای پیام/