به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، در سال ۱۹۷۹، تصور می‌شد که راسوی پا‌سیاه منقرض شده است. اکنون، بیش از چهار دهه بعد، دانشمندان در آمریکا نه تنها این گونه را از طریق کلونینگ از آخرین بازماندگان وحشی آن احیا کرده‌اند، بلکه یکی از این کلون‌ها یک نر و یک ماده دو فرزند سالم به دنیا آورده است.
اکنون که تولیدمثل با موفقیت انجام شده است، چالش‌های بازگرداندن به طبیعت آغاز می‌شود. این که کلونینگ حفاظتی واقعاً بتواند به احیای گونه‌های در معرض خطر در حیات وحش کمک کند، هنوز موضوعی بحث‌برانگیز است.
کلونینگ آنتونیا و تولد فرزندانش حاصل دهه‌ها کار پرهزینه و چندین تلاش ناموفق است. برخی دانشمندان معتقدند این زمان و هزینه‌ها می‌توانست در حفاظت از زیستگاه‌ها یا احیای مناطق طبیعی که می‌توانند خانه‌ای برای بیش از یک گونه فراهم کنند، بهتر مورد استفاده قرار گیرد.
از دست دادن زیستگاه و درگیری انسان و حیات وحش از تهدیدات اصلی برای بیشتر گونه‌های حیات وحش در معرض خطر در جهان است و راسوی پا‌سیاه نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ بخش بزرگی از زیستگاه طبیعی این گونه‌ها یعنی چمنزار‌های کوتاه، در اثر کشاورزی از بین رفته است.
زیست‌شناس حیات وحش، دیوید جچوفسکی، در مقاله‌ای برای BioScience در سال ۲۰۲۲ استدلال می‌کند که اگر زیستگاه موجود نباشد، کلونینگ حیوانات منقرض‌شده یا بسیار در معرض خطر مانند کبوتر مسافر، ببر تاسمانی، اسب پرژوالسکی یا ماموت پشمالو بیهوده خواهد بود.
وی گفت: در هیاهوی هیجان‌انگیز پیرامون این ابزار جدید، باید تمرکز قوی بر رفع مشکلاتی که باعث می‌شود بیشتر گونه‌ها در وهله اول در معرض خطر یا انقراض قرار گیرند، حفظ کنیم.
هنوز مشخص نیست که آیا فرزندان آنتونیا می‌توانند در حیات وحش زنده بمانند یا خیر.
انتهای پیام/